Hopeloos - Matthyas Maarten het Lam, Bankzitters

Hoofdstuk 8

Koen staat tegen zijn auto aan geleund met zijn telefoon in zijn handen.

Ik loop naar hem toe, maar hij blijkt niet te merken dat ik er ben.

Ik ga naast hem op de auto leunen en kijk mee op zijn telefoon.

Hij is met Raoel aan het appen en stuurt net, 'Ik weet het niet, ben niet normaal zenuwachtig man!'.

"Waarvoor ben je zenuwachtig?" vraag ik aan hem, als ik naar ze telefoon blijf kijken.

Koen schrikt op en trekt snel ze telefoon weg.

"Jezus." zegt hij buitenadem en buigt voor over. Hij leunt met één hand op ze knie en met zijn andere hand grijpt hij naar zijn borst.

Ik begin te lachen om zijn dramatische reactie, waardoor hij naar mij kijkt.

"Doe dat nooit meer." zegt hij dan als hij rechtop komt te staan.

Ik lach wat na en zeg dan, "Ik beloof niks."

Koen slaat een zucht en bekijkt me dan van top tot teen.

Ik ben me opeens heel bewust van mezelf en begin me ongemakkelijk te voelen.

"Wow." zegt hij dan.

"Wow in een goede of slechte zin?" vraag ik dan en breng mijn hand naar mijn ketting en begin ermee te spelen.

Koen ziet dit en pakt mijn hand vast, zodat ik de ketting los laat.

Hij houdt me hand vast en kijkt me dan recht in me ogen aan.

"In een hele goede zin." zegt hij en trekt me mee naar de bijrijders stoel.

Hij doet de deur open en laat mij in de stoel zakken. Als ik zit slaat hij mijn deur dicht en gaat zelf achter het stuur zitten.

Voordat hij ze auto start zeg ik "Wacht!".

Hij stopt meteen met wat hij doet en kijkt me vragend aan.

Ik pak zijn jas en geef het aan hem, "Dan kan ik dat niet meer vergeten." zeg ik dan.

Hij lacht en neemt de jas aan. Hij legt hem op de achterbank en start de auto.

Tijdens het rijden verbindt ik met de muziek en zet wat nummers op. Op een gegeven moment draai ik de muziek zachter.

Koen kijkt naar mij en ik vraag dan, "Waar gaan we heen?".

"Dat zou jij wel willen weten he." zegt Koen als hij ze blik weer op de weg richt.

"Ja, daarom vraag ik het." zeg ik lachend.

Een glimlach verschijnt op Koen zijn gezicht en hij schud langzaam ze hoofd.

"Nou zeg." zeg ik 'boos' en sla me armen over me borst heen.

Koen heeft meteen door dat het nep is en begint met lachen.

De rest van de rit (niet dat die lang duurde) probeerde ik te achter halen wat het plan was, wat we gingen doen en waar. Maar Koen vertelde niks.

Op gegeven moment komen we aan bij een chique restaurant. 

Hij rijd het terrein op en stopt voor de ingang. Hier wordt de deur aan beiden kanten open gedaan. Een man in een zwart pak reikt zijn hand naar mij uit en die pak ik aan. Hij tilt me zo uit de auto en sluit de deur weer achter mij. Dan stapt de man die de deur van koen open deed in de auto en rijd weg.

Ik staar met open mond en beweeg niet totdat Koen mijn hand vast pakt.

"Ga je mee?" vraagt hij lief. 

Ik knik van ja en verstrengel onze vingers. Ik voel hem mijn hand steviger vast pakken en hij neemt me mee naar binnen.

De man begeleid ons naar binnen en zet ons aan een tafel. Er was live muziek, romantisch kaarslicht en een prachtig uitzicht.