De vlucht van ons leven

Deel 5

                            Pov robbie
Matt is net op de grond gevallen, ik heb hem zijn epipen gegeven en hij word langzaam weer wakker maar hij ademt nog steeds erg snel. Ik probeer hem gerust te stellen maar ik denk niet dat hij mij hoort, ik probeer meteen het alarm nummer te bellen en de ambulance is er na 6 minuten.
Ik bel de rest van de jongens en ze komen naar het ziekenhuis, ik heb matthy beloofd dat ik bij hem zou blijven dus ik heb de rest het kamernummer gegeven zodat ze zelf kunnen komen.
Ik merk dat matt naar een knuffel streeft.
Ik loop naar hem toe en knuffel hem.
Ik wil dat het beter word, ik wil niet dat hij pijn leid, ik wil echt niet dat matt in zoveel pijn is.
Ik hoor de deur open gaan en daar staan de met zn 3en, alle 3 een bezorgd gezicht, ik wil matt loslaten maar hij pakt me steviger vast.
Ik wil hem vertellen dat hij moet loslaten maar ik hoor dat raoul zegt dat ik niet los moet laten als hij pijn heeft.
Ik heb gelukkig een Nederlandse dokter kunnen regelen en heb hem al verteld wat er is gebeurd dus de dokter verteld hun wat er is gebeurt en koen loopt naar het bed en vraagt of hij ook even mag dus ik laat los.
Ik wil dat het goed komt en niks anders.
Een paar minuutjes later valt matthy in slaap en raoul laat rustig los, want ze hadden gewisseld.
Als de dokter ons verteld dat 1 iemand hier mag blijven slapen, we hebben besloten dat matthy dat zelf mag kiezen dus we wachten tot hij wakker word en rustig is.
Ik wil hem niet kwijt...