Doğum yaklaştığı içinmiydi neydi bilmiyorum ama sıkıntım büyüyordu. Psikolojide araşdırdığım üzre böyle şeyler normalmiş.
Korkuyordum her halde.Ama bebeğimi kucağıma alacağım içinde mutluydum.
Arafla doğum çantamı hazırlamıştım bile.Doğuma daha 1 ay vardı.
Tüm aile heyecanla minik düğmemi bekliyorduk. Günler aylar bir birinin ardınca hızlıca geçiyordu.
Doğumuma günler kalmıştı. Karnım burnumda geziyordum.Araf her gün minik düğmemizle konuşuyor gel artık diyordu. Bende stresleniyordum tabii.İlk doğumda oluyormuş böyle şeyler. Sık sık belim ağrıyordu.Mide bulantılarım azalmıştı.Bebeğim ara sıra tekmeliyor sancı veriyordu. Gelmek istiyordu her halde artık. Doğuma günler kalmıştı ki Araf doğum çantasını hep kapının önüne koyuyordu.O telaşla unutmamak için.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Lina ve Araf)
B
elim ağrıdığı için o gece biraz daha erken uyumuştum.Arafda yanıma gelip benimle birlikte yatmıştı.
Gece yarısıydı.Kötü bir kabus görüp su almak için aşağıya inmiştim. Rüyamda Erenin hapisten kaçtığını görmüştüm.Beni yine kaçırmıştı.Bebeğimi almak istiyordu.Mutfaktan suyumu içip yukarıya çıkıyordum.Salonda bir ses duyup duraksadım.Tekrar aşağıya indim ve salona bakmaya başladım.Hiç kimse yoktu.Arkamı dönüp gidiyordum ki tekrar bir çıtırtı duydum.Hemen ışığın yanına gidip ışığı açtım.
Işığı açmamla koltuktaki kediyi görmem bir oldu.Ödüm patlamıştı bu kabusumun üstüne.
"Yaa sen buraya nerden girdinn minik şey" Yanına gidip kucağlma aldım.Hemen kafasını karnıma sürterek bana sokuldu.
