Ne Gemiler Yaktım

Karşılaşma

Merhaba arkadaşlar umarım beğenirsiniz yorum yazarsanız sevinirim şimdiden teşekkürler bakalım neler olacak 🌞❤️

Songül herzamanki gibi uyanır uyanmaz kızının odasına gitti. melek gibi uyuyordu
Zeynep yatağa yaklaşıp sandalyeye oturdu ve kızının başına bir öpücük kondurdu

"Bebeğim benim,keşke babanda görseydi seni"dedi sesizce.

Titreşimde olan telefonun ekranında beliren isime baktı ve sandalyeden kalkıp salona geçti.

"Efendim, Damla"dedi mutfağa doğru yürürken "Naber canım nasılsınız?"dedi
Kadın.

"İyiyiz,bende seni arıycaktım, Zeynep'e doğum günü yapmak istiyorum üzgün son zamanlar senin pastanede yapsak olmaz mı?"dedi sonra eline aldığı kahveyle balkona çıktı.

"Olur tabii bücür ne isterse hazırlarım"
Dedi Damla Songül yüzüne memnun bir gülümseme yerleştirip "tamam o zaman akşam'a hazır olur musun?"dedi Damla kafasını sallayarak "olurum merak etme"

Vedalaştıktan sonra Songül kahvaltı hazırlamaya başladı sonra sofrayı kurup kızının odasına gitti

"Bebeğim,hadi kahvaltı yapalım"dedi kızının yanına otururken "anne istemiyorum "dedi Zeynep yatağa daha çok sokulurken "bitanem yapma böyle ben yanlız mı kahvaltı yapıyım ha anneye yazık değil mi?"dedi Songül hüzünlü bir sesle

Zeynep'in son zamanlarda neden böyle davrandığını hiç anlayamamıştı,kreşte mi bişey oldu diye düşünüyor ama bir çözüm bulamıyordu

"Noldu sana hasta mısın nane limon getiriyim mi?"dedi kızının saçlarını okşarken "anne benim bişeyim yok....
seninle parka gidelim mi ?"dedi

Songül gülümseyerek saçlarını okşadı Zeynep'in "gidelim kızım üzerini değiştir kahvaltıya gel yemeğimizi yiyelim sonra çıkarız"dedi Zeynep gülümseyerek annesine sarıldı ve öptü

"Teşekkür ederim anne"dedi sonra yataktan kalkıp banyoya gitti.

Songül yataktan kalkıp mutfağa gitti ve Zeynep'in sütünü ısıttı.

--

Zeynep üzerini değiştirip makyaj yapan annesinin yanına oturdu

"Hazır mısın bitanem"dedi Songül elindekini ruj'u masaya bırakıp kızına dönerken Zeynep kafasını olumlu anlamda salladı ve gülümsedi

"Bende hazırım çıkalım mı o zaman"

"Evettt,çok heyecanlıyım"dedi Zeynep koltuktan inerken.

Songül masada duran çantayı alıp koluna taktı ve anahtarı cebine atıp kapıdan çıktı.

Zeynep ile el ele yürüdüler,
"Dikkatlice oyna bitanem tamam mı?"dedi Songül kızının elini bırakırken

"Tamam anne bana pamuk şeker alalım mı söz verdin bidakine alıcam dedin"
Dedi Zeynep maviş gözlerini annesine dikerken "tamam gel alalım"dedi.

Songül bir seyyar satıcı bulmuştu Pamuk şeker satan "Zeynep şurda otur ben sana alıyım anneciğim "dedi Songül Zeynep kafasını sallayıp azcık ilerdeki banka oturdu. Songül arkasını döndü "abi bi pamuk şeker verir misin?"dedi

Zeynep kafasını sol tarafına çevirip oyun oynayan çocukları izliyordu

Önüne döndüğü sırada annesinin gittiğini gördü. "Anne,"dedi ve ayağa kalktı

Annesini etrafta göremeyince kadın'ın peşinden gitti "anne beni bırakma"diyerek yürüyordu "anne beni bekle"

Songül arkasını dönünce Zeynep'in bankaya oturmadığını gördü.

"Zeynep!"diyerek etrafına baktı,beş senedir korktuğu şey olmuştu kızını kaybetmişti gözlerinden dökülen yaşlara engel olamadı.

Sadi'den ona kalan en değerli varlık gitmişti. "Kızımı gördünüz mü sarı saçlı mavi gözlü iki tane at kuyruğu var "

Kime sorsa Hayır cevabını almaktan sıkılmıştı. "Zeynep?!"diye kuvvetli şekilde bağırdı.

"Anne nerdesin?"diye ağlıyordu Zeynep ona yaklaşan adam'ı fark edince geriye bir adım attı "korkma"dedi adam cebinden bişey çıkarmaya yeltendi

"Bak ben Savcıyım şimdi anlat annen nerde annenin adı ne?"dedi Zeynep gözünden gelen yaşı silip "annemin adı Songül bana pamuk şeker almaya gitti ben onu bekliyordum sonra baktım gitmiş"dedi Sadi ilk cümleye takılmıştı

"Songül...mü?"dedi Sonra bir ses duydu

"Zeynep "diyerek kıza yaklaşan kadına baktı Songül hemen gelip kızına sarıldı

"Anneciğim napıyosun,ömrümden ömür gitti bitanem"dedi. Ve kızının saçlarını okşayıp öptü

Kafasını kaldırıp baktığında ise gördüğü manzara onu kötü birkaç ana götürmeyi başardı....

Yeni bölümde görüşürüz yorum yazın!💚