" ကိုကောက်ရ အလုပ်ပြီးပြီးလားဗျာ "
" ခင်ဗျာ "
ပြန်သွားပြီထင်ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်နေခဲ့တာ ဆိုင်ပိတ်တာတောင်ကျွန်တော်မှာအားမရှိသလို အတွေးတွေနဲ့မျောနေတုန်းအနောက်ကနေအလုပ်ပြီးပြီလား လာမေးတဲ့ကိုရောင်သွေးကြောင့် ရင်တွေအစမတန်ခုန်လာသလို ကုန်ဆုံးအားတွေလဲအလိုလိုပြန်ပြည့်လာသလိုပါပဲ
" ကိုကောက်ရ အလုပ်တွေပြီးသွားပြီးလား "
" ဟုတ်ပြီးပါပြီကျွန်တော်လဲအခုပဲပြန်တော့မလို့ပါ ဘာဖြစ်လို့လဲမသိဘူး "
" ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးမလို့ပါ "
" မဟုတ်တာ ရပါ "
" ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးပါ့ရစေ တောင်းဆိုပါတယ် "
" ဒါပေမဲ့ ကိုရောင်သွေးနဲ့ဧည်သည်ပါလာတော့ အဆင်မပြေ "
" ပြေတယ် ညီမလေးအိမ်ကနီးနီးလေး ကျွန်တော်ကားငှားပေးလိုက်ပြီ "
ဒီလူဟာလေစကားကိုယ်ပြီးအောင်ပြောခွင့်မပေးဘူးသူဖြစ်ချင်တာတွေပဲရအောင်ပြောတယ် ပြီးတော့ဘာတဲ့သူနဲ့ပါလာတဲ့မိန်းခလေးကိုကားငှားပေးလိုက်တယ်ဆိုပဲ
" ညဘက်မှာ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ထဲ့ပြန်တာအဆင်ပြေရဲ့လားဗျာ "
" ကိုကောက်ရ သူအဆင်ပြေသွားလိုက်မယ် အခုချိန်မှာကိုကောက်ရအတွက်ပဲစိတ်ပူပါ "
" ခင်ဗျာ "
" ကိုကောက်ရဖျားနေတယ် ဒါကြောင့်အိမ်ကိုတစ်ယောက်ထဲ့ပြန်မှာကျွန်တော်စိတ်မချဘူး "
" စိတ်မချရအောင် ကျွန်တော်က ကလေးမှမဟုတ်တော့တာကိုရောင်သွေးရဲ့ "
" ကျွန်တော်မှာ စိတ်ပူပိုင်ခွင့်ရှိတယ်မှတ်လား "
စိတ်ပူပိုင်ခွင့်ရှိလားတဲ့ ဒီလိုစကားမျိုးကကျွန်တော်အတွက်တန်ရဲ့လား ဟင်အင်းမတန်ပါဘူး
ကျွန်တော်မေးနေတာကိုပြန်မဖြေပဲညိမ်သက်နေတဲ့ကိုကောက်ရတစ်ယောက်ပါပဲ စတွေ့တုန်းကတော့မေမေနဲ့တူလို့သူအနောက်ကိုယ်လိုက်ခဲ့မိတာလို့ပဲထင်ခဲ့တာတကယ်တိုင်းကြတော့ကျွန်တော်သူကိုစွဲလမ်းမိသွားတာပါပဲ
YOU ARE READING
လရေး ူ ငင် ( လူ ) ( သို့မဟုတ် ) ကျတော်မိန်းမရှာတစ်ယောက်မဟုတ်ပါ
Fantasyကျွန်တော်နေတာ ဆင်းရဲသားရပ်ကွက် အန်တီတို့လိုဂုဏ်ဓနတွေပြည့်နေတဲ့လမ်းမှာကျွန်တော်မနေနိုင်သလို ဘုရားခန်းမှာချိင့်ဆွဲထားတဲ့ကျွန်တော်ရဲ့မွေးစားမေမေဒေါ်စောရဲ့ဓာတ်ပုံနေရာမှာအန်တီပုံကိုမချိင့်ပေးနိုင်တဲ့အတွက်စိတ်မကောင်းပါဘူး ဒီficကနေရာအတည်တကျမရှိပါဘူး စိတ်ကူ...
