De vlucht van ons leven

Deel 4

Aangekomen bij het hotel groeten ze de vrouw aan de balie en lopen ze samen naar hun kamer.
"Dat was toevallig" zegt matthy terwijl hij op het bed ploft, "ja hé" zegt Raoul als hij de tas van zijn rug af haalt.
Als iedereen op hun bed ligt zegt Milo: "ik ga nog ff douchen ik zit helemaal onder de guts"
"Oke" zeggen ze tegen Milo.
Als ze de volgende ochtend ochtend wakker worden zit Raoul al op zijn telefoon.
"Ik heb ontbijt geboekt om 09:15"
"Hoelaat is het nu?" Vraagt robbie terecht.
"08:55" zegt raoul als hij opkijkt van zijn telefoon.
Iedereen begint net omkleden en klaarmaken.
Ze lopen samen naar de lobby en daardoor naar de ontbijt zaal.
(Tijd skip naar 10:02)
Als ze klaar met eten zijn lopen ze terug naar hun kamer om hun camera en hun andere spullen te pakken, daarna lopen ze weer naar buiten, de zon is net opgekomen maar het is al wel warm.
"Zullen we even daar de zonnebrillenwinkel?"
Zegt milo.
"Jij altijd met je zonnebrillen" zegt Robbie grinnikend.
Matthy loopt een beetje achteraan dus rob komt naast hem lopen.
"Gaat het?" Vraagt rob aan matt
"Kunnen we even stoppen bij een bankje? Ik voel me niet zo goed" zegt matthy hijgend
"Tuurlijk maatje" zegt rob gerust stellend en lopen samen naar een bankje.
"Ik app de rest wel" zegt rob tegen matt.
Gesprek tussen rob en roel:

Hee maatje
Hee waar zijn jullie?
We zijn even op een bankje gaan zitten
Hoezo? Gaat het goed met matt??
Hij voelde zich niet zo lekker zei hij
Is goed wij zitten bij een cafeetje.
Oke zie jullie zo
Tot zo maatje.

"Rob het gaat weer beter kunnen we naar de rest?"
"Tuurlijk maatje" zegt rob tegen matt.
Na 2 stappen merkt rob dat matt mank loopt.
"Gaat het maatje je loopt zo moeilijk"
"Ja gaat wel zegt hij zacht"
Na 4 stappen zakt matt door zijn benen en ligt nu op de grond.
Pov matthy
"Matt matt word wakker alsjeblieft "
Hoor ik een bekende stem zeggen, ik wil mijn ogen open doen maar ik kan niet bewegen, ik voel me slap.
Na even te proberen merk ik dat mijn adem op hol slaat en zo te horen rob ook.
Ik hoor rob iets zeggen maar ik kan het niet precies plaatsen.
Na even hoor is mensen praten en dan voel ik iets in mijn arm, een soort prik, na even probeer ik weer mijn ogen open te doen, en het lukt!
Ik kijk recht in die van rob.
Rob kijkt gerustgesteld.
Wat ben ik blij dat hun zo veel om mij geven.