Hopeloos - Matthyas Maarten het Lam, Bankzitters

Hoofdstuk 16

Ik loop de keuken in en zie Matthy daar staan.

Hij staat in zijn zwembroek en met zijn handdoek is hij zijn haren aan het afdrogen. Hij legt de handdoek op het aanrecht neer en zijn haar zit helemaal door de war. Het is schattig en sexy tegelijk.

Hij gaat tegen het aanrecht leunen een paar meter van mij vandaan.

"Wat ik wou zeggen is dat het me spijt." zegt Matthy dan.

Ik kijk hem vragend aan. Hij knikt naar beneden en ik volg zijn blik, me pols.

"Het is oké." zeg ik dan.

"Heb je me verlinkt?" vraagt hij er snel achteraan.

"Serieus? Is dat de rede waarom je met me wou praten?!" zeg ik nu boos.

"Dus je hebt me verlinkt." zegt Matthy nu even boos en duwt zichzelf van het aanrecht af.

"Voor even, heel even dacht ik dat je echt spijt had. Dat je ergens in dat donkere kleine hart van je nog iets van medeleven had." zeg ik boos.

"Heb ik ook, maar niet voor jou." zegt hij en klikt ze tong.

"Wees er maar trots op. Vind je het leuk om mensen pijn te doen?" zeg ik uitdagend.

Matthy staart me boos aan.

"Wat? Kik je daar op af. Meisjes pijn doen." zeg ik en zet een stap naar hem toe.

"Eliza." zegt Matthy dreigend.

"Wat! Je vindt het toch zo stoer?!" schreeuw ik nu. "Wat een stoere jongen ben jij zeg."

"Eliza kappen." zegt Matthy nu boos en brand zijn ogen door me ziel.

Ik weet dat ik zijn grens op zoek, maar het kan me niks schelen. Als hij niet wil luisteren moet hij maar voelen.

"Jemig wat een trotse ouders zou je wel niet hebben. Een zoon die meiden mishandeld." zeg ik langzaam.

Dit was de druppel. Matthy komt met een noodgang op me af en pakt me bij mijn keel vast. Hij duwt me tegen de koelkast aan en hangt dreigend boven me.

"Je houdt je gore tering bek over me ouders, kkr hoer" zegt Matthy tussen z'n tanden door.

Ik kijk hem met grote ogen aan. Zijn ouders, dat is dus een gevoelig onderwerp.

Hij duwt zichzelf van me af en loopt dan naar het aanrecht, hij zet beide handen op het aanrecht en leunt erop.

"Alleen Koen weet het." zeg ik zacht terwijl ik nog steeds tegen de koelkast sta.

Matthy zegt niks en blijft naar de grond kijken.

"Maar hij verteld niks door, echt niet." zeg ik en zet een stap naar hem toe.

"Flikker op Eliza." zegt hij zonder op te kijken.

"Matthy ik-" begin ik, maar Matthy kapt me boos af, "Tyf op!".

Ik blijf verstijfd staan, niet wetende wat ik moet doen.

Matthy tilt zijn hoofd mijn kant op waardoor ik hem in z'n ogen kan aankijken.

Zijn ogen zijn gevuld met water. Ik voel me niet normaal schuldig.

"Matthy ik wist niet dat-"

"Eliza, alsjeblieft ga." zegt Matthy en er loopt een traan over zijn wang.

"Sorry." zeg ik zachtjes en loop weer naar buiten naar de rest.

Ik loop naar buiten en bots tegen Raoel aan.

Ik was zo in eigen gedachten dat ik niet keek waar ik liep. Ik maak het ook moeilijk voor iedereen hier. Ze zijn beter af zonder me.

Ik excuseer mezelf snel tegen Raoel met tranen in me ogen. Ik hoor Raoel nog wat roepen, maar ik luister niet. Ik pak snel mijn shirt en broek en doe hem aan.