Is dit echt?

wat gebeurt er..?

Pommelien:

''Maksim..?'', zeg ik stilletjes. Ik weet even niet hoe ik moet reageren en hoe ik hem moet ontvangen. Maksim blijft me in stilte aankijken en ik zie ergens dat hij weet waarvoor hij komt. ''Sorry..'', hoor ik hem zeggen. Ik voel mijn maag draaien, waarvoor zegt hij sorry..? Is er iets gebeurt? De tranen verschijnen in mijn ogen. ''Laat het me uitleggen, alsjeblieft..?'', ik knik kort. ''Niet hier'', zeg ik snel. Hij kijkt vragend maar snapt wat ik bedoel wanneer mijn mama voorbij de deuropening wandelt. Hij stelt voor om een ritje te maken in de auto richting zijn huis zodat ik mijn spullen kon ophalen. Ik sluit de deur achter me en stap in zijn auto.

Tijdens de rit hangt een ongemakkelijk stille sfeer, het doet iets met me. Normaal is het altijd zo gezellig samen.. Hij staart voor zich uit terwijl ik kijk naar de sterren die langzaam verschijnen aan de hemel.

Eenmaal thuis aangekomen stapt Maksim direct uit en maakt hij de deur los. Ik wandel met hem mee naar de woonkamer en neem plaats op de zetel, zijn ouders verblijven nog een nacht in het hotel dus we zijn alleen onder ons twee.

Maksim:

''Ik euh.. Pommelien ik weet niet wat je gezien hebt maar ik kan je beloven dat ik niks met opzet deed..'', zeg ik heel snel. Pommelien kijkt even kort naar me, ze ziet er angstig uit. ''Ik wil het kunnen begrijpen, wat is er gebeurt?'', vraagt ze me. Ik leg haar uit dat ik door de zenuwen vergat wat ik moest doen tijdens de scène met Camille. Ze kijkt niet echt overtuigd en ik zie hoe er langzaam weer tranen verschijnen in haar ogen. ''Camille trok me daarna mee naar achter maar geloof het of niet, ik heb haar van me af geduwd en ben je direct komen zoeken omdat ik wist dat je met vragen ging zitten..'', ook ik voel dat er langzaam tranen naar boven komen. Ik zie hoe de tranen over haar wangen beginnen te rollen, ''ik ga mijn spullen pakken''

Ik schrik en kijk hoe ze de kamer verlaat, ze wandelt de trap op en ik hoor hoe ze in de badkamer haar spullen pakt. Maar wanneer ik iets hoor vallen spring ik recht en loop ik de trap op: ''Pommelien?'', ze zit op haar knieën voor haar koffer. Ze barst in tranen uit en richt haar hoofd naar de grond. Zonder aarzelen leg ik mijn hand op haar schouder, ze kijkt opzij en legt haar hand vervolgens op de mijne. Een gevoel van teleurstelling overheerst en stilletjes rollen er ook tranen over mijn gezicht. Pommelien staat plots recht, ze kijkt me even aan en gaat daarna tegen me aan staan. Ze legt haar handen voorzichtig op mijn borst, net zoals haar hoofd. Ik sla mijn armen rond haar en hou haar stevig vast. Even is het stil, maar wanneer we beide alles even hebben kunnen bezinken hoor ik Pommelien iets zeggen.

Pommelien:

''Ik zie je graag'', zeg ik na die lange stilte. Het verhaal dat hij me net vertelde klonk geloofwaardig en ik zou ook nooit aan hem kunnen twijfelen. Maar ik denk dat ik momenteel gewoon bang ben om hem te verliezen..? Ik steun tegen hem aan, mijn hand rust naast mijn hoofd op zijn borst en zijn warme handen rusten op mijn lichaam. Even later haal ik mijn hoofd langzaam van zijn borst en kijk ik in zijn ogen, ik zie hoe de tranen rollen over zijn wangen. Ik beginnen stilletjes te lachen, en kort daarna kus ik hem voorzichtig. Zijn armen bevinden zich aan mijn middel, de mijne sla ik rond zijn nek. Het voelt alsof alles van net er niet meer toe doet.

Wanneer we de kus lossen veegt hij mijn tranen weg en tilt hij me naar zijn bed. Ik laat me daar achterover vallen terwijl hij boven mij hangt. Langzaam komt hij naar beneden met zijn mond en plant hij zijn lippen weer op de mijne. Ik weet wat eraan zit te komen maar deze keer laat ik het gewoon gebeuren. We eindigen niet veel later in een hevige kus en langzaam gaat hij met zijn hand onder mijn shirt.

Onze kleren bevinden zich binnen de kortste keren op de grond, wij zijn onder de lakens geëindigd.

We komen even later beide op adem, en ik lig terug in zijn armen. Ik streel met mijn vingers over zijn borstkas en voel hoe hij langzaam weer ontspant. We besluiten daarna om te gaan douchen en terug weer wat kledij aan te doen.

Tijdens het douchen zepen we elkaar in en genieten we van het warme water. Daarna trekken we beide onze pyjama aan en vervolgens gaan we terug onder de lakens liggen. Ik lig op mijn zij, Maksim ligt achter mij dus we liggen lepeltje lepeltje.

Niet veel later belanden we beide in dromenland, wat een dag..