Is dit echt?

Verzwijgen is niet liegen, toch?

Na een drukke draaiperiode is het weer tijd om af te sluiten, afescheid nemen van elkaar maar vooral ook van Camille. Wegens andere opnames kan ze weinig tot zelden aanwezig zijn tijdens draaiperiode 3 waardoor ze beslist heeft om dit seizoen even aan de kant te zetten.

———

Na een waanzinnige zomer is het dan weer tijd voor draaiperiode 3 en 4, die nemen ze samen op.

Helaas kampen ze wel met covid 19, ze moeten daardoor tijdens de opnames met maskers en schermen rondlopen. Ook zijn er bubbels, maar gelukkig zitten Pommelien en Maksim samen omdat zij ook veel intieme scenes samen moeten spelen.

Lotte is ook aanwezig, zij speelt vanaf seizoen 3 mee in #LikeMe. De cast kan het goed vinden samen en proberen iedereen evenveel erbij te betrekken.

Pommelien:
Lotte en ik kunnen het goed vinden met elkaar, we kennen elkaar natuurlijk al wat langer dan vandaag maar juist daarom is het leuk om nu eindelijk samen voor de camera te staan. Na enkele scenes besluiten we even een luchtje te scheppen, we nemen ons broodje mee en wandelen een blokje om. Tijdens het wandelen vermaken we ons redelijk goed, we praten bij en hebben buikpijn van het lachen. Net wanneer we aankomen in een stil steegje slaat de sfeer om, we moesten beide lachen door de flater die francisco net maakte. Wanneer we weer bijkomen valt er een stilte, we wandelen momenteel door een steegje waar niemand, maar dan ook niemand ons kan zien. Opeens duwt Lotte me tegen de muur, huh? Haar handen plaatst ze op mijn middel en haar lippen drukt ze op die van mij, wacht wat? Lotte? Kust mij?

Hoewel het me een enorm schuldgevoel geeft kus ik haar terug, haar tong bereikt mijn mond en we eindigen in een hevige kus. ''Sorry Pommelien'', zegt ze opeens vol verbazing. Zonder iets te zeggen staar ik in haar ogen, de stilte blijft duren. Ik voel dat de deur dat zich naast ons bevindt los zit, langzaam duw ik hem open en probeer ik via mijn ogen te vertellen wat er rondspookt in mijn hoofd, niemand hoeft dit te weten toch?

————————

Pommelien:

20 minuten later wandelen we het steegje uit, we beloven elkaar dat dit onder ons blijft. Hoewel ik eigenlijk niet wil liegen tegen Maksim, hem verliezen zou nog meer pijn doen.

Op ons gemak gaan we terug richting de opnames, Lotte verteld ondertussen een gek verhaal van vroeger. Mijn gedachtes zijn heel ergerns anders, dus veel hoor ik er niet van. Ik en Lotte? Was het wel zo slim.. ? Wat als iemand hier ooit achter komt?

Ik word helemaal gek en begin lichtjes te paniekeren, Lotte merkt het en onderbreekt haar verhaal. ''Alles oké?'', vraagt ze direct. Ik knik en wandel samen met haar de straat in, we zien dat de cast op ons staat te wachten en stappen een beetje door. ''Waar hebben jullie gezeten?'', Sali lacht een beetje. Euh ja.. waar wij gezeten hebben? ''De tijd uit het oog verloren tijdens het wandelen'', antwoord Lotte vlug. Geforceerd glimlach ik, liegen is niet hetzelfde als verzwijgen toch..? Ik heb helemaal geen gevoelens voor Lotte.. Toch?

''Pommelien je ziet zo bleek'', Camille komt net buiten en legt haar hand op mijn schouder. Ik antwoord meteen: ''pff ja da broodje is me precies verkeerd gevallen denk ik.. Ik ga me even opfrissen'', vlug ren ik richting de toiletten en ga ik aan de wasbak staan. Ik staar even naar mezelf in het spiegelbeeld en was daarna mijn handen. Wanneer ik weer wat kleur zie op mijn gezicht vertrek ik terug naar de rest.

We filmen nog een aantal scènes en vertrekken daarna allemaal naar huis. De jongens blijven bij Danny overnachten, ik bij de meisjes. Morgen moeten we weer vroeg op dus was dit de enige oplossing aangezien sommige anders veel te lang onderweg zijn en te vroeg uit bed moeten. Het is wel altijd kei gezellig, dus ik kijk er stiekem wel naar uit. Wanneer ik aankom zie ik meteen dat alle bedden verdeeld zijn, er is nog een tweepersoons matras vrij maar wanneer ik zie dat Lotte haar spullen aan één kant staan verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ookal haat ik liegen, een beetje spanning en uitdaging is ergens wel zo'n fijn gevoel.

Mijn spullen leg ik op het bed, meteen ga ik richting beneden aan tafel zitten. Camille had pizza besteld en wat bordspellen klaargezet. Tot laat zitten we gezellig rond de tafel. Lotte besluit als eerst op te geven en naar bed te gaan, niet veel later vertrek ook ik naar boven.

Ze staat in de badkamer haar make up af te doen, ik klop zachtjes op de deur en wandel binnen. Lotte lacht direct wanneer ze mij ziet. ''Heyyy'', roept ze meteen. Ik glimlach en ga naast haar mijn tanden poetsen. ''Pieker je nog over daarstraks? Luister Pommelien ik wou je echt niet forceren.. ik-'', Ik onderbreek haar meteen door haar te kussen. Misschien niet zo heel slim..