Po burzy zawsze pojawia się słońce

Rozdział 3

Po lekcjach zeszłem na dół i przebrałem buty. Wyszłem ze szkoły i udałem się w drogę do domu. Włożyłem słuchawki i włączyłem sobie swoją playlistę na Spotify, droga ciągnęła się w nieskończoność wydawało mi się że idę w złą stronę ale nie. Po jakimś czasie dotarłem do domu i weszłem do środka, była straszna cisza. Najwyraźniej nikogo nie było w domu więc po prostu zamknąłem są sobą drzwi i poszłem na górę do swojego pokoju. Przebrałem się w bardziej wygodne ciuchy i postanowiłem że sobie w coś program. Tak też podeszłem do biurka i włączyłem komputer. Zacząłem grać w "Call Of Duty" I grałem tak z 2 godziny. Godzina 17 a dalej nie ma nikogo w domu, wziąłem telefon i zadzwoniłem do mojej siostry:

- Hej gdzie jesteś? - powiedziałem oczekując odpowiedzi od Colette.
- jestem u koleżanki, będę na noc. - odpowiedziała mi, w tle było słychać rozmowy i śmiech jej koleżanek.
- aha, no to cześć...- odpowiedziałem zmęczonym głosem i się rozłączyłem.

Brak Colette w domu oznaczało że będę miał wolną chatę przez dość długi czas bo ojciec i tak wróci późno. Szczerze to nie wiedziałem za bardzo co robić. Położyłem się na łóżku i bez słowa wpatrywałem się w sufit myśląc co się stało w szkole

- mam przyjaciela co?...

Wyszeptałem do siebie. Czy on sobie żartował czy nie, miejmy nadzieję że nie. Nie mam zbyt dużo przyjaciół w szkole, prawie wcale. A on tak po prostu chce być moim przyjacielem? Nagle mój telefon zawibrował i zobaczyłem co to

- Hej. To ja Fang -  napisał do mnie jako pierwszy.
- hej Fang :) - odpisałem mu praktycznie od razu.
- no ten chciałbyś się spotkać, nawet dzisiaj jakoś wieczorem? - napisał do mnie z propozycją
- no można w sumie to i tak nie mam co robić bo jestem sam w domu -  odpisałem mu.
- to o 18?
- spoko, a gdzie chcesz się spotkać?
- skate park?
- może być
- to do zobaczenia
- ta cześć

Szybko wstałem z łóżka i zacząłem się szykować. Włożyłem jakąś czarną koszulkę bluzę i jakieś spodnie. Zacząłem stylizować włosy. I nagle przez mózg przeszła mi taka myśl.." dlaczego tak się szykuje na zwykłe spotkanie? " Nie znałem odpowiedzi i przez chwilę się zastanawiałem...to dlatego że dawno się z nikim nie spotykałem czy to dlatego że spotykałem się z Fangiem? Otrząsnąłem się z tego i dokończyłem się szykować. O 17:50 wyszłem z domu i  poszłem na skate park by zobaczyć się z nim. Kiedy dotarłem na skate park zobaczyłem Fanga siedzącego na rampie. Widocznie na mnie czekał, podeszłem do niego

- hej Fang - pomachałem do niego i się przywitałem jak na przyzwoitego człowieka przystało.
- hej Edgar, jak tam u ciebie? - zeskoczył z rampy i podszedł do mnie się przywitać.
- no jakoś leci, a u ciebie?  - odpowiedziałem mu grzecznie.
- żyje więc chyba git. - zaśmiał się lekko i uśmiechnął się do mnie.

Gadało nam się dobrze, dowiedziałem się że Fang lubi trenować kung-fu i jest w tym bardzo dobry. Fang to dobry słuchacz, wysłuchał każdego słowa które powiedziałem i nie przerwał mi ani razu. Jeżeli mam być szczery to zostanie przyjaciółmi właśnie z nim to była moja najlepsza decyzja w życiu.

- wiesz ja się będę już zbierał bo starzy będą się czepiać że wracam późno do domu - powiedział i westchnął lekko. - napiszę do ciebie jak będę w domu.
- dobra spoko ja też w sumie będę się zbierać, miło się gadało. Do zobaczenia w szkole - pomachałem mu i zacząłem zmierzać w stronę domu.

W drodze czułem jak lekko się rumienię ale co przykuło moją uwagę to to że się uśmiecham. Dawno w życiu nie czułem się tak szczęśliwy jak teraz. Czy jedna osoba potrafi zmienić całe życie drugiego człowieka? Być może.