You, Again | ✔

[VI] Light Green

"Long time no see," sabi ni Mika sa 'kin habang tinitirintas ang buhok ko. After that she made a wreath using the roses all around us. Nilagay niya 'yon sa ulo ko kagaya ng nasa ulo niya. Now it looked like both of us have crowns of roses in our heads.

It was night and the moon shines brightly in our white dresses. Nakangiting hinawakan ni Mika ang kamay ko. She led me towards a swing made of vines and flowers. At kahit saan ko ibaling ang paningin ko, puro rosas ang nakikita ko. This field of roses seemed to reach forever.

Pinaupo ako ni Mika sa isang swing na nandoon at umupo naman siya sa swing na katabi ko.

"Mika, this place is... wow, hindi ko alam kung paano idescribe," sabi ko habang manghang-mangha sa paligid ko.

"Incredible, right? Well, he's the one who made this place for me so that's expected," she said and grinned at me like a child.

"He really, deeply loves you, Mika."For a moment there, I saw sadness in her eyes.

"And that love is destroying him now, Emi. At wala ako sa tabi niya ngayon para tulungan siya. Love only destroys people."

"No." Mabilis kong sabi.

"Love teaches us to be tough."

She smiled at me--- a very kind and sincere smile.

"That's why I know that he'll be okay if you stay beside him, Emi." Napatingin ako sa kanya. "In fact, you should stay beside him. Kahit itulak ka niya palayo, kahit ipagtabuyan ka niya... stay beside him. Don't let him get away."

"Mika—"

"Kung kailangan mo siyang kadenahan, gawin mo. Kung kailangan mo siyang igapos para manatili sa tabi mo, gawin mo, Emi. That guy's scared that his heart might change. Ginagawa niyang excuse ang hindi pagpipinta para tumakas sa katotohanang 'yon."

She smiled softly, but this time it's different. Her face smiled but her eyes didn't.

"Teach him to be tough, Emi. If it's you, I know that you can do it."

Pagkatapos niyang sabihin 'yon ay unti-unting nawala ang mga rosas sa paligid namin... pati ang buwan... pati ang swing na inuupuan namin. Now, both of us were wrapped in darkness.

"By the way, just to give you a warning so that you won't freak out."

"Huh? What?" nakakunot ang noo kong tanong sa kanya.

"He really makes this super awkward face after a kiss, so, yeah... that's it. Give him a good punch when you see him, okay? Tell him it's Mika's order."

"Teka! Teka Mika!" sigaw ko ng unti-unting nawawala si Mika sa harapan ko. Animo'y nagiging transparent ang katawan niya.

"Are you Mika's ghost? Or... or---"

For the last time, she smiled at me. "Who knows..?"

Napabalikwas ako sa pagkakahiga at unang imahe na nakita ko ay ang mukha ni Nico. Sa kanan, sa kaliwa, sa sahig...and then I realized na nakatulog na naman pala ako sa art room ko.

I haven't tidy the room yet. Nagkalat pa rin sa sahig ang mga papel na may mukha ni Nico. It was morning and I was dreaming of Mika. Pero si Mika ba talaga 'yon?

Why is she appearing in my dream? Why mine? At ang mga petals ng rosas kahapon sa clubroom. Nagpaparamdam ba siya sa 'kin? Is it because I tried to give up on Nico? Maybe she don't want me to give up on him? Pero ayoko rin naman e.

Three days passed.

Pumupunta ako sa clubroom pero hindi ko naaabutan doon si Nico. Parang iniiwasan niya ako. Kailangan ko tuloy magsinungaling tuwing magtatanong sa 'kin sina Hansel at ang ibang 3rd years kung kamusta na ang painting.

Nang pumasok ako sa eskwelahan ay busy ang lahat para sa cultural festival. Tatlong araw na lang kasi bago 'yon. Bukas ang deadline ng submission ng mga paintings para sa art contest at hindi pa rin kami nakakapagsimula ni Nico. May naisip na akong theme pero kailangan ko pa rin ng approval ng partner ko.Dapat makita ko siya ngayong araw na 'to.

Kung kailangan mo siyang igapos para manatili sa tabi mo, gawin mo, Emi.

I will, Mika. I will really do it if I have to.

Half-day lang kami ngayon dahil nagbigay ng time ang mga teachers para makapagprepare kami ng maayos. Mabilis akong tumakbo papunta sa clubroom namin at naabutang medyo bukas ang pintuan. Binuksan ko ng tuluyan ang pinto at naabutang nilalagay ni Nico ang sketchpad sa bag niya.

"Hindi kita patatakasin, Nico!" nasigaw ko at mukhang nagulat siya dahil muntik niya nang mabitiwan ang sketchpad.

"E-Emi."

"May naisip na akong theme natin para sa painting contest at tatapusin natin 'yon ngayon."

"Listen, Emi—"

"We'll use antithesis as our theme. Contrast, opposite, reverse—white and black, night and day, sun and moon. And we're going to use sunflowers and red roses. Iyon ang theme natin, Nico," sabi ko habang pinipwesto ang gagamitin naming canvas. Isa-isa ko ring kinuha ang mga oil paints at brushes sa maliit naming cabinet.

"Emi, I—"

"Let's start working, partner. Hanggang 8 AM ang submission bukas."

"EMI, I CAN'T." Napatigil ako sa ginagawa ko ng sabihin niya 'yon.

"I just can't."Napatahimik ako. Nakatingin lang ako sa mga oil paints na nasa kamay ko. I can't even bring myself to look at him.

Teach him to be tough, Emi. If it's you, I know that you can do it.

Can I really do it, Mika? How can I ever push him to move forward if he can't even take a single step to move on?

That guy's scared that his heart might change.

Maybe. Pero ano ang dapat kong gawin para tulungan niyang harapin ang takot niyang 'yon?

Kahit itulak ka niya palayo, kahit ipagtabuyan ka niya... stay beside him.

Kaya ko kayang manatili sa tabi niya?

Don't let him get away.

Napapikit ako ng mata at huminga ng malalim. You're right, Mika. I won't ever let him get away again. Palagi na lang siyang tumatakbo sa harapan nating lahat. Hindi niya nakikita ang mga taong humahabol sa kanya. He's putting an armor around himself...and we need to destroy that armor.

----

Vote and comment ♡♡♡