Is dit echt?

'K heb je lief:

Pommelien:

Ondertussen zijn we al een paar dagen verder, de week verliep beter dan gedacht. Iedereen is goed op weg en we leren veel van elkaar. Ik kijk wel uit naar het weekend want na zo'n week vol acteerwerk verlang je wel naar rust en ontspanning.

Ik ben los door mijn wekker heen geslapen waardoor ik me moet haasten, ik loop vanuit de badkamer direct de gang in waar mijn schoenen staan. Ik strik mijn veters en stap de auto in. Even ga ik na of ik niks vergeten ben, het voelt wel zo maar ik heb de noodzakelijkste spullen bij me.

Papa zet mij af bij de tent waar iedereen altijd verzameld, het is best koud dus ze hebben dekentjes voorzien. Ik stap uit de auto en voel me plots draaierig, mijn benen voelen slap en mijn zicht vervaagt. Ik zie Maksim mijn kant op komen met een dekentje, hij slaat die rond mij. Ik probeer even te achterhalen wat hij allemaal zegt maar opeens dan is alles zwart..

Maksim:

Terwijl ik het dekentje rond Pommelien sloeg en haar vertelde over gisteravond, viel ze bewusteloos in mijn arm. Ik schrok en wist niet wat haar overkwam.

Met mijn andere hand ving ik haar op en bracht ik haar langzaam naar de grond, ik neem mijn deken en vouw het tot een soort kussen ter ondersteuning voor haar hoofd.

Haar ogen zijn gesloten en haar lichaam voelt slap. Meteen roep ik hulp, een dame uit het keuken team komt samen met Thomas naar mij gelopen. Hij vraagt bezorgd wat er gebeurt is maar veel kan ik hem niet zeggen, ik ben zelf ook in de war en probeer haar zachtjes terug bij te brengen.

Thomas tilt Pommelien haar benen omhoog. Ik neem haar hand zachtjes in de mijne en voel hoe er langzaam beweging in komt, haar hoofd kantelt een beetje en haar ogen richten zich langzaam op mij. Ze kijkt verward naar Thomas die haar benen terug omlaag legt. De keuken dame komt met een flesje cola en een sandwich aanlopen. Langzaam probeer ik Pommelien te ondersteunen, ik help haar recht en hou haar stevig vast. ''Alles oké?'', vraag ik. Ze knikt en wrijft zacht over mijn arm, ''bedankt'', hoor ik zachtjes.

Ze legt haar hoofd op mijn schouder en neemt een hap van haar brood, dit voelt zo fijn, Pommelien in mijn armen. Even vergeet ik alles, ik ben alleen nog maar bezig met zij die in mijn armen ligt. Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht maar al snel word ik uit mijn gedachtes gehaald. Thomas geeft me een pakje druivensuiker die ik moet openmaken, ik geef Pommelien eentje en wrijf langzaam over haar schouder.

Pommelien:

Nu weet ik het weer, mijn ontbijt stond nog op tafel.. Ik heb sinds gister avond niks meer gegeten, vandaar dat alles even zwart werd net. Gelukkig is Maksim er die me verzorgt. Wanneer ik mijn hoofd op zijn schouder leg, voel ik dat hij volledig ontspant. Het voelt zo veilig bij hem, alsof de wereld alleen voor ons draait.

Nadat ik weer wat stoffen en suikers binnen heb lukt het me weer om op 2 benen te staan, Maksim ondersteunt me en helpt me recht. Ik krijg weer een beetje kleur op mijn gezicht en zie weer tegoei waar ik loop. Gelukkig maar want vandaag gaan we de videoclip van 'k heb je lief' opnemen, ik kijk hier al dagen naar uit omdat ik 3 minuten lang samen en alleen met Maksim voor de camera sta.

Maksim:

Wanneer het wat beter gaat met Pommelien gaan we ons snel omkleden, als ze even later haar pashokje buiten wandelt moet ik even 2 keer knipperen, ze ziet er beeldschoon uit in die witte jurk. Ik bied haar mijn hand aan en samen lopen we hand in hand naar de plek waar het word opgenomen. '3..2..1 actie!' Daar stond ik dan, oog in oog met Pommelien Thijs. Het voelt zo goed en alweer bevindt ik me in mijn eigen droomwereld, alles in mijn omgeving vervaagt en even voelt het alsof we helemaal alleen zijn. Ik zou dit moment nog wel 100 keer opnieuw kunnen beleven met evenveel liefde.

~'K heb je lief, m'n hele leven
'T is veel meer dan houden van
'T is alsof je in m'n bloed zit
Ik zonder jou niet leven kan
Jouw mooie ogen doen me smelten
'T zet me zo in vuur en vlam
Ik voel het enkel bij jouw aanblik
Bij hoe je kijkt zo nu en dan ... ~

Pommelien:

Wauw wat heb ik lang naar dit moment uitgekeken, zijn handen die mijn middel omvatten en zijn ogen gericht op die van mij. Dit voelt zo goed, zo veilig. Wanneer het einde nadert valt er een stilte. De muziek loopt langzaam af. Maksim zijn ogen zijn nogsteeds gericht op die van mij, zijn handen bevinden zich aan mijn heupen. Langzaam komen onze lippen dichterbij elkaar, maar helaas worden we onderbroken.

~ scene: #Vamille ~

''STOOOOP'', 'Camille' rent het podium op en begint te vertellen: ''dit is toch belachelijk? Meneer, dit gelooft toch geen kat?,'' 'Botty' kijkt geïrriteerd, ''die twee moeten een stuk dragen hé?'' Nogsteeds kijkt hij ernstig: ''hoe denk jij dat dit zal lukken als jij ons telkens onderbreekt?'' Camille geeft niet op, ze blijft in discussie gaan. 'Vince' begint zich ook te moeien, hij wandelt richting Camille.

Ik weet wat er gaat komen maar ik ben er niet op voorbereid. ''Caro heeft nog nooit gekust, voilà het is eruit.'', ze legt haar hand op Maskim zijn wang en al snel plant Camille haar lippen op die van hem. Ik weet dat het niks voorstelt maar toch doet het mijn maag weer omdraaien.. De teleurstelling in mijn gezicht leek heel echt, iets te echt?

We nemen even pauze zodat iedereen zich kan klaarmaken voor de volgende scenes, ik loop direct de zaal uit naar de tent en ga daar op een bankje zitten. Waarom overkomt mij dit? Dit is allemaal gespeeld, dit is niet echt..? Ik breek mijn eigen hart door de gedachtes die rondspoken door mijn hoofd. ''Pommelien?'', een zachte stem haalt mij uit mijn gedachtes.

Maksim:

Ik merk dat ze nog steeds heel stil is en zich afzondert van de rest. ''Pommelien?'', vraag ik stil. Ik neem plaats langs haar op het bankje en leg mijn hand op haar been. Ze ontspant en langzaam draait haar hoofd mijn richting in. Even is het stil, ze lijkt weer te verdwalen in mijn ogen. Ik stiekem ook in die van haar.

De spannende, lange stilte zorgt ervoor dat onze lippen elkaar bijna raken. Wat gebeurt er? Wil ik dit wel echt? Veel tijd om na te denken en erbij stil te staan heb ik niet, althans..

hohohooo spannend.. stay tuned!! hopelijk vinden jullie het intressant. :)