तुला म्हटलं होतं ना काम आहे माझं ! हेच काम आहे. चल तिची पाठ चेपून दे छानपैकी. भूषण असताना तुला तिची पाठ चेपताना बघेल तर तोही हट्ट करेल. मी त्याचा हट्ट पुरवेन एक वेळ पण श्रुतीला कसं सांगणार ना?"
भारी लॉजिक होतं. मला काय, श्रुती वहिनींना हात लावायला मिळणार असेल तर अडीच पायांवर तयार होतो मी. आत गेलो तर श्रुती वहिनी पालथ्या झोपल्या होत्या. साडी नेसली होती. मी जवळ जाऊन बेडवर बसलो तशा त्या थोडया आत सरकल्या. मी विचारलं "कुठे दुखतंय वहिनी?"
"अरे तिची कंबर आणि पाठ वरच्या बाजूला दुखतेय".
कस्तुरी वहिनी चहा घेऊन आल्या.
श्रुती चहा घे आधी मग अनिल चेपून ""
श्रुती वहिनी उठायला लागल्या. पालथ्या झोपल्याने साडीचा पदर जरा गोळा झाला होता पोटापाशी. उठून पाय सोडून बसेपर्यंत मला त्यांच्या गोऱ्यापान पोटाचं जवळून दर्शन झालं. बेंबीही दिसली पण नीट समोरून नाही.
मी हे बघतोय हे कस्तुरी वहिनी बघत होत्या. माझं त्यांच्याकडे लक्ष गेल्यावर त्यांनी डोळा मारला मला.
आमचा चहा चालू होता तेव्हा कस्तुरी वहिनी म्हणाल्या, "श्रुती, तू काल असायला हवी होतीस इथे. म्हणजे भूषण माझी पाठ चेपत असता आणि अनिल तुझी" हे बोलून, श्रुती वहिनींनी काही reaction द्यायच्या आत कस्तुरी वहिनींनी मला परत डोळा मारला. आमचा चहा झाला तेव्हा "अनिल जरा हे चहाचं घेऊन ये रे किचनमध्ये. तुला तेल देते ते लावून मालिशच कर श्रुतीच्या पाठीची"
"अगं नको, कशाला उगाच"
"गप गं, मला माहितीये उसण भरली की काय त्रास होतो ते"
मी चहाचं घेऊन गेलो तेव्हा कस्तुरी वहिनी म्हणाल्या, "श्रुती लाजरी आहे. ती तुझे हात कुठेही ठेवून घेणार नाही. नुसतं तेल लावून मालिश करू नकोस" असं म्हणून हसल्या आणि तेलाचं घेऊन खोलीत गेल्या. मी खोलीत गेलो तेव्हा श्रुती वहिनी उठून उभ्या राहिल्या होत्या. त्यांची काहीतरी खुसपुस सुरू होती. श्रुती वहिनी नकारात मान हलवत होत्या. मी म्हटलं, "वहिनी, तुम्ही comfortable नसाल तर राहू दे"
