Hopeloos - Matthyas Maarten het Lam, Bankzitters

Hoofdstuk 22

POV Eliza

We zitten met zijn allen op de bank voetbal te kijken. Wij meiden gaan zo wel weer naar ons eigen huis, want we zijn hier al veel te lang.

Morgen moet ik ook gewoon weer werken. (Voor de mensen die het vergeten zijn, ze is dierenarts)

Het staat 1-1 voor Ajax-Feyenoord, we zitten in de laatste minuut en FEYENOORD SCOORT HET WINNENDE DOELPUNT!

De meeste van ons juichen en vooral Milo jammert het hardste.

"JA JA, we snappen het!" schreeuwt Milo boos wanneer ik, Matthy en Koen nog fanatiek juichen.

Van blijdschap spring ik in Matthy zijn armen en draait hij mij een rondje. Als hij me weer neer zet geef ik ook Koen een knuffel. Maar de blik die Raoel gaf, was me even ontglipt.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

POV Matthy

Feyenoord heeft gewonnen en Eliza springt in mijn armen. Ik draai een rondje met haar en daarna springt ze meteen in Koen zijn armen. De glimlach die ik van haar kreeg was niet van mijn gezicht weg te slaan.

Maar hoe klein deze interactie ook was, hij was niet onopvallend.

Raoel kijkt ons beide met een verbaasde blik aan. Eliza ziet het niet en ik doe net alsof ik het niet zie, maar Raoel kent me langer dan vandaag.

Uiteindelijk ruimen we alles op en is het tijd voor de meiden om naar huis te gaan.

We zeggen elkaar allemaal gedag en de meiden lopen de woonkamer uit. Ik sta ook op van de bank en zeg dat ik even een video ga opnemen en editten. 

Als ik de gang in loop staan Emma en Eliza als enige nog in de gang. Ze lopen net naar buiten en Eliza wilt de deur dicht doen, maar voordat ze hem sluit kijkt ze me recht in mijn ogen aan.

"Em, ik ben me wimperkruller vergeten bedenk ik met net. Ik pak hem snel! Ga maar alvast in de auto zitten." hoor ik Eliza zeggen. Emma had mij dus nog niet gezien.

Ik hoor een instemmend geluid en voetstappen zachter worden. Dan gaat de deur weer open en stap Eliza de gang in en duwt de deur zachtjes dicht.

"Je wimperkruller, huh?" vraag ik met een grijns.

"Ow kom op, we weten beiden dat dat een leugen was." zegt ze lachend en loopt op me af. Als ze voor me staat slaat ze haar armen om mijn nek en leg ik mijn handen op haar heupen.

"Nou, nou zeg. Heeft je moeder je nooit geleerd dat liegen niet netjes is." zeg ik uitdagend.

"Ach, sush." sust ze me toe en drukt haar lippen op de mijne. Wat begon als een lief kusje veranderde al snel naar een passie volle zoen. We vechten beiden voor dominantie met onze tongen, maar toch heb ik al snel de overhand.

Ik duw haar tegen de muur en mezelf dichter tegen haar aan. Ze laat een binnensmondse kreun vrij en ik voel de bobbel in me broek alweer groeien.

Snel trek ik me lippen van die van haar en laat onze voorhoofden tegen elkaar rusten. 

Een zacht lachtje verlaat haar lippen en ze geeft me een kusje op me mond. "App me, oké?" vraagt ze onzeker als ze naar de grond kijkt.

Ik til haar kin omhoog zodat ze me weer aankijkt.

"App als je veilig thuis bent oke?" en geef haar een lange liefdevolle kus.

"Oke." zegt ze buitenadem.

Ze loopt terug naar de deur en met dat is ze weg.

Ik staar nog even naar de deur waar Eliza zojuist verdween.

"Bijzondere video." zegt een stem opeens achter mij.

Ik draai me verschrikt in één keer om.

"Jezus, Raoel. Je liet me schrikken man." zeg ik buitenadem met een hand op me hart.

"Anders jij mij wel." zegt Raoel serieus en slaat zijn armen over elkaar.

"Sinds wanneer zijn jij en Eliza van 'uit elkaar slaan' naar 'uit elkaar trekken' gegaan?" vraagt hij met een grijns op zijn gezicht.

"Hoe lang stond je daar al?" vraag ik terwijl ik naar me voeten kijk.

"Lang genoeg om jouw tong in haar keel te hebben zien hangen."

"Kan je-. Kunnen we dit gewoon even onder ons houden." vraag ik zachtjes.

"Hoezo? Zijn jullie niet samen of?"

"Nee, we zijn niks." kap ik Raoel af.

"Maat, doe geen domme dingen." zegt Raoel nu serieus. 

Hij loopt naar me toe en legt een hand op me schouder. "Eliza heeft bij ons allemaal een speciaal plekje in ons hart-"

"Nou bij Koen en Milo meer op hun lul, maar-" mompel ik door hem heen

"Laat me uitpraten Mat." zegt Raoel streng

"We houden allemaal van Eliza. En ja, sommige van ons op een andere manier. Maar die meiden zijn een groot deel van ons en ons leven geworden. En al helemaal Eliza." begint Raoel en ik knik begrijpend.

"Je hebt gezien hoe het geruzie tussen jullie ons allemaal heeft beïnvloed. Weet waar je aan begint." Zegt Raoel en geeft me een zacht knijpje in mijn schouder.

Hij loopt de trap op, maar voordat hij boven is draait hij zich om en zegt nog, "Ow, en waagt het haar pijn te doen of haar hart te breken. Dan heb je 4 boze jongens en 5 boze meiden achter je aan."

"Jaha, weet ik." zeg ik met een lach. "Het is ook niet de planning."

"Goedzo. En heel eerlijk, jullie zijn eigenlijk best schattig samen." zegt Raoel als een troste vader en loopt dan weg.

"Met wie ben je schattig samen?!" Schreeuwt een bekende stem maar al te hard.