44 වන මතකය

581 63 37
                                    

මේ ලෝකේ තියෙන උත්තරීතරම පදවිය අම්මා. දරුවෙක්ට අම්මා කියන්නෙම ලෝකයක්. අම්මෙක් දරුවෙක් අතරේ තියෙන බැඳීම මේ ලෝකේ හැම බැඳීමකටම වඩා ප්‍රබලයිලු. ඒක ඇත්තද.. මම දන්නේ නෑ.. මොකද කවදාවත් මම අම්මගේ ආදරය විඳලා නෑ. ජීවිතේ අපිට හැමදේම නැතිඋනත්, මුලු සමාජයක් ඉස්සරහ පරාජිතයෙක් උනත්, අපි දිනනකල් අම්මා බලන් ඉන්නවලු. ඒත් මට මගේ ජීවිතේ මම දිනනකල් බලන් ඉන්න අම්මා කෙනෙක් නෑ.. මේ ලෝකේ තියෙන ලස්සනම බැඳීම, වෙනස් නොවෙන බැඳීම අම්මා කිව්වට මගේ ජීවිතේ හැමදාමත් විඳින්න පින් මදි උන ඒ ආදරණීයම බැඳීම මම මේ ලෝකෙට ඉපදෙනකොටම මට නැති උනා. සමහරවිට මම අවාසනාව කියන එක උපතින්ම අරන් එන්න ඇති. ඒකයි ළං කරගන්න හැම බැඳීමකටම තිතක් තියන්න උනේ..

මාමා හිටියේ මටයි ආදිටයි අපි දෙන්නටම මැදිවෙලා. අම්මා ගැන කිසිම දෙයක් කවදාවත් තාත්තා මට කියලා තිබුනේ නෑ. විශ්වාස කරනවද අම්මා අඩුම තරමේ කොයි වගේද කියන්නවත් මම දන්නේ නෑ කිව්වොත්.. ඒත් ඒක තමයි ඇත්ත.. තාත්තා කවදාවත් මට අම්මව පෙන්නලා නෑ..

"එයා මගේ අක්කා උනත් මාව බලාගත්තේ එයාගෙම දරුවෙක් වගේ.. මම ටිකක් තේරෙන වයසට එනකල්ම අක්කට මගෙන් කිසිම ගැලවීමක් තිබුනේ නෑ. කොටින්ම එක්සෑම් වලට පාඩම් කලේ පවා මාව ළඟ තියන්. ඒ කාලේ මං අම්මටත් වඩා හුරුවෙලා හිටියේ අක්කට. මම හැම පුංචි දෙයක්ම කිව්වේ අක්කට.. මට මතකයි එක දවසක් අක්කා මහ වැස්සේ ගෙදර ආවේ හොඳටම අඬාගෙන.. මම කොයිතරම් ඇහුවත් මොකද උනේ කියලා අක්කා එක වචනයක් කිව්වේ නෑ.. එයා කලේම එයාගේ පාඩුවේ කාමරේට වෙලා ඔහේ කල්පනා කරපු එක.. ඒ සිද්දියෙන් පස්සේ මාසයක් විතර ගෙවෙන්න ඇති. දවසක් මම යාලුවෙක් මුණගැහිලා එනකොට අක්කා එයාගේ ඇඳුම් ඔක්කොමත් අරන් ගෙදරින් යන්න ගිහින්. යන්න ගිහින් නෙවෙයි තාත්තා අක්කව එලවලා.."

PLEASE REMEMBER ME ||| Completed ||| Sinhala BLWhere stories live. Discover now