Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Serdar, Şeyma gözlerini yumduktan sonra odanın kapısını aralayıp sağ tarafına dönüp koridorun sonunda ki oturma odasına yürüdü.
İki katlı olan evlerinin alt katında babaannesi oturuyordu ama o öldükten sonra evi temizletip kapatmışlardı. Kendileri de üst katta oturmaya devam etmişlerdi.
Şimdi sokak lambasının ışığının aydınlattığı bu loş odada Serdar, kapıdan girip hemen karşısında ki koltuğa oturup arkasına yaslanmıştı. Kapının hemen yanında ki duvarda ki resme baktı bir süre. Sevda Hanım'ın tebessüm ile baktığı o resme.
Annesinin büyücü olduğunu söylüyorlardı. Hatta yazmışlardı da tutanaklarda. Ne tuhaf bir hayat diye düşündü oturduğu koltuktan. Bir insanın yıllarca inandığı bir gerçeğin, bir anda yıkılması kolay değildi. Hem de hiç kolay değildi.
Annesi ile ilgili ne düşünmeliydi? Açıkçası o hala annesinin iyi biri olduğunu düşünüyor ve inanıyordu. Hiç görmemişti belki ama çok sevmişti annesini.
Bir an başını hafif sağa yatırıp resme bakmaya devam etti. Acaba annesi yaşıyor olsa nasıl bir görünümü olurdu. Mesela saçları beyazlaşmış olabilirdi. Belki göz çevresinde kırışıklıklar da olurdu. Hatta şimdi olsaydı hiç uyumadan beklemiş sıcak da bir yemek yapmış olurdu. Anneydi nede olsa...
Kapıda hissettiği hareketlilik ile babasının çoktan geldiğini ve onu izlediğini biliyordu. Sadece bu anı biraz daha yaşamak istemişti. Başını çevirip babası Fuat Bey ile göz göze geldiğinde oturduğu yerden kalktı. Attığı birkaç adım ile eli babasının eline uzansa da babası elini tutup çekmiş ve bir anda sıkıca sarılmıştı.
Babaydı o. Belki duygularını belli edemiyor bir anne sıcaklığı vermiyordu ama hep oğlunu düşünüyordu. O her göreve gittiğinde gözü telefona gelecek mesajlara kayıyor elinde ki televizyon kumandası hep haberlerde oyalanıyordu.
Ne zordu bir baba için hep haber kanallarında bekliyor olmak. Kimse bilmez anlamazdı ama o hep oğlunu düşünür onun için dua ederdi.
Ne sevgisini gösterecek bir beden dili vardı ne de ağzı dili.
Biliyordu ki Serdar'ı aile sevgisinden çok mahrum bırakmıştı. Neyse ki Şeyma hayatına girmiş ve Serdar'a babaannesinden sonra yeniden baharı getirmişti.
Birbirine güçlü sarılan kollar saniyeler içinde gevşerken Fuat Bey eli ile koltuğu işaret etti. İki adam da sessizce yan yana otururken Fuat Bey elini cebine sokup pijamasının cebinden çıkarttığı kağıdı Serdar'a uzattı.
Serdar eline aldığı katlı, hafif buruşuk kağıda bakarken isteksizliği gözlerinden okunuyordu. O heyecanlı olayları çözmek için can atan üsteğmen gitmiş yerini yorgun ve bitik bir adama bırakmıştı.
Elleri kucağına inerken kağıdı açmak zor gelmişti bu bedene.
Derin bir nefes alıp verdi. Dönüp babasına baktığında karşı duvarda asılı olan annesinin resmine hüzünle baktığını gördü. Tekrar gözleri elindeki mektubu bulunca açıp okumaya başladı.
