Karanlığın İçindeki Beyaz Leke

3. Bölüm

  Kitap yazmak çok güzel birşey, aklınızda en ufak bir düşünceniz varsa yazmakla ilgili durmayın, yazın. İyi okumalaaarrr..

  Kızım mı?!

  Ne yapacağımı, ne söyleyeceğimi veya ne tepki vereceğimi hiç bilmiyordum. Daha yüzünü 3 dakika önce gördüğüm insanların biyolojik annem ve babam olduğunu öğrenmiştim.

  Biyolojik babam olduğunu öğrendiğim adam yanıma geldi.

  "Bu senin için zor biliyorum ama biz senin yanında olacağız." dedi gülümseyerek. O an fark ettim, adamın gözleri benim gözlerimle aynıydı. Tek farkımız adamın ten renginin esmer olmasıydı, benim ten rengim bembeyazdı.

  Gözüm gerçek olmayan aileme takıldı, annem yeni kızının yanaklarını okşuyorudu, babamsa yeni kızının saçlarını okşuyordu. Kız babamın ikizi gibiydi, birbirlerine çok benziyorlardı.

  İçimde bir boşluk olduğunu hissettim, ben 10 yaşımdan sonra ailemden hiç sevgi görmemiştim, nedenini dahi bilmiyordum. Şimdiyse onların benim yerime tercih ettikleri bir kızları vardı.

  Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştım ve başımı kaldırıp yeni annem olan kadına baktım.

  "Şey, bana b-biraz izin verir misiniz?" diyebildim.

  "Tabii ki tatlım." dedi yeni annem.

  Müdürün odasından çıkıp sınıfa gittim. Beden dersi bitmiş ve herkes evlere dağılmıştı. Çantamı alıp okuldan çıktım. Sunny, Fred ve Tate beni bahçenin kapısında bekliyorlardı.

  "Moon, betin benzin atmış, neyin var?" diye sordu Tate.

  "B-ben iyiyim. Bana biraz izin verin olur mu?" diye sordum. Zar zor konuşuyordum.

  "Bak sen iyi değilsin güzelim. Söyle bize." dedi Sunny.

  "Ben size sonra olanları anlatacağım. Sadece bana bugünlük biraz izin verin." dedim ve kapıdan çıktım.

  Okulun yakınlarında bir park vardı, oraya gidip bir banka oturdum. Saate baktım, 14:32' ydi. Şu an karete kursuna gitmem gerekiyordu. Canım sıkkın olunca karete eğitimi unutmamı sağlardı, çünkü karete tam odaklanma gerektiriyordu.

  Oturduğum banktan kalkıp karete kursuna gittim. 2 saat kadar sonra kafam biraz daha rahattı. Eve gittim, kapıyı annem açtı.

  "Eşyalarını toparla, yarın seni almaya gelecekler." dedi tiksinmiş gibi bir yüzle.

  "Tamam." dedim sadece ve içeri girdim.

  Bu ailede sevgi görmememe rağmen kendimi bu aileden hissetmiştim. Şimdiyse aslında 15 yıldır beni büyüten insanların gerçek ailem olmadığını öğrenmiştim.

  Odamda eşyalarımı bir valiz ve 2 sırt çantasına koymuştum, fazla eşyam yoktu zaten. Kapım çalındı sonraysa Lisa içeri girdi. Yüzü çok garipti.

  "Gelebilir miyim?" diye sordu. Gerçekten kardeş olmadığımızı öğrenmişti sanırım.

  "Tabii, gel." dedim. Biz Lisa' yla aynı yıl doğmamıza rağmen Lisa ay olarak daha büyüktü. Lisa içeri girip kapıyı kapattı ve gelip yanıma, yatağıma oturdu.

  "Annemin anlattığına göre, şey, sen ve ben, kardeş değilmişiz." dedi.

  "Evet. Artık yeni bir kardeşin var." dedim ona. Lisa bana baktı, gözlerinden benim için üzüldüğü belliydi.

  "Sana hep kötü davransamda kardeşim olduğuna hiç şüphe etmemiştim." dedi Lisa.

  "Bunu hiç kimse bilemezdi Lisa. Senden sadece tek birşey istiyorum, bana evde olanları mesaj at yeter. Olur mu?" dedim. Ben gittikten sonra evde neler olacağını bilmek istiyordum.

  "Tamam Moon." dedi Lisa ve ayağa kalkıp kapının önüne gitti. Kapının önünde durup bana baktı.

  "Sende bana haber ver, iyi olduğunu yani." dedi.

  "Tamam Lisa." dedim hafif gülümseyerek.

  Lisa kapıdan çıkınca bizimkilere olayları anlattım, üçü birden şok geçirdi. Telefonda dördümüz görüntülü konuşuyorduk. Fred;

  "Kız, seni hastanede falan karıştırmışlar mı?" diye sordu. Bu çocuğun beyninden şüphe ediyorum ama mantıklı birşey söylemişti, ilk defa.

  "Bilmiyorum, öğrendikten sonra okuldan çıktım." dedim.

  "Ay tam filmlerdeki gibi." dedi Sunny.

  "Biraz ciddi olur musunuz? Bu ciddi bir konu." dedi Tate.

  "Neyse ben çıkacağım. Yeni ailem beni sabah 8' de almaya gelecek. Yarının cumartesi olması çok iyi oldu, sadece cumartesi günü eğitimim yok." dedim.

  "Tamam güzelim kendine dikkat et." dedi Sunny.

  "Görüşürüz." dedim ve görüntülü konuşmayı sonlandırdım.

  Bu akşam bu evdeki son gecemdi.

  Yeni bölümü alın sizindir. Okuduğunuz için teşekkürler :)