Parallel lines.

Chapter 4

"Revenge is a dish best served shared cold"
×××

Warning: (very) long chapter & A/N.

Die nacht slaap ik amper, zo zenuwachtig en opgewonden ben ik over morgen. Ik ben zelfs zo opgewonden dat ik de volgende ochtend bijna Emily helemaal vergeet. Het is dat mijn moeder iets over haar vroeg, anders was ik nu niet op weg geweest naar haar huis. Ik heb haar nog wel geprobeerd te bellen, maar ze nam niet op. Mijn sms'jes en appjes werden ook niet beantwoordt. Ik hoopte echt dat ze thuis was, want dit voelde langzamerhand als een echte ruzie. En als er iets was wat ik niet wilde was het ruzie met Emily, zeker niet op dit moment.

Stilte. Ik heb twintig seconden geleden op Emily's deurbel gedrukt, maar er komt niemand naar de deur. Als ik even door het raam naar binnen gluur zie ik ook niemand, dus ik neem aan dat ze niet thuis is, net zoals haar ouders. Ik bijt even twijfelend op mijn lip en loop dan in de richting van Arts District. Misschien was ze ergens met Petey of weet ik veel wie.

Twee uur later heb ik haar nog steeds niet gevonden en ik begin me nu echt zorgen te maken. Als ik haar niet snel vind loopt de rest van mijn dagschema volledig verkeerd. Dat zou betekenen dat ik óf niet met Emily kon praten óf dat ik Drew niet kon terugpakken. Na nog een half uurtje zoeken, zonder resultaat, neem ik een besluit. Ik loop langzaam richting het strand. Het voelt alsof ik Emily verraad, maar aan de andere kant...ze was echt nergens te bekennen. Als straks alles gelukt was begreep ze me vast wel. Hoe vaak ik dat ook tegen mezelf zeg, ik kan niet voorkomen dat ik me schuldig voel als ik op het strand aankom. Het is warm en druk. Overal op het strand lopen surfers, de een met nog meer meisjes achter zich aan dan de ander. Ik probeer vanaf hier Drew te vinden, maar ik ben helaas nog te ver weg. Dat betekent dus dat ik hem ook nog moest gaan zoeken. Ik zucht even geïrriteerd en laat dan mijn rugzak van mijn rug en armen glijden. Vlak voordat ik wegging bedacht ik me dat het raar was om zomaar met een shirt te gaan rondlopen, zeker op het strand. Waarschijnlijk zou ik dan alleen maar vervelende en pesterige opmerkingen krijgen, die bovendien ook nog eens mijn actie zouden kunnen verpesten. Daarom had ik maar even snel mijn rugzak gepakt en het shirt daarin gepropt. Nu haal ik het eruit en ik maak er een prop van. Nu moest ik alsnog met alleen het shirt over het strand, maar het was echt te warm om met een rugzak op te lopen. Eigenlijk was het zelfs te warm voor een shirt, maar dat kon nu even niet anders.

Als ik mijn rugzak achter een palmboom heb gelegd loop ik het strand op. Terwijl ik loop hou ik de surfers scherp in de gaten, bang om Brandon tegen te komen. Zijn groepje was meestal het grootste, dus ik probeer zulk soort groepen te vermijden. Pas na een half uur zoeken besef ik dat ik juist zijn groep moet vinden wil ik ooit Drew vinden. Hij was gister ook bij hen geweest, dus grote kans dat hij dat nu weer was. En anders wist Brandon vast wel waar Drew was.

Nu ik pas echt gericht kan gaan zoeken vind ik al snel wat ik zoek. Ik stuit op een groep van zo'n twintig surfers en Brandon is al van verre te herkennen. Om hem heen zwermen meer meisjes dan bij alle andere surfers en de hele groep zit in een cirkel om hem heen. Hij gedroeg zich echt als een leider. Terwijl ik naar de groep toe loop probeer ik te bedenken wat ik wil zeggen, ook al zal Brandon me wel weer voor zijn met zijn hatelijke woorden. Hopelijk zochten ze niks achter het feit dat ik Drew zocht. Ik had geen idee of iemand wist wat hij gister had gedaan. Plotseling besef ik me iets en ik blijf met een ruk stilstaan. Wat als niemand wist wat hij gister had gedaan? Ging ik dan straks zijn reputatie niet ruïneren? Hij verdient het fluistert een stemmetje in mijn hoofd. Hij heeft me dan wel geholpen, hij is en blijft een surfer, een eikel. Hij kan eruit zien als een puppy, maar zelfs puppy's bijten. Die gedachte zet me weer in beweging en als ik bij de groep aankom ben ik nog zekerder van mijn plan. Drew verdiende dit, en ik ging heus zijn reputatie niet verpesten.