မနက်သို့
" ပဲပြုတ် ယူကြအုန်းမလား ဟော်ဒီကပဲပြုတ် "
ကောက်ရတစ်ယောက်မနက်အစေားကြီးမှာနိုးထလာခဲ့တယ်
အော်တနေ့တာတော့ပြန်စရတော့မှာပါလား
ကျွန်တော်လဲတွေးလက်စတွေကိုယ်မေ့ပြစ်ပြီးရေမိုးချိုးမနက်စာကိုယ်ဖြစ်သလိုစားလိုက်ကာ ဘုရာရှေခိုးပြီး ထမင်းချိုင့်ဆွဲကာအလုပ်ကိုသွားရန်ဆိုက်ကားဂိက်ကိုထွက်လာခဲ့တော့တယ်
" အလုပ်သွားတော့မလို့လားကောက်ရ "
" ဟုတ် ကိုချက်ကြီးရော် ဘယ်လိုလဲဆွဲကောင်းလားဗျာ "
" ဒီလိုပါပဲ "
" မင်းရော် ပင်ပန်းနေပြီလားကွ "
ကိုချက်ကြီးစကားကြောင့်ကျွန်တော်ပြုံးမိခဲ့တယ်
" လူဆင်းရဲတစ်ယောက်ရဲ့ပါစပ်ကဘယ်လိုလုပ်ပြီးပင်ပန်းတယ်လို့ညညင်းညူနိုင်မှာတဲ့လဲ သို့ပေမဲ့လဲ ဒီလိုမျိုးကျွန်တော်တို့မှာညညင်းပိုင်ခွင့်မရှိဘူး "
" ..... "
" လူရယ်လို့ဖြစ်တည်လာရင် လောကဓံကရိုက်ခိုက်တဲ့ဒဏ်ကိုယ်လဲကြံကြံခံနိုင်အောင်သင်ယူတတ်ရမယ်လေမဟုတ်ဘူးလား "
" ဒါပေါ့ကွာ ဒါပေါ့ "
" ဒါဖြစ့်ကျွန်တော်သွားအုံးမယ် "
" အေးကွာ "
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ကာလမ်းတစ်ခုတွင်
" ဦးဦး ခင်ဗျာ "
" ဖယ်စမ်းလက်ညစ်ပတ်ကြီးတွေနဲ့ငါအင်္ကျီလာကိုင်နေရအောင် "
" သားတောင်းပန်ပါတယ် "
" မင်းလိုမလောက်လေးမလောက်စားကများငါကိုယ်ပမာမခန့်နဲ့လုပ်လိုက်ရ "
" ဒီမှာဗျာ သူက ကလေးအရွယ်ပဲရှိပါသေးတယ်ဒါကြောင့်စကားပြောရင်လက်မပါ ပါနဲ့လား "
ရောင်သွေး ဆေးခန်းအတွက်ပစ္စည်းတစ်ချို့၀ယ်ယူပြီးအပြန်ကလေးငယ်တစ်ယောက်ကိုစကားပြောရကနေလက်ရွက်လိုက်တာကြောင့်ထိုလူလက်တစ်ဖက်ကိုအမြန်ထိန်းကာဖမ်းလိုက်ရတယ် ဒါတောင်ထိုလူကဒေါသမပြေသေး
YOU ARE READING
လရေး ူ ငင် ( လူ ) ( သို့မဟုတ် ) ကျတော်မိန်းမရှာတစ်ယောက်မဟုတ်ပါ
Fantasyကျွန်တော်နေတာ ဆင်းရဲသားရပ်ကွက် အန်တီတို့လိုဂုဏ်ဓနတွေပြည့်နေတဲ့လမ်းမှာကျွန်တော်မနေနိုင်သလို ဘုရားခန်းမှာချိင့်ဆွဲထားတဲ့ကျွန်တော်ရဲ့မွေးစားမေမေဒေါ်စောရဲ့ဓာတ်ပုံနေရာမှာအန်တီပုံကိုမချိင့်ပေးနိုင်တဲ့အတွက်စိတ်မကောင်းပါဘူး ဒီficကနေရာအတည်တကျမရှိပါဘူး စိတ်ကူ...
