"ဦးေဖ..."
ေသာ္ကေမာင္က ညိဳ႕ကိုေခၚၿပီး အိမ္ဘက္ကိုတစ္ခါက္ျပန္လွည့္လာခဲ့သည္။ ၿခံထဲေရာက္ေတာ့ဝသုန္ကေသာ္ကကိုေျပးကာဖက္လိုက္သည္။
"ဘာလို႔ေျပးလာတာလဲ ေခ်ာ္လဲဦးမယ္...အရီးပုဝသုန္႔ကိုက်ဳပ္ပဲေခၚသြားလိုက္မယ္ သူ့ကိုလိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔ ဒီေန႔ေတာ့အရီးပုလိုက္ပို႔မေနနဲ႔ေတာ့"
"ေအးေအး ဒါနဲ႔ဒါေလးကၿမိဳ႕ကဆရာမေလးဆိုတာလား"
"ဟုတ္တယ္အရီးပု"
"ခ်စ္စရာေလးပဲ လွလဲလွပါ႔ေအ"
ညိဳ႕ကိုမိန္းကေလးတစ္ေယာက္လိုျမင္ၿပီး ဒီလိုအေျပာခံရတာပထမဦးဆုံးမို႔ ညိဳ႕မွာဘာျပန္ေျပာရမလဲမသိျဖစ္ေနကာ ရွက္ၿပဳံးေလးသာၿပဳံးေနသည္။
"အရီးနာမည္ကေဒၚပုမ ရြာထဲကလူေတြကေတာ့အရီးေလးပုလို႔ေခၚၾကတယ္ မိန္းကေလးလဲအဲ့လိုေခၚခ်င္ေခၚေလ"
"ဟုတ္ကဲ့ ညိဳမွတ္ထားလိုက္ပါ႔မယ္"
"နာမည္ေလးကညိဳတဲ့လား"
"ဟုတ္...ညိဳေရာင္မႈိင္းပါ"
"႐ုပ္ေလးကလဲလွ နာမည္ေလးကလဲလွ လိုက္ဖက္ပါေပတယ္"
"အဟြန္း...အရီးပုက်ဳပ္တို႔သြားေတာ့မယ္ ေက်ာင္းေနာက္က်ေနမွာဆိုးလို႔"
"ေအးကြယ့္...သြားၾက သြားၾက"
"ဒါဆို ညိဳတို႔သြားလိုက္ပါဦးမယ္ေနာ္"
"ေအးေအး အရီးပုလဲေနာက္မွ မိန္းကေလးဆီသက္သက္လာခဲ့မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
ညိဳစိတ္ထဲၾကည္ႏူးမိသည္။တစ္ဆက္
တည္းအားနာစိတ္လဲဝင္မိသည္။
"အဲ့ဒါက်ဳပ္အိမ္ ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကိုေတြ႕ခ်င္ရင္လာရွာလို႔ရတယ္"
"ဟင္.."
သူ့စကားေၾကာင့္ညိဳ႕မွာအံ့အားသင့္သြားရသည္။ ညိဳကဘာကိစၥသူ့ကိုေတြ႕ခ်င္ရမွာလဲ
"က်ဳပ္ေျပာတာ ခင္ဗ်ားအကူအညီလိုလို႔က်ဳပ္ကိုေတြ႕ခ်င္ရင္ လာရွာလို႔ရတယ္ေျပာတာ"
"အင္း"
"ဦးေဖ..."
"ေျပာေလ ဝသုန္"
YOU ARE READING
မောင့်နှလုံးသားထဲကလက်ပံနီတစ်ပွင့်
Fanfictionတောရွာဆန်ဆန်ficလေးကိုဖန်တီးထားပါတယ် ကိုယ်စွမ်းဉာဏ်စွမ်းရှိသလောက် ဖန်တီးသွားမှာမို့ အတူလိုက်ပါပေးကြပါဦးနော်
