Normallerin dışında bir aile kurgusu...
İskoçya'dan Türkiye'ye uzanan bir hikaye.
Ardından Gordania'yı kolundan çekip tezgahkara gösterdi.
"Bak gözel abem. Bu kız taa İskoçyalardan gevur memleketlerden geldi. Dedi bana Buğra benim canım çilek çekeyy...
"Olmaz kalk. Gordania ile amcası kahvaltıyı kurmuşlar seni bekliyoruz."
Alp başını yastığında kaldırdı ve uykulu gözlerle yüzünü yıkamaya gitti. Mutfağa indiğinde herkesin masada onu beklediğini görünce mahcupça gülümsedi.
"Kusura bakmayın geç kaldım."
Profesör iç ısıtan bir gülümseme ile sorun değil dermişcesine başını sağa sola salladı.
"Günaydın Alp. Hadi otur bekletme çayın soğuyacak."
Daha fazla ayakta kalmadan masada ona açılan yere Buğranın yanına oturdu.
"Afiyet olsun"
"Sanada"
Gordania harika bir sofra hazırlamıştı resmen. Dün uyumadan önce kahvaltı da yemeyi en çok sevdikleri şeyleri sorarken amacı buymuş demek ki. Sucuklu yumurtasından tut melemenine kadar sofra yemekle sarılıydı.
Bir kaç dakikanın ardından Profesör elindeki çatalı bırakıp dikkat çekmek için boğazını temizledi. Bakışlar ona dönse de onun tek ilgi odağı Gordaniaydı.
"Bunu sana nasıl söyleyeceğim bilmiyorum ama sanırım uzattıkça daha da anlatması zor olacak. Birden söylüyorum. Gordania ailen seni bırakmamaş. Seni arıyorlar."
Masaya düşen bu sözler sadece sahibini değil diğerlerini de dondurmuştu. Sürekli cıvık olan Buğra bile ciddiydi. Gordania ise donmuş bir şekilde amcasına bakıyordu.
"Nasıl?"
Gordania donduğu için soruyu onun yerine Alp sordu. Profesör gözlerini ona çevirdi bu sefer.
"Nasıl falan bilmiyorum bana ulaştılar bir kaç gün önce. DNA testi istediler o zaman anlatacaklar eğer test pozitifse. Tek dedikleri 'biz çocuğumuzu bırakmadık onu çaldılar'."
