Aile Dostu

10.Uyanış

Araf'ın ağzından;

O pis yerden çıkmıştık.Linayı hastaneye yetiştirmeye çalışıyorduk.Sedyede haraketsiz bir şekilde yatıyordu.
Göz yaşlarımı tutamıyordum.Ancak onun için sevgimiz için güçlü olmalıydım.Linam gözlerini açtığında beni güçlü görmeliydi.Onu koruyamadığım içinde ayrıca kendime kızıyordum.Tuna çok haklıydı.Ben onu koruyamadım.
Hepsi benim yüzümden olmuştu.

Eğer ben onu yalnız bırakmasaydım şimdi Lina kaçırılmazdı ve..ve vurulmazdı.
Ellerini sıkıca tutmuş uyanması için ona yalvarıyordum.
"Hemşire hanım iyileşicek mi"
"Nabzı çok zayıf,bir an önce hastaneye ulaşmamız lazım"

"Hadi güzelim kendini bırakma,benimle kal lütfen hadii canım"

"Aç güzel gözlerini nolur.O gözlere son kez bakmış olamamm hayır lütfen aç gözlerini"

Ancak ne dersem diyeyim hiç bir şekilde kıpırdamıyordu.

Hastaneye ulaşmıştık.Hemen Linayı indirip dikkatli şekilde hastaneye götürdüler.

"Lütfeenn çabuk olunn hadii"

Diyerek Linanın elini bırakmıyor yanında gidiyordum.

"Daha fazla gelemezsiniz lütfen burada bekleyin"

"Ne demek gelememm lann,o bensizz yapamaz kii,ben onsuz kalamamm bende giricem"

"Beyefendi burası ameliyyat hane lütfen işimizi yapmaya izin verin.Böyle yaparak hastanın zamanından alıyorsunuz"

"Tt tamam,lütfen onu iyileştirin doktorr lütfen"

Doktor gitti.Arkamı dönmüştüm ki,kalidorda koşan Tunayı gördüm.Oda beni görüp hızlıca yanıma koştu.

"Nerdee Araf kardeşimm,nerdee!"

"A..ameliyyata aldırlar şimdi"

"Nasıll"

"Hiç bir şey söylemediler daha"

"Ama iyileşicek o merak etme.Bizi bırakmaz ki o"

"Ben kardeşimi koruyamadım.Allah beni kahrr etsin ben nasıl bir abiyim"

Diyerek duvarı yumruklamaya başladı.

"Tamam Tuna sakin oll tamam,senin suçun değil.Asıl benim suçum onu ben yalnız bıraktım.Kendini suçlama."

"Gitmez dimi Araf bizi bırakıp gitmezz"
Dedi ağlayarak.O kadar çaresizdik ki anlatamam.

"Hem benim kardeşim güçlüdürr,her kes gider o gitmez ama"

"Evet Tuna evett bizi bırakmaz o"

Bana sarıldı.Koskoca adamlardık ancak bir bebek gibi ağlıyorduk.Linayla birlikte bizimde canımız yanıyordu.

1 kaç saat sonra;

Saatler geçmişti ancak tek bir gelen giden haber veren yoktu.
Biraz geçmiştiki doktor çıktı.

"Nolduu doktor beyy kardeşim nasıl?"

Tuna öne atılıp hemen sordu.Doktorun cevabını bekliyorduk.

"Doktor bey bir şey söylesenize Lina iyileşicekmi"

"Üzgünüm,ancak henüz kurşunu içeriden çıkaramadık"

"N..ne demek yani"

"Kurşun göğsü sıyırmış ancak içerideki göğüs kafesini çoğunlukla zedelemiş"

"Çlkarıcaksınız ama dimi?Lina iyileşicek"

"Ameliyyat biraz daha süre bilir,diğer organlara zarar vermeden çıkarmak bizi biraz zorlayacak,ancak elimizden geleni yapacağız"