कस्तुरी वहिनींनी वाट बघितली म्हणजे नक्की काय? हे त्यांनी किती आधीपासून प्लॅन केलं असावं? भूषणने already काम केलंय का दोघींबरोबर? दोघींबरोबर केलं असेल तर आपल्या सख्ख्या आईलासुध्दा झवला तो? खरंच?? आणि माझ्या श्रुती वहिनींना पण??
अशोक दादांचा आधीच मला राग यायचा, भूषणचा पण राग येणार आहे का मला याबाबतीत? असंख्य प्रश्न !!
त्यांची उत्तरं पण काही अंशी जाणवत होतीच.
आत्तापर्यंत माझ्यासमोर तरी भूषणने श्रुती वहिनींबरोबर फार काही केलं नव्हतं. त्यांचे आंबे तो दाबत होता तेव्हा माझ्याही हातात त्याच्या आईचे आंबे होते, त्यामुळे कदाचित मला फार वाटलं नसावं काही. मनातल्या मनात मी श्रुती वहिनींवर माझाच हक्क असल्यासारखा विचार करत होतो. त्यांच्या पोटाशी, बेंबीशी खेळल्याचा, त्यांचे आंबे मनसोक्त दाबल्याचा अनुभव पुन्हा डोळ्यांपुढे आल्यामुळे बाब्या पुन्हा थोडा ताठ व्हायला लागला. दारावर ठकठक झाली आणि मी अंडरपॅन्ट काढून, फक्त पॅन्ट घालून बाहेर आलो. आतली पॅन्ट नसल्याने बाब्या एकदम मोकळा झाला होता. बाहेर आलो तेव्हा श्रुती वहिनी खुर्चीत बसल्या होत्या. त्यांनी ब्लाउजचे हुक लावून घेतले होते आणि साडीची गुंडाळी मांडीवर घेऊन त्या बसल्या होत्या. मला बघताच त्यांनी साडीचं एक टोक धरून त्यांनी साडी खांद्यावर घेत छाती झाकून टाकली. मी जवळ गेलो तशा त्या उठल्या आणि बेडवर साडी अंगावर सावरत बसल्या. मी बेडजवळ गेलो, साडीचं टोक हातात धरलं आणि खसकन ओढलं. त्यांची छाती पुन्हा मोकळी झाली. ब्लाउज घट्ट असला तरी अगदी एखाद दुसऱ्या पेराएवढंच क्लिवेज दिसत होतं. मी थेट त्यांच्या आंब्यांवर हात ठेवले. पण दाबले नाहीत, त्यांच्या सिग्नलची वाट बघायला लागलो. "मगाशी तुलाच माझा ब्लाउज काढायचा होता ना? म्हणूनच मी हुक लावलेत परत. माझ्या मागे बस आणि हुक काढ" श्रुती वहिनी थोड्या लाजत, हसत म्हणाल्या.
मी त्यांच्या उजव्या बाजूने बेडवर चढलो. तेव्हा माझ्या तंबूकडे त्यांनी लक्षपूर्वक बघितलं आणि विचारलं, "अनुभव आहे का रे तुला?" "ब्लाउज काढायचा?" मी मुद्दाम वेड पांघरलं. "नाही, विहिरीतून पाणी काढायचा" वहिनी खोट्या रागाने म्हणाल्या. "तुमची विहीर किती खोल आहे त्यावर आहे. गावाकडं एक दोन विहिरी खोदल्या आहेत मी" हे मी खोटंच बोललो. पण वहिनींवर इम्प्रेशन मारायलाच हवं होतं.
