"ဟြန္း...ေသာ္ကေမာင္တို႔မ်ားေနာ္ တက္ႂကြေနလိုက္တာမ်ား ေရခ်ိဳးျပင္ဆင္ေနတာမၿပီးေတာ့ဘူး ဒီလိုနဲ႔ကေလး ေနာက္က်ေတာ့မွာပဲ"
အရီးပုက အၾကမ္းရည္ထည့္ထားတဲ့ပန္းကန္လုံးကိုကိုင္ရင္း ေသာ္ကေမာင္အိမ္ဘက္ေစာင္းၾကည့္ကာေျပာလာေတာ့
"ၿပီးပါၿပီဗ်ာ...အရီးပုမဟုတ္လို႔ေလ"
အိမ္ေပၚကေနဆင္းလာတဲ့ ေသာ္ကေမာင္က တီရွပ္လက္ရွည္အျဖဴကို တံေတာင္ဆစ္ထိေခါက္တင္ထားၿပီး ေယာပုဆိုးအနီကြက္ေလးနဲ႔တြဲဝတ္ထားတာ... သူကအသားညိဳသည္ဘက္သြားသည္မို႔ သိပ္မလိုက္ေပမဲ့ ၾကည့္ေတာ့ေကာင္းသည္။
"မင္းျပင္လို႔ဆင္လို႔မၿပီးတာ ငါနဲ႔ဘယ္လိုမ်ားသြားပတ္သတ္ေနမိတာတုန္း"
"အရီးပုေၾကာင့္ေလ အရီးပုသာဝသုန္႔ကိုသြားႀကိဳမယ္ဆို က်ဳပ္ဒီခ်ိန္ေအးေဆးလယ္ထဲမွာႏွပ္ေနလို႔ရတယ္"
"မဆိုင္ပါဘူးေသာ္ကေမာင္ရယ္ ခါတိုင္းငါမသြားႏိုင္တဲ့အခါေတြဆို မင္းယာထဲကေန ကတိုက္က႐ိုက္တက္လာၿပီး မင္းတူကိုသြားႀကိဳရတာပဲမဟုတ္ဘူးလား မင္းေျခေထာက္ေတာင္ေဆးလို႔လား အခုနဲ႔မ်ားကြာပါ႔ ၾကည့္ပါ႔လား မင္းသားရႈံးေလာက္တယ္"
အရီးပုကသူ့တစ္ကိုယ္လုံးကို စုန္ဆန္ၾကည့္ကာ ေျပာေတာ့ ေသာ္ကေမာင္မလုံမလဲျဖစ္သြားကာ
"အဟမ္း...ဒါေတာ့ ဒါေပါ႔ဗ်ာ"
"ဘာကို ဒါေတာ့ဒါေပါ႔လဲ ေသာ္ကေမာင္မင္းအေျပာင္းအလဲသိပ္ျမန္တာပဲ"
"အရီးပုကလဲ... ဘာကိုအေျပာင္းအလဲျမန္ရမွာလဲ က်ဳပ္သြားေတာ့မယ္ ေနာက္က်ေနၿပီ"
ေျပာၿပီးခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားသူကိုအရီးပုၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးရင္း က်န္ခဲ့သည္။
~~~~~~~
ေသာ္ကေမာင္ ေက်ာင္းနားေရာက္ခါနီးေတာ့ ေက်ာင္းတံခါးဝမွာ သူ့တူနဲ႔ညိဳေရာင္မႈိင္းဆိုတဲ့ ဆရာမေလးအတူတြဲထြက္လာတာကိုေတြ႕သည္။ အေနာက္မွာလဲႏွင္းျမနဲ႔ ဟိုေကာင္ငနဲတိက,ကပါလာသည္။ ဒီေကာင္လုပ္စရာရွိလို႔ဆိုၿပီး အိမ္ကိုအတင္းျပန္သြားတာ ဒီကိုလာဖို႔လား တကယ္မလြယ္တဲ့ေကာင္ပဲ
YOU ARE READING
မောင့်နှလုံးသားထဲကလက်ပံနီတစ်ပွင့်
Fanfictionတောရွာဆန်ဆန်ficလေးကိုဖန်တီးထားပါတယ် ကိုယ်စွမ်းဉာဏ်စွမ်းရှိသလောက် ဖန်တီးသွားမှာမို့ အတူလိုက်ပါပေးကြပါဦးနော်
