Is dit echt?

uitchecken

Pommelien: 

Langzaam open ik mijn ogen, ik kijk verward rond en besef me dan weer waar ik ben. Gisteren ben ik per ongeluk in slaap gevallen bij Maksim en ben daarna niet meer ontwaakt.

De kamer is donker en stil, voorzichtig duw ik mezelf omhoog en staar ik naar Maksim die nog altijd in dromenland ligt. Ik geef hem zachtjes een kus en wandel de kamer uit. Even later komt ik aan bij de receptie, de vrouw achter de balie wijst me de weg naar de keukens. Ik neem een tableau en schep eten op, het ziet er allemaal zo chemisch uit.. Toch probeer ik het er lekker uit te laten zien.

Ik wandel terug naar de kamer en leg het tableau op het kastje langs zijn bed, ik zie hoe hij langzaam zijn ogen opent. ''Goeiemorgen slaapkop,'' zeg ik terwijl ik hem een kus geef, ''lekker geslapen?'', vraag ik vervolgens. Hij knikt zachtjes en glimlacht even. Ik schuif het tafeltje over zijn bed en geef hem de afstandsbediening zodat hij zichzelf rechtop kan zetten. Hij geniet niet echt van het eten, wat ik ook snap want zoiets zou ik niet eens aanraken. 

Enkele minuten later wandelt er een arts binnen, hij checkt de monitor en onderzoekt Maksim zijn wondes nog even. ''Prima, het lijkt erop dat je vanavond al naar huis kunt'', er verschijnt een glimlach op zijn gezicht wanneer de arts het nieuws verteld. Niet veel later verlaat hij de kamer en zijn we weer met z'n tweetjes.

Maksim:

Het feit dat ik vanavond al weg mag stelt me gerust, dat betekent dat alles in orde is en dat ik deze chemische brol niet meer moet eten. Pommelien haalt opgelucht adem en glimlacht, ik kan mijn ogen niet van haar af houden. Ze komt voorzichtig weer naast me liggen, haar hoofd legt ze op mijn borstkas en haar arm slaat ze voorzichtig rond mijn middel. Ik hoor hoe ze niet veel later naar dromenland vertrekt.

~ 17:00u ~

Pommelien is nadat ze wakker werd direct mijn spullen gaan inpakken, ik had niet veel mee dus het neemt ook niet veel tijd in beslag. Ze helpt me recht en neemt mijn rugzak op haar schouder. Ik neem haar hand vast en voel hoe de warmte van mijn hand haar hand verwarmt, ze geeft me snel nog een kus en trekt me mee naar buiten. Terwijl pommelien uitcheckt bel ik Danny, hij had me vanochtend al gestuurd dat hij me zou komen halen.

Danny had voorgesteld dat ik bij hem bleef slapen maar aangezien ik van de arts veel moet rusten blijf ik bij pommelien overnachten de komende week zodat we onze teksten samen kunnen instuderen. Zo moet ik niet telkens op en af rijden en kan ik, ondanks mijn blessure, me wel voorbereiden op de komende draaiperiodes.

Pommelien:

Ik ga direct weer naar Maksim wanneer ik hem heb uitcheckt, we wachten samen op Danny die nog geen 5 minuten later al op de parking staat. Hij brengt ons veilig thuis en wenst Maksim veel beterschap. Voordat we naar boven gaan zeggen we even gedag tegen mijn ouders. Mijn ouders weten trouwens niks af van de relatie tussen mij en Maksim, zij denken namelijk dat we 'gewoon vrienden' zijn maar soms lijkt het alsof ze ons op de één of andere manier toch doorhebben. Maksim is hier nog niet zo vaak blijven slapen, ik ga meestal naar hem omdat mijn ouders elke avond thuis zijn waardoor we best wel moeten opletten.

Maksim heeft hier gelukkig wel al wat spullen liggen zoals een tandenborstel en kledij. Soms moeten we tot laat scènes inoefenen en daarna blijft hij meestal overnachten. We wandelen samen naar boven en gaan direct mijn kamer binnen. Maksim legt zich direct neer op mijn bed en zijn ogen kan hij nauwelijks open houden. Ik geef hem voorzichtig een kus op zijn voorhoofd en streel door zijn haar, ''slaaplekker'', fluister ik stilletjes. Hij glimlacht lief en wrijft over mijn wang. Ik ga me snel klaarmaken in de badkamer en haal beneden nog wat te eten.

Ik smeer ook snel nog even wat boterhammen voor Maksim, door de medicatie is hij snel vermoeid en verminderd zijn honger maar voor het geval dat maak ik hem toch nog wat lekkers.

Wanneer ik mijn slaapkamer binnen wandel zie ik dat hij wakker is, zijn hand ligt op zijn voorhoofd en ik merk dat hij ergens last van heeft. ''Alles oké ?'', vraag ik stilletjes. Hij knikt, ''gewoon hoofdpijn'', antwoord hij snel. Ik leg het bord met boterhammen op mijn nachtkastje en doe het nachtlampje uit. De kamer is volledig donker waardoor ik bij elke stap moet opletten waar ik loop. Ik leg me langs Maksim en streel over zijn buik, meestal valt hij daardoor wel in slaap.

En ja hoor.. nog geen 10 minuten later voel ik hoe zijn borst steeds langzamer beweegt en val ik zelf ook in slaap.

Sorryyy tis echt een saai deeltje maar heb momenteel niet veel ideeën, suggesties?