Ares'le sabah kahvaltı etmiş ve ilk gemiyle Sumeru'ya gitmiştik. Şuan limandaydık ve birşeyler bakıyorduk. Ama sonra ondan sıkıldık ve Ares beni manzarası güzel olan bi kafeye soktu. En güzel yere oturttu ve en güzel şeyleri söyledi. İçiceklerimiz geldiğinde bana baktı ve "Seninle birşey hakkında konuşmak istiyorum" dedi. Ben dinliyorum manasında işaret ettikten sonra derin bir nefes aldı ve konuya girdi. "Bu ne kadar doğrudur ne kadar yanlıştır bilemeyiz ama ben senden uzum bir süredir hoşlsnıyorum. Kişiliğinden tut güzelliğine kadar herşeyini seviyorum. Sen benim için çok değerlisin Luna. Sana birşey olsa ne olur hiç bilmiyorum. Yufka yüreğine herkesi sığdırman herkese iyi niyetle davranman zulme katlanamaman...bazenleri düşünüyorum senin gibi birisini ne yaparak hak ettim diye. Sen kabul etsende etmesende ben senden 500 yıl öncede şimdide hoşlsnıyorum." dedi. Şok içinde kalmıştım. Kafamda bir iki dakka bazı şeyleri tarttım ve "Bende." dedim. Ares, reddedilmeye hazır bi şekilde gibiydi ama verdiğim cevapla şok geçirdi. Ağzını açtı 2 3 saniye açık kaldı kapattı ve ne diyeceğini bilemiyormuş gibiydi. En sonunda "Benimle çıkarmısınız kraliçem?" dedi. Bende "Evet kralım" diye karşılıl verdim ve masanın üstündeki elini tuttum. Herkes bize alkış tutuyordu. Onunla bu anı paylaşmak çok mükemmeldi. Artık herşeyim olan bir sevgilim vardı. Onu çok seviyordum. Ares biraz utanmış olmalıki hızlıca hesabı ödeyip kalkmıştık. Çok centilmen olmalıydıki hesabı o ödemişti. Artık ona istediğim bi sırnaşa bileceğim için elini tutmuş ve ona yapışmıştım. Beraber limanın çıkışına doğru öylece yürümüştük.
Çöle vardıklarında;
Natlan'a az bir yolumuz kalmıştı burdan bile gözüke biliyordu. Aresle kısa bi süre bakıştık ve yürümeye devam ettik. Ares ilk ve tek aşkının ben olduğumu ve yüz yıllardır nasıl sakladığından bahsediyordu. Bense can kulağı ile onu dinliyordum. Öyle böyle derken yol çok hızlı bitti. Natlan'a gelmiştik. Bense tanınmamak için kapşonlu pelerinli takımımı giymiştim. Artık herşey eskisi gibi olmayacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Tanrı
FanfictionLuna 500yıl uykudan uyanmış bir insandı.Önsezisi belli olmayan bir kız ama nedense kafasında belli belirsiz insan sesleri vardı sanki haykırıyorlardı ama ne? Hafızası tamamen solmuştu kendi adını bile zor hatırlayan birisinden nerden geldiğini bilme...
