Hopeloos - Matthyas Maarten het Lam, Bankzitters

Hoofdstuk 20

Pov Eliza

We zijn allemaal in casa del huts. Ik heb net gedoucht, me omgekleed en klaar gemaakt. Ik heb een lange spijkerbroek aan met daarboven een zwarte croptop. Lichte make-up en me haar hangt nat over mijn rug, nog te drogen aan de lucht.

Als ik de woonkamer in kom zit iedereen aan de eettafel, behalve Raoel, die staat in de keuken te koken.

"Goeiemorgen Lies" zegt Koen als die me ziet.

"Goeiemorgen Koentje" zeg ik en geef hem een kusje op zijn hoofd als ik langs loop.

Dit trekt ook de aandacht van de andere, ik krijg nog wat "goeiemorgen" en loop daarna door naar Raoel in de keuken.

"Heyyy Roelie" zeg ik als ik hem van achter een knuffel geef.

Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht en hij zegt "Goedemiddag Eliza".

"Heb je hulp nodig?" Vraag ik als ik hem weer los laat.

"Uhmm, als je de tafel wil dekken? Dan kunnen we zo eten." Zegt Raoel als hij naar de oven loopt.

Ik pak alles en begin de tafel te dekken. Als ik voor Milo een bord neer zet, zegt hij "En waarvoor zie jij er zo mooi uit vandaag prinsesje?"

"Voor jou natuurlijk" zeg ik met een knipoog en loop terug naar de keuken.

"Eliza?" Vraagt Emma dan.

"Ja?" Roep ik vanuit de keuken. Ik loop weer terug naar de tafel en zet de laatste dingen neer.

"Ik heb je hulp zo even nodig, kan ik je zo even alleen spreken?" Vraagt Emma als ik naast haar sta.

"Ja, tuurlijk." Zeg ik en wrijf over haar schouder.

We gaan met z'n alle eten, daarna gaan Sarah en Demi afwassen. Gaan Evie en Milo afdrogen en ruimen Robbie en Koen de tafel af.
Raoel had al gekookt en ik de tafel gedekt. En Emma en Matthy hebben gewoon geluk.

Terwijl iedereen druk bezig is en Raoel op de bank zit, lopen ik en Emma naar de gang.

"Waar is Matthy heen?" Vraag ik dan aan Emma, omdat ik hem nergens zie.
Emma haalt haar schouders op en sluit de deur zodat ze in de woonkamer niet kunnen mee luisteren.

"Wat is er?" Vraag ik dan.

"Dat kan ik beter aan jouw vragen." Zegt Emma serieus.

"Hoe bedoel je?" Vraag ik nu angstig.

"Voor het eerst in tijden heb je weer een croptop aan en..." begint Emma.

"En? Dat mag niet of?" Vraag ik verward.

"Je bent echt heel erg afgevallen Eliza." Zegt Emma bezorgd.

"Maar ik was nooit dik?" Vraag ik nu meer.

"Nee, daarom juist. En nu, ik zie je ribben Eliza. Ik maak me zorgen om je." Zegt Emma.

"Ik heb geen eetstoornis als je dat denkt ofzo." Zeg ik nu, ik eet namelijk gewoon 'normaal'.

"Nee nee dat zeg ik ook niet, maar van stress kan je ook heel veel afvallen. Of mischien is er wat anders in je lijf gaande..... of in je hoofd?" Zegt Emma als ze met haar hand over mijn arm wrijft.

"Er is echt niks Emma." Zeg ik als ik haar hand vast pak. "Beloofd."

"Als er wel wat is, dan vertel je het me toch?" Vraagt ze nu bang.

"Je bent de eerste die het weet." Stel ik haar gerust.

"Oke." Zucht Emma.

Ik geef haar een knuffel en zo staan we even.