I'm homop-ŞŞŞH!

Başlarına Geleceklerden Habersiz

"NE SÖYLEYECEKSEN SÖYLE DA!"

Scoups sinirle, odasında bir sağ bir sola gidip gelen arkadaşına bakıyordu.
Dokyeom tırnaklarını kemirmeyi bırakıp köşede durdu.

"Düşünsene arkadaşın birini seviyor."

Scoups gülümsedi.

"Ne kadar güzel."

Dokyeom ellerini iki tarafa sallayarak itiraz etti.

"Öyle değil."

Scoups tek kaşını kaldırıp fikir yürüttü.

"Senin sevdiğini mi seviyor."

Dokyeom bu kez de hyunguna başını iki yanına sallayarak cevap verdi.

"O zaman seni seviyor ve sen sevmiyor musun?"

Dokyeom offlayıp Scoups'ya gözlerini büyüttü.

"Hayır yaaa!"

Scoups oturduğu yerde dikleşti.

"O zaman sen de seviyorsun."

Dokyeom yatağa gelip köşeye oturdu.

"Hayır."

Otururken de cevap vermişti.

"Sevmiyorsun y-"

"OFF DİNLE Bİ BE!"

Scoups karşısında bir anda bağıran çocuktan ötürü irkildi.

"Büyüğe bağrılmaz."

Scoups kaşlarını çatmış küçük bir veledi azarlar gibi Dokyeom'a işaret parmağını sallıyordu.
Dokyeom onun tavrını görmezden geldi.

"Ya neyse işte hani sevdiğini öğreniyorsun ve bu aslında şey birazcık...imkansız bir aşk. Sonuçsuz birşey."

Scoups aklına gelenle korkup kucağına yanında ki yastığı aldı. Derin bir nefes alıp yerde ki halının desenlerini ezberlemek istermiş gibi azimle halıyı inceleyen arkadaşına baktı.

"Tinerciye mi aşıksın?"

Dokyeom halıdan gözünü çekip anlamamış gözlerle hyunguna döndü.

"Ne alaka hyung ? Tinerciye nereden ulaştın?"

Scoups bir elini havaya kaldırıp çok mühim bir konu anlatıyormuş gibi anlatmaya başladı.

"İmkansız aşk deyince ordan aklıma geldi. Herkes olur ama tinerci olmaz Dokyeom. Senin son akıl hücrelerini de bir zibidi karı yüzünden kaybedemem."

Dokyeom dili yanağında dolanırken derin bir nefes aldı. Sakin olmalıydı. Şimdi hyungunu öldüremezdi onun fikrine ihtiyacı vardı.

"Hyung bak ciddi birşey soruyorum ya!"

Scoups sırtını geri yaslayıp keyif moduna geçerken konuştu.

"Ben de ciddiyim Dokyeom."

Dokyeom sinirle sesli bir şekilde offlayıp ayaklandı.

"Sana fikir danışanda kabahat!"

Sinirlenip arkasını döndü. Odadan çıkacakken Scoups arkasından bağırdı.

"Zamana bırak Dokyeom. Bazen zaman en iyi çözüm olabilir."

Dokyeom kapıyı kapattı. Odasına giderken aklında tek birşey vardı.
Arkadaşları arasında sorun yaşanmasını istemediği. Hepsini seviyordu. Birilerini kaybetmek istemiyordu.
Umarım arkadaşları aralarında ki bağı yerine kendi düşüncelerini yüceltmezlerdi.