Hopeloos - Matthyas Maarten het Lam, Bankzitters

Hoofdstuk 18

POV Eliza

Ik en Matthy lopen de gang in van Casa Del Huts. Hij gooit alle tassen in de gang en stormt de woonkamer binnen.

Ik loop voorzichtig achter hem aan de woonkamer binnen.

"En?" Hoor ik Milo vragen. Ik zie Matthy zijn hoofd schudden en kijkt daarna boos naar mij. 

"Ik ga slapen, truste." zegt hij en loopt de woonkamer uit. De jongens zeggen kort een 'truste' terug en dan klapt de deur met een noodgang achter Matthy dicht.

Ik schrik van de klap en sta ongemakkelijk nog naast de deur.

"Wat is er gebeurd?" Vraagt Milo dan. Hij opent zijn armen als teken dat ik bij hem moet liggen. Ik ga met me rug tegen zijn borst zitten en hij slaat zijn armen om mijn middel. Onze benen liggen languit voor ons.

"Ik heb werkelijk geen idee waarom hij nu weer zo boos op me is." zeg ik hoofdschuddend.

"Zeker?" vraagt Milo als hij zijn hand onder me kin legt en mijn hoofd naar de zijne draait, zodat ik hem kan aankijken.

"Ik-, Uhm-" stotter ik als ik verdwaal in zijn ogen. 

Snel draai ik me hoofd weer naar voren en mompel, "Ik viel in slaap.".

"Wat?" vraagt Raoel die aan de andere kant van de bank zit. 

"Hij haalde me thuis op, omdat we allemaal hier bleven slapen, zodat we konden praten." zeg ik als ik Raoel aankijk.

"Op een gegeven moment viel ik in slaap. Geen idee wanneer, want in mijn droom ging de autorit verder." Zeg ik en staar nu naar de grond.

"Hij maakte me wakker toen we hier waren en toen zei die dat ik een slet was en dat hij stom was dat hij dacht dat hij met me kon praten." zucht ik.

Raoel wilt wat zeggen, maar ik kap hem af. "Hij was dus tegen me aan het praten alleen ik heb dat nooit gehoord, omdat ik sliep. Daarom is hij boos."

"Het was echt niet mijn bedoeling!" zeg ik terwijl ik Milo wanhopig aankijk.

Milo trekt me in een knuffel en legt mijn hoofd op zijn borst. Ik krul helemaal in hem op en er rolt langzaam een traan over me wang. Ik maak geen geluid.

Niemand weet wat ze moeten zeggen, dus is het stil.

"Ik wil hem geen pijn doen, echt niet." mompel ik in Milo zijn shirt. "Maar hij is ook niet bepaald de makkelijkste." mompel ik er chagrijnig achteraan.

"Maar hij probeert het tenminste." zegt Robbie dan.

Mijn hoofd schiet van Milo zijn borst af en ik kijk Robbie verontwaardigd aan.

"Wat?" vraagt Robbie. "Hij probeert het toch?"

"Ja..." zeg ik verslagen.

"Wie doet er dan op dit moment moeilijk." zegt Robbie en slaat zijn armen over elkaar.

"Wat?!" zeg ik geschrokken. "Dus nu is alles mijn fout." concludeer ik geïrriteerd.

"Eliza-" begint Demi met een ondertoon.

"Ja ga jij anders ook even tegen me beginnen." Zeg ik nu boos.

"Eliza zo bedoelt hij het niet." fluistert Milo dan in me oor.

Ik wend mijn blik op Milo en kijk hem aan. Met zijn hand wrijft hij rustig over mijn been en ik focus me op zijn handbewegingen.

"Eliza." Begint Robbie.

"Mhmm" zeg ik en wend me blik naar Robbie terwijl ik me hoofd weer op Milo zijn borst leg.

"Ik weet waar Matthy het over wou hebben en ik weet hoe moeilijk dat voor hem was om het tegen je te zeggen. Alleen om uit te vinden dat je er niks van gehoord hebt en het dus voor niks was en hij alles nog een keer moet doen en zeggen." Zegt Robbie zonder het oogcontact te verbreken in één ademtuig. Ik kijk hem met grote ogen aan. "Wat ik dus wil zeggen is, ik snap waar zijn boosheid vandaan komt." 

Ik knik stil naar Robbie dat ik het begrijp en zeg dan, "Sorry, dat wist ik niet.".

"Volgensmij ben ik niet degene tegen wie je sorry moet zeggen." zegt hij dan met een knipoog.

Weer knik ik en kijk dan verslagen naar de grond.

"Misschien moet je hem eerst even laten afkoelen. Gewoon morgen proberen." zegt Raoel en staat op.

"Mensen ik ga slapen." zegt Raoel dan. "Ik ga ook wel meteen mee dan." zegt Sarah en samen vertrekken ze naar boven. Ook Koen en Emma gaan naar bed toe. Daarna gaan Robbie en Evie ook. 

We zeggen allemaal welterusten en alleen ik, Milo en Demi blijven achter.

"Ik ga ook alvast, ga je mee of blijf je nog even beneden?" vraagt Demi wanneer ze opstaat.

"Ik blijf nog even hier." zegt Milo als hij naar mij kijkt.

"Oke, weltrusten." zegt Demi met een glimlach die haar ogen niet raken.

Ik zie aan alles dat Demi iets dwarszit, maar ik laat het gaan. Ik heb te veel aan me hoofd om me daar ook zorgen over te maken.

Milo gaat langzaam met zijn handen door mijn haren. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht en als ik opkijk zie ik die ook op zijn gezicht.

Hij doet een pluk haar achter me oren en zijn hand streelt langzaam over mijn wang. Ik zie zijn ogen afdwalen naar mijn lippen. Hij betrapt zichzelf en kijkt me met grote ogen weer aan.

"Ik-, Uhm-, Sorry." stottert Milo en kijkt naar beneden.

"Tis oke." zeg ik zacht en leg mijn hoofd weer op zijn borst.

We zitten in comfortabele stilte en al snel voel ik me oogleden zwaar worden.

"Weltrusten prinsesje." fluistert Milo en ik val in slaap.

POV Matthy

Ik schrik wakker. Ik had weer een droom over.... naja laat maar.

Het is altijd dezelfde. Er gebeurt altijd precies hetzelfde. Het veranderd nooit. 

Ik heb die droom nu elke nacht. En elke keer schrik ik wakker op hetzelfde moment.

Ik besluit om een glas water te nemen en loop richting de keuken.

Als ik de woonkamer binnen kom zie ik twee figuren op de bank liggen.

"Wat the fuck-" zeg ik maar wordt afgekapt door een sis.

"Ze slaapt" fluistert Milo dan.

"En waarom the fuck slaapt ze op jou en niet in een focking bed?!" fluister ik geiriteerd terug zodra ik de positie zie waarin ze liggen.

"Omdat Demi al in mijn bed ligt, jaloerse bok." fluister schreeuwt Milo terug.

"sssst" sis ik dan terug. Ik zie hem zijn ogen draaien, "ze slaapt, straks wordt mevrouw nog wakker."

"Haha." zegt Milo sarcastisch. "Maar wat doe jij uit bed?" vraagt Milo dan.

"Had dorst." zeg ik kortaf.

"keuken is daar hoor." zegt Milo en wijst met ze hoofd richting de keuken.

Ik zucht en loop naar de keuken. Ik pak een glas en vul hem met water. Ik leun met me rug tegen het aanrecht en drink me drinken, terwijl ik naar de twee mensen op de bank staar.

Milo kijkt naar haar met puppy oogjes. Hij doet een pluk haar achter der oren en gaat met zijn hand door haar haar.

Hij vindt haar leuk, net zoals Koen. Hoe kan één meid drie jongens betoveren.

Ja, drie ja. 

Koen, Milo en ik. Hoe erg ik haar ook wil haatten voor hoe ze me laat voelen en doen. Ik kan het niet. Ik kan haar niet haatten, hoe hard ik het ook probeer.

Haar haatten is vermoeiend. Ik wil haar niet meer haatten. Ik wil haar liefhebben zoals Koen dat doet. Ik wil haar in mijn armen zoals Milo dat heeft. Ik wil haar beschermen zoals Raoel kan en ik wil haar op haar plek kunnen zetten zoals alleen Rob dat van haar mag.

Ik wil haar en alleen haar en ik wil haar nu.

Want ik, Matthyas Maarten het Lam ben hopeloos en hopeloos verliefd op Elizabeth Sofia van Breukelen.