"Bana pembe sürpriz yumurta almak için kaç yer dolaşmış biliyor musun? Ama bulamamış." Jimin heyecanlı bir şekilde anlatıyordu. Son günlerde en büyük mevzuları buydu: pembe sürpriz yumurtalar.
Yoonginin günlerdir arayıp bulamadığı yumurtaları Taehyung markete her gittiğinde görüyordu. Ama Jimin'e bunu hediye eden ilk kişi olmamak için hiç almadı. Böyle de düşünceliydi işte.
"Birkaç yer daha dolaşsaymış işi ne ki?" Jimin yine gözlerini devirdi. "Senin periler gelmiş yine. Moralin bozuk. Kızgınlığa mı gireceksin?" Bir beta olan Taehyung feromon yayamıyordu. Bu yüzden kızgınlığının yaklaştığı ancak davranışlarından anlaşılıyordu.
"Sanmıyorum. Sadece şu çocuktan bahsetmeyi keser misin? Biliyorum sürekli ondan konuşmak istiyorsun ve sevgilim olmadığı için bu duyguyu anlayamam ama tüm gün onun hakkında konuşmak istemiyorum."
Taehyung tüm bunları uzun süre içinde tutmuş gibi patladı. Aslında tek amacı Jimin onu küçük düşürmeden kendisi yapmaktı. Böylece daha az utanç verici olurdu. Jimin sesindeki kırgınlığı anlamış olacak ki utançla gülümsedi. Özür diler gibiydi. Daha sonra konuyu değiştirdi.
"Hoca geliyor." Hızla önüne dönen arkadaşına baktı. O böyleydi. Bazen kalbini kırar ve böyle şirince gülümseyip özür dilemeden kendini sevdirirdi. 'Keşke' diye düşündü Taehyung. Keşke ben de böyle sevimli olsaydım. Her şey daha kolay olur muydu? Belki de biraz kilo vermeliyimdir.
Başını aşağı eğip kazağını çekiştirdi. Annesinin yaptığı beyaz atkıyı düzelterek yan profilini daha da kapattı. Kendince yanaklarını kapatmaya çalışıyordu. Ortaokuldaki en yakın arkadaşının söylediği şeyden beri huy edinmişti. 'Benim tek çirkin yanım burnum. Seninse tek güzel yanın ama koca yanaklarından görünmüyor bile.'
Kendine bunları söyleyen kişinin ortaokullu bir çocuk olduğunu hatırlattı. Olgunlaşmanın zamanı gelmedi mi? Kesinlikle. Artık tüm bunları aşmak gerek. Tamam ama belki... Biraz kilo verdikten sonra?
"Sınıfımıza yeni birinin geleceğini biliyordunuz değil mi?" Yükselen 'evet' sesleriyle başını kaldırdı. Yeni çocuk mu? Umarım iyi anlaşırız.
Kokusundan alfa olduğunu anlamıştı. Tanıdık bir kokuydu bu. Tam unutmak üzereyken aldığı kızılcık kokusu... Dudaklarına en çok yakışan koku.
"Merhaba, ben Jeon Jungkook. Son sene bölüm değiştirmek biraz saçma gelebilir ama sayısalcı olmadığıma karar verdim. Ve okulumda bu bölüm açılmamıştı bu yüzden..." Derken göz göze geldiler.
Taehyung ona acı içinde bakarken Jungkook tanıdık birini bulduğu için mutluydu.
Onu düşünceleriyle baş başa bırakıp konuşmaya devam etti. İki yıl önce öpüştüğü çocuk geri dönmüştü. Üstelik kalbini paramparça etmemiş gibi davranıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ヾ(*0*)/ Agalarım bu kitabi gorseagzimasicar cunku her seyi abarttim onlari cok seviyorum 🥺😭but stillbased on a true story
