Polislerden kaçarken kendini ormanda bulan genç kız, yaralandığı için daha fazla koşamayacağını anladığından ormanın içinde karşısına çıkan ilk eve girip evin sahibinden yardım almayı düşünür.
Fakat hiçbir şey istediği gibi ilerlemez...
Bölüme geçmeden önce 400 okuma için hepinize teşekkür ediyorum. Yaptığınız o tatlış yorumlar içinde ayriyeten Teşekkür ediyorum. Umarım bölümü beğenirsiniz. 🤍🌷
Başlamadan önce yıldıza basarsanız sevinirim. Yorum yaparakta bana destek olabilirsiniz. ;)
Keyifli okumalar.♡˚ 🦍💨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asya Ezgi Köksal (Sizce nasıl? Beğendiniz mi?)
𝒮
Büyüyen gözlerim ve şaşkın irademle karşısında durduğum Asi'ye ilk birkaç saniye cevap vermedim. Bu sırada yanında duran Ateş'ten şaşkın bir, "Ne? " sorusunun çıktığını duydum. Benim vereceğim tepkiyi o vermişti...
Cümlesi üzerine hayret dolu ifademden kurtulmak amacıyla kendi kendime kafamı salladım. Ne diyeceğimi bilemiyordum. Dün bu eve hiç girmemeliydim.
Düşüncelerimden arınıp nihayet konuşmayı akıl edebildim. "Ne! Seninle mi geliyorum? " boş boş yüzüne baktım. "Senin aklın yerinde mi? Daha adını bile yeni öğrendiğim kişiyle nereye gideyim?"
"Adını yeni öğrendiğin kişinin yatağında yatıp kıyafetlerini giyiyorsun ama. "tek kaşını kaldırdı. Onun kıyafetlerini giydiğimi biliyordum. Ama yattığım yatağın onun yatağı olduğunu bilmiyordum. Bakışlarımı ondan çekip Ateş'e baktığımda sırıttığını gördüm. "Ne sırıtıyorsun öyle pişmiş kelle gibi?"dedim çabucak.
"Sizi bu şekilde izlemek bana keyif verdi. " dedi sırıtmaya devam ederek. Tekrardan Asi'ye döndüm. "Seninle hiçbir yere gelmiyorum! " diye yükselttim sesimi.
Kaşlarını çattı. Gözlerimin içine baktı. "Tamam, gelme nasıl olsa zorlamıyorum. Karakol yakın buraya dimi Ateş? " ela gözlerini benden çekip Ateş'e baktı. "Abi sen ne saçmalıyorsun, karakol falan? " diye şaşırmış bir şekilde sordu Ateş.
"Sen sadece sorduğum soruyu yanıtla. " dedi dişlerini göstererek. "Hı-hım yakın buraya. " diye mırıldandı. Bu şuan beni tehdit mi ediyordu? Evet, beni basbayağı tehdit ediyordu. Polislerden kaçtığımı da biliyordu. Nereden öğrendi ki? Aklım almıyordu.
Hafif gülümsedi. "Ee şimdi benimle gelecek misin, yoksa gelmeyecek misin küçük hanım? Karar senin. " dedi uyarır gibi. İstemsizce göz devirdim. Gerçekten karakola gider miydi? Eğer giderse ne diyecekti? Neden benim de onunla gelmemi istiyordu? Sorular kafamda uçuşuyordu.
Başka bir şansım yokmuş gibi görünüyordu.
Dudağımı yaladım. "Tamam, seninle geleceğim. " dedim. "Ama... " duraksadım. Ama ne Asya? "Telefonumu bana geri vereceksin ve beni böyle tehdit etmeyi bırakacaksın." dedim.
