Parallel lines.

Chapter 10

"You stabbed me in the heart while you kissed my cheek"
»»»«««

~ Een paar weken later ~

Drew's POV
Het was me de afgelopen weken aardig gelukt om Matthew als een vriend te zien. Hoewel het me nog niet echt lukte om minder flirterige opmerkingen te maken en ook zijn buik me nog steeds liet duizelen. Maar Matthew en ik waren in de afgelopen weken ook wel echt vrienden geworden. Nadat hij weer beter was trokken we veel met elkaar op en leerde ik hem echt kennen. Hierdoor wist ik bijvoorbeeld dat hij vandaag jarig is.

Vandaar dat ik nu met mijn zusje door de winkelstraten van LA loop. Ik kom hier eigenlijk amper, aangezien ik mijn kleding en shit altijd online koop. Maar Nathalie stond erop dat ik écht zou gaan winkelen voor een cadeautje, want ''Matthew is niet zomaar een vriend, toch?''. Het irriteert me dat ik dat inderdaad niet kan ontkennen. ''Geeft Matthew een feest? Want als dat zo is, en ik ga ervanuit dat het zo is, moet je nieuwe kleren. Je kunt echt niet in je oude casual kleren naar een party van iemand die volwassen wordt''. Ik kijk even naar haar en zucht dan zachtjes. Een verjaardagsfeest...Matt en ik hadden het er vaak genoeg over gehad, maar hij wilde nog steeds niet echt. Zijn eeuwige tegenargument bleef dat hij geen mensen had om het mee te vieren. Na een heleboel dagen zeuren en overhalingspogingen had hij eindelijk toegegeven; hij zou een feest geven, maar alleen als ik ervoor zorgde dat er überhaupt mensen kwamen. Easy. ''Hmm ja, hij geeft wel een feest. Als je wilt mag je ook komen''. Bij die woorden begint mijn zusje te stralen. De volgende paar uur lopen we de ene kledingzaak na de andere in en als we uiteindelijk beide een outfit hebben koop ik voor Matthew een cadeautje. Tevreden, en opgelucht dat het winkelen voorbij is, kom ik thuis. Laat het feest maar beginnen..

~ De avond van het feest ~

Matthew's POV
Ik werp een blik op mezelf in de spiegel en haal snel een hand door mijn haar. Daarna loop ik naar de voordeur en met een voorzichtige glimlach doe ik open. Op de stoep staan vijf onbekende mensen, drie meisjes en twee jongens, en na een vlugge felicitatie lopen ze langs me de gang in. Ik zie flessen drank, maar ik besluit niks te zeggen. Ik ben achttien nu, dit is mijn eerste feest. Alles kan en mag. Ik doe de deur weer dicht, maar tien seconden later gaat de bel alweer. Met een zwaai gooi ik de deur weer open en ik kijk verbaasd naar het groepje voor de deur. Vooraan staat Brandon, met twee meisjes en een vriend naast hem. Daarachter staat Drew, met naast hem zijn zusje. Ik zie hoe Drew Brandon even aanstoot. "Gefeliciteerd, man. En thanks voor de uitnodiging". Het is een vaag gemompel en hij loopt na zijn woorden meteen de gang in, maar toch kan ik een glimlach niet onderdrukken. Zijn aanhangers volgen hem snel, en dan word ik opeens geknuffeld door Nathalie. "Matthew! Gefeliciteerd met je 18e verjaardag! Eindelijk een volwassene, was ik dat maar alvast zeg, haha. Drew heeft echt een fantastisch cadeau voor je, en ziet hij er niet goed uit? Echt om op te eten. We hebben samen geshopt, dus-". Ze blijft maar doorratelen en ben dan ook blij als Drew haar zachtjes langs me heen de gang induwt. Hij glimlacht even verontschuldigend naar me, en ik wil met ze mee lopen, maar de volgende mensen komen al weer aan. Het volgende kwartier ben ik bezig met mensen binnenlaten en als ik eindelijk klaar ben, ben ik Drew kwijt. Zuchtend baan ik me een weg door de menigte. Uiteindelijk belandt ik bij een onbekend groepje en gek genoeg praten we een tijdje heel gezellig. Vanaf dat moment komt iedereen naar me toe voor een praatje en krijg ik het echt naar mijn zin. Terwijl ik naar verhalen van mensen luister neem ik kleine slokjes uit mijn plastic bekertje met alcohol. Alles voelde goed nu, en zelfs het feit dat Emily niet was komen opdagen kon mijn humeur niet verpesten.

Na een tijdje krijg ik het warm, dus ik excuseer me, en glip de tuin in. Ik sluit mijn ogen en adem even diep in. Op de achtergrond klinkt gedempte muziek en ik meen mensen te horen lachen. Gelukkig was ik niet de enige die zich wist te vermaken. "Heb je het naar je zin?". Twee armen worden om mijn middel geslagen en ik voel haar tegen mijn wang kriebelen. "Jawel, totdat een zeker persoon mijn avondlijke rust kwam verstoren". Grinnikend draai ik me om, om vervolgens in Drew's bruine ogen te kijken. Ik had hem de hele avond niet gezien, en het viel me dan ook nu pas op hoe goed hij eruit zag. Nathalie had bij de deur al iets gezegd over samen shoppen, en ik moest zeggen dat ze erin geslaagd was haar broer nog aantrekkelijker te maken dan hij al was. "Nee echt, ik vermaak me ontzettend. Dankjewel". Als wijze van een bedankje geef ik hem een knuffel, maar als ik me wil terugtrekken houdt Drew me stevig vast. "Geen probleem, honey. Je ziet er goed uit trouwens. Erg goed zelfs, als ik zo vrij mag zijn". Zijn flirterige gefluister laat me blozen en ik hoor hem grinniken. Vervolgens laat hij me los. "Hmm, wacht, ik heb nog een cadeautje voor je". Ik verwacht dat hij iets uit zijn broekzak tovert, maar in plaats daarvan leunt hij naar me toe. Hij fluistert nog wat voordat zijn lippen op de mijne belanden. "Happy Birthday, Matthewski".

Drew's POV
Mijn hart klopt in mijn keel als ik me naar hem toe buig. Het was niet mijn bedoeling om hem te zoenen, maar toen ik hem zo zag staan in de tuin, gekleed in kleren die hem ontzettend goed stonden, kon in me niet inhouden. Dit moment zat eraan te komen, want eens moest eens van ons tweeën barsten. De chemie tussen ons hing er al weken, dus een beter cadeau dan dit kon Matthew zich waarschijnlijk niet wensen.

Hij lippen zijn zacht en vol, en zijn tong voelt onzeker in mijn mond. Mijn ene hand gaat door zijn haar, met de andere draai ik langzaam rondjes over zijn bil. Zijn handen liggen op mijn heupen, maar toch is er afstand tussen ons. Teveel afstand. Daarom trek ik hem dichter naar me toe, terwijl mijn tong langzaam zijn mond onderzoekt en mijn boner aanzienlijk groter wordt. Ik hoor hem zachtjes zuchten en het volgende moment zijn zijn lippen opeens weg. Verbaasd doe ik mijn ogen open. Hij staat tegenover me, zijn wangen knalrood, zijn haar door de war. ''Goddamnit Matthew, hoe is het mogelijk dat je telkens maar lekkerder en lekkerder wordt'' mompel ik zachtjes en ik buig me weer naar hem toe. Mijn lippen treffen alleen niet zijn lippen, maar zijn wang. Kennelijk heeft hij zijn hoofd weggedraaid. Ik begrijp het niet, maar schud het van me af, en begin inplaats daarvan zachtjes kusjes in zijn nek te geven. Zijn handen vlechten zich bijna meteen in mijn haar en ik hoor hem zachtjes kreunen. Er verschijnt een glimlach om mijn lippen, maar die bevriest als ik voel hoe hij me zachtjes wegdoet. ''Stop ermee, Drew. Dit is niet...zo...zo heb ik me ons nog nooit voorgesteld. Begrijp je me?''. Hij praat ontzettend zacht, maar toch kan ik duidelijk horen wat hij zegt. Ik duw hem van me weg, en kijk hem aan. In zijn ogen staat een oprechte blik, en ik ontplof volledig. ''Hoezo, zo heb je ons nog nooit voorgesteld? Waar waren die flirterige opmerkingen anders voor? Waarom zou ik anders met je knuffelen en ijs van je wang likken? Dit is bullshit Matthew. Iedereen kan zien dat er wat tussen ons speelt, iedereen weet dat we elkaar leuk vinden, dus-''.

''Niet waar''. Vragend kijk ik hem aan, ik zat middenin mijn tirade en zijn simpele antwoord overrompelt me. ''Het is niet waar. Wie zegt dat we elkaar leuk vinden? Jij vindt mij leuk, maar ik heb nooit wat gezegd over mijn gevoelens. Iedereen gaat altijd maar uit van dingen bij mij, maar ik ben ook een persoon, ik heb ook gedachtes, meningen en gevoelens over iets. En op dit moment heb ik geen gevoelens voor je Drew, begrijp je me? Géén. Jij hebt al die tijd dingen gezien die er niet zijn. Je hebt geleefd in een liefdesfantasie''. Hij kijkt me even aan en loopt dan zonder nog wat te zeggen terug naar binnen. Er stroomt muziek naar buiten, maar ik hoor het amper. Alles duizelt, en het voelt langzaam alsof ik in een diep zwart gat val.