Hopeloos - Matthyas Maarten het Lam, Bankzitters

Hoofdstuk 10

POV Eliza

Ik sta in de badkamer om mezelf op te knappen. Ik ga naar de wc en pak dan een washandje om mezelf schoon te maken. Maar dan besef ik me, ik heb helemaal geen schone kleding.

Ik loop terug de slaapkamer in en zie Koen met ze onderbroek aan op bed liggen. Ik hoor verschillende tiktok liedjes van zijn telefoon komen.

Als ik de deur dicht doe kijkt Koen op. Meteen verschijnt er een glimlach op zijn gezicht als hij mij ziet. 

"Hey schoonheid." zegt hij lief.

"Hey" lach ik, "Ik heb geen schone kleding of iets."

"Ik ook niet." zegt Koen als hij rechtop komt zitten.

"Geloof het of niet, maar dit was niet mijn planning." zegt hij.

Ik kijk hem vragend aan.

"Ik bedoel, ik had niet expres een hotel geboekt."

"Ow." zeg ik wanneer ik me besef wat hij probeert te zeggen. Hij was niet alleen uit op seks of überhaupt zijn intentie om zo de avond te eindigen.

"Snap je wat ik probee-" 

"Ik begrijp het Koen." zeg ik en raap me kleding bij elkaar.

Koen laat een zucht van opluchting en laat zichzelf achterover vallen op bed. Hij legt ze handen achter zijn hoofd en kijkt mijn kant op.

"Kan je het zien?" vraag ik met een lach als ik mijn slip aantrek.

"Ik kan me geen beter uitzicht bedenken nee." lacht hij.

Ik lach en kleed me verder aan. Als ik helemaal aangekleed ben loop ik naar Koen en laat mezelf boven op hemzelf vallen.

"Vindt het toch jammer dat je je kleding weer aan hebt." zegt Koen als die zachtjes door mijn haren streelt. 

Ik draai me hoofd zodat ik met mijn kin op zijn borst lig en hem kan aankijken.

"Ook al ben je zo ook beeldschoon." zegt hij en geeft me een kusje op mijn voorhoofd.

Er verschijnt een lach op mijn gezicht en ik leg me hoofd neer op zijn borst.

"Maar als dit niet gepland is hebben we allebei dus niks mee?" vraag ik dan.

"Jep, zou ik je maar thuis brengen?" vraagt Koen als hij met zijn vingertoppen mijn arm streelt.

"Nog heel eventjes." zeg ik en leg mijn hoofd in zijn nek. Koen lacht zachtjes, maar brengt geen tegenspraak.

"Niet in slaap vallen hé." zegt Koen als hij ziet dat ik me ogen dicht heb.

Ik hum, maar hou me ogen gesloten.

Koen glipt onder mij vandaan, waardoor ik nu alleen in bed lig. Ik sla een zucht en ga dan rechtop zitten.

Koen is zijn kleren aan het aandoen en pakt dan mijn hakken. Hij doet ze om mijn voeten en rijkt een hand naar me uit om te gaan staan. 

Als ik rechtop sta verstrengeld hij onze vingers en trekt me naar hem toe. Zijn andere hand gaat naar mijn nek en hij plant een lichte zoen op mijn lippen.

"Klaar om te gaan?" vraagt hij als hij terug trekt. Ik knik met me hoofd en we lopen de kamer uit.

Koen brengt me zoals beloofd veilig thuis. Als hij ons terrein oprijd is het alweer 1 uur 's nachts.

Hij doet de deur voor me open en helpt me uit de auto. Hij gooit de deur dicht en ik leun er tegen aan.

We kijken elkaar even aan, maar dan besluit ik toch de stilte te verbreken.