9.Bölüm

53 2 0
                                    

💫

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

💫

Elimde ki kahveyi okul bankının üzerine bırakıp yanımda bulunan Nüzhete de kahvesini uzattım. Ellerimi arkadan toplayabildiğim kadar topladığım saçlarıma daldırıp sıkı olan lastiğimi biraz genişlettim.

Yanımda oturmuş bana güzel gözleriyle bakan sevgili Nüzhete baktım. Benim sevgili Nüzhetim. Biraz streslendiğim için boğazımı temizledim ve cümleye başlamadan tekrar Nüzheti kontrol ettim. "Şimdi sana bir şey anlatıcam" Nüzhet konuşmaya başlamamla bahçede olan bakışlarını bana çevirdi.

Gözlerime ve tedirgin olduğum için titreyen elerime baktı ellerimin titremesini durdurmak istermiş gibi hafifçe öptü sonra da kollarını bana dolayıp çenesini başıma yasladı sanki yapıcağım konuşmanın farkındaymış gibi saçımı koklayıp derin bir iç çekti.

"Söyle bal Parem"

Titreyen ellerimi Nüzhetin kumaş pantlonuna  bastırdım. "Bilmiyorum söylediklerim sana ne kadar doğru gelecek ama sana bir şeyler anlatmak istiyorum..." stresten terleyen alnimla ona söyleyeceğim şeyleri toparlamaya  çalıştım çünkü bunlar hafif ya da kolayca kabul edilebilecek şeyler değildi benim deli olduğumu veya bir şaka yaptığımı düşünürdü.

Zaten mantık çerçevesi içinde en doğru olan buydu.

Sesimi düzeltim toparladığım cümlelerle anlatmaya başladım. "Bu senin için ne kadar gerçekçi gelecek bilmiyorum ama bana inanmanı istiyorum. Ben gelecekten geliyorum. Evet doğru duydun gelecekte geçirdiğim araba kazası yüzünden geçmiş hayatıma tekrar geri döndüm bu senin için nasıl açıklanır bilmiyorum ama geçmiş hayatımda sen ölüyordun." Başımı kaldırıp Nüzhetin tepkisine baktım.

Bana anlamaz gözlerle bakıyordu. "Katıldığım basketbol kazasında kaza geçirip sarsıntı geçirdin" ona asıl nedenini söyleyemedim kardeşi gibi gördüğü çocuğun onun ölümüne sebep olduğunu kardeşi gibi gördüğü kızında ölümüne teşvik ettiğini söyleyemedim belki o zaman dilim varmadı belki de bana inanmamasından korktum ama ona açıklayabileceğim en iyi neden buydu ve kaza sonucu olduğu dışında doğruydu.

Nüzhet bana şaşkınlıkla bakan gözlerini kırpıştırdı sonra beni birden kendine çekip saçlarımı karıştırdı."Tamam kabul  güzel bir şaka ama ölmüş olmam beni kırdı" dedi. Biliyordum bunu bir şaka olarak algılayacağını ama onun şuan ki tepkisi yine kabul edilirdi ben onun yerinde olsaydım benimle oynadığını düşünüp hemen giderdim.

"Bunu bir şaka olarak algıyacağını biliyordum ama bu bir gerçek ve çok üzücü bir gerçek bana inan hem sen de fark etmedin mi herkese iğrenerek bakan benim şimdi ki değişimimi hatta sana bile sence bir günde böyle bir değişiklik gerçekleşebilir mı?"

Nüzhet kaşlarını çatıp "Tamam ama empati kurmuş olabilirsin sana inanıyorum benim gerçek olmadığımı söylesen bile sana inanırım ama bana çok garip geliyor" başımı sallayıp "sorun değil" dedim. Nüzhet alnından öpüp kalktı. " Ben biraz yalnız kalabilirmiyim" diyip gitti.

Sevgili NüzhetHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin