Hayat benim karşıma bunları çıkarmış ola bilir. Belki de yalnız benim değil bir çok insanın karşısına çıkarmıştır bu denli sorun. Tabi buna sorun demek ne kadar doğru bilmiyorum. Ama ailemin beni terk etmiş olması sanki tesadüfden ibaret değil.
Masanın üzerinden mektubu aldığımda onun yanında dikkatimi çeken ve aklımı kurcalayan bir başka bir şey vardı. Sayamadığım kadar çok para vardı. Biz orta gelirli bir aileydik. Düşündümde artık "BİZ" diye bir şey yok . Bir tek ben varım. Kendimi de buna alışdırsam çok iyi olucak. Neyse işte şimdi başqa bir şeye odaklanmalıyım. Bu kadar parayı nasıl buldular anlayamıyorum. Bu kadar parayı kazanmak için yıllarca çalışmak gerekir. O an mektubun sonuna yazdıkları aklıma geldi. "𝐺𝑒𝑟𝑒𝑘𝑑𝑖𝑔𝑖𝑛𝑐𝑒 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑔𝑜̈𝑛𝑑𝑒𝑟𝑖𝑐𝑒𝑚". Ne yani ailem beni terk etmeyi öncedenmi planlamışdı. Ama bu nasıl olur. Bunu bana hiç hiss etdirmediler ayrıca. Bunları düşündükçe deliricek gibi oluyorum.
Şuan şu dakika kendime bir söz veriyorum. Ben Zeren Özgür. Soy ismim gibi özgür yaşamayı öyrenicem ve hayatıma güzel bir şekilde devam edicem. Sanki hiç bir şey olmamış gibi. Onlarsız yaşamayı öyrenicem . Şuan burada söz veriyorum. Bu yaptıklarını onları pişman edicem.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp olan hayaller
RomanceBir insanın en güvendiği, ilk sığındığı liman neresidir sizce?. Evet o bahsettiğim liman Aile. Aile nasıl 4 harfli ama içinde her şeyi barındıran bir kelime öyle değil mi?. Ama benim limanım çok uzaklara girdi.
