.
.
.
.
_______________________________________
"Kaedehara."
"Hı? Yanlış bir şey mi yaptım..?"
"Hayır. Soy ismini seviyorum sadece."
"Öyle mi..? Ben de senin ismini seviyorum aslında.. Kullanmamı pek sevmiyorsun ama.."
"Onun bana verdiği ismi kullanmak istemiyorum sadece. Senin vereceğin isime sahip olmak daha iyi olabilirdi."
Kazuha biliyordu Kunikuzushi'nin ne demek istediğini. Ancak ona hemen bir isim vermek istemiyordu çünkü şuan anlık hevesle hoş bir şey söyleyebilir ancak sonrasında daha iyi bir şey karşısına çıkabilirdi. En iyisine sahip olmasını istiyordu arkadaşının.
"Kazuha..." Aynı şekilde Kuni de biliyordu Kazuha'nın düşüncelerini. Üstelemedi, küçük çocuğun yanaklarını avuçları arasına alarak ısıttı ve nazikçe sıktı.
"Bunu şimdilik boşverelim o zaman.. Endişelenmen veya acele etmen gerekmiyor, ne de olsa tüm ömrüm boyunca yanında kalmayı göze alabilirim."
Değer verdiği bir kişinin daha ölümlü olması sinirini bozuyordu Kuni'nin. Ancak Kazuha'nın insanlardan öte olduğuna çok emindi. Çünkü o diğer insanlar gibi ona asla ihanet etmeyecek kadar saf ve temizdi.Kuni ise onu büyüyene kadar kötülerden koruyacaktı. Tabii sonrasında ise Kazuha'nın farklı planları vardı... Samuray olup Kuni'yi korumak istediğini söylüyordu hep.. Tabii Kuni bunu tatlı bulsa da pek ciddiye alamıyordu çünkü sonuçta karşısında değer verdiği birisi olsa bile 1.30 dahi olmayan küçük bir çocuk vardı...
"Kaedehara..."
Bu sefer elleriyle ısıttığı yanakları öptü ve çocuğa sıkıca sarıldı.
"Klanından olmak için neler vermezdim... Böylece seni sürekli görebilirdim, değil mi? Belki aynı yaşta bile olurduk ve.. aptal gibi hissetmezdim."
"Yaşın fazla olduğu için neden aptal gibi hissedesin ki.. Bunu seviyorum aslında! Çünkü sen benim bu dünyada görmediğim çok şey gördün ve bu yüzden bunları bana anlatabilirsin.. bunları.. bunları bana anlat ki büyüdüğümde incinen her noktanı koruyabileyim. Şuan yaralarını sarabilsem de tekrardan oluşmalarını engelleyecek kadar güçlü müyüm bilmiyorum.. ama güçleneceğim, senin için hem de!"
"Hmm? Sadece benim için mi?"
"Evet! Diğerlerinin de kendilerine ait samurayları vardır illa ki"
"Heheh.. öyleyse bunu bir söz olarak mı almam gerek?"
"Hıhı! Kesinlikle samura-hapşuu.. olacağım.."
"Hasta olacaksın diye çok korkuyorum.. ama eve dönmeni de istemiyorum.. ben.."
"Yalnız kalmak istemediğini biliyorum.. ama doğru, hava çoktan zifiri karanlık olmuş.."
Kuni'nin sıcak kucağındaki yerinden kıpırdandı Kazuha. Tabii, tutulduğu için kalkması pek mümkün olmasa da...
"Eve dönmem gerek ve beni zaten evde sanıyorlar.. eğer sabah döndüğümü görürlerse gerçekten evden çıkma yasağı bile koyabilirler çünkü uydurabileceğim tüm bahaneleri uydurdum.."
"Hiç gitmesen..?"
"Ama.. bunun için biraz daha bekleyemez misin? Lütfen.. sonrasında bir gün bile seni bırakmayacağım"
"....."
Kazuha, Kuni'nin başını kendi boynundan çekip yüzüne ve dolan gözlerine baktı. Kıyamıyordu ona çünkü yavru bir kediden farkı yoktu..
