Bir Kör Bin Sağır

Göründüğüm kadarım

İki gaza gelelim dedik abi okumalar düştü daha da demiyorum ben bişey nazarım var nazar ama neyse ki  birgün bu kitap raflarda gezinecek inanıyorum ben.

Haydi bismillah.

O gün içindekini hiç tanımadığı birisine anlatmanın verdiği rahatlama hissiyle eve döndü Elzem. Yanlış mı yaptım, doğru mu ? Diye düşünmesine hiç gerek yoktu. Ne de olsa hiç tanımıyordu ki deniz gözlü adamı, bir daha nerde görecekti ki ? Ama Elzem onun kendisini gerçekten dinleyip anlamasını hiç beklemiyordu fakat yanılmıştı Elzem, hayatta onu dinleyip sen haklısın Elzem diyenler de varmış.

Öğlen deniz gözlü adamdan yemek yapmak için ayrılan Elzem eve geldiği gibi odasına geçti ve düşünmeye başladı. Öğlen yemeği için gelen Nazlı ise çoktan yemeğini yiyip gitmişti. O bugün çok düşünecekti çünkü artık gerçekten bir adım atması gerekiyordu. O böyle düşüne dursun kader ağlarını örmeye çoktan başladı umarım Elzem buna da geç kalmazdı.

Ve Elzem hep yaptığı gibi kendi kendine konuşmak için eline bir kağıt birde kalem aldı.

Elzem'in ağzından

Normalde hayat bugün yaptıklarımız ve dün yapmayı hayal ettiğimiz şeylerle geçiyor. Benim içinde bugüne kadar hep yapmak zorunda olduğum şeyler için çabalayarak geçti. Belki bunu çok düşündüm ama yapacağım daha çok şey var yeniden başlamak, ayağa kalkmak gibi.

Ama ben inanıyorum ki insan istediği şeyi yaptıktan sonra bugünü yarını fark etmez. Hayat geç kalmışlar birde geç kalınmışlıklarla dolu peki neden hala yarın için harekete geçmiyoruz.

Ben ayağa kalkacağım diyorum ve eminim ki bununda üstesinden geleceğim. Düşersem kalkacağım kalkınca da hayatın tuturduğu ritme ayak uyduracağım. Bazen ağlayıp bazen de güleceğim hatta bazen hiçbir şey yapmayacağım. Evet ne yapmam gerektiğini biliyorum madem o zaman harekete geçmeliyim ama nasıl ?

Bir öğrencinin en sevdiği öğretmen olmak ne kadar da mükemmel bir şey değil mi ?
Ben bilmem şahsen hiç öğretmen olmadım. Tabi itiraf etmek gerekirse hepimiz bir ara en sevdiğimiz öğretmene bakıp da bir gün kendimizi öğretmen olarak hayal etmişizdir. Birileri için en bilgilisi olmak ,yol göstericisi olmak , hayatına küçük de olsa dokunabilmek. Yani geleceğin umutlarının biraz da olsa yolunu açabilmek çok güzel bir şey değil mi? 

Belkide bunlardan biri de ben olurum kim bilir. Az da olsa çorbada benimde tuzum olsa fena mı olurdu? Hayata benim gibi bir iki adım geriden başlayanlar genelde cesur olmazlar. Bir kere kırılmıştır güvenleri  fakat ben kendim için ve hayallerim için savaşacağım belki cesurca değil . Kimi zaman korkarak, kimi zaman kaçarak belki kimi zaman sesiz sesiz savaş vereceğim kendimle. Yarın değil bugün yapacaksın,onun bunun için değil kendin için yapacaksın diye diye kendimi hep ileriye taşıyacağım. Ama öyle ama böyle olacak.

Bu sefer küçük kalblere umut olan kanatsız meleklerden biri olmak için savaşacağım.

Ben öğretmen olacağım.

Yazarın ağzından

Son satıra yazdı Elzem kendisi için çizdiği yolu. Son satıra yazdı ve bıraktı kalemi, sırtını sandalyeye yasladı ve derin bir nefes aldı içine. İşte şimdi tam olarak omuzlarından bir yük kalktı. İlk defa, hayatında ilk defa büyük bir adım atmış gibi hissetti kendisini. Hatta gibisi fazla bile gelir o dümdüz öyle hisseti.

Elzem ayağa kalkıp yatağındaki telefonunu aldı. Saatin çok geç olmadığını görünce biraz dışarı çıkmak istedi ,biraz uzaklaşmak istedi. Dolabından siyah bir eşofman altı çıkarıp giydi. Odasından çıktı ,kulaklığını kulağına takarken Nazlıya seslendi.