အမေ ကျတော်လူလောကထဲ့ကိုယ်ရောက်တာ အခုဆိုရင်အနှစ်30ဆယ်တောင်ရှိပြီ ကျတော်ကိုလူဘ၀ထဲ့ရောက်အောင်ပို့ပေးခဲ့တဲ့အမေကိုယ်အထူးကျေးဇူတင်ပါတယ် အမေဆိုတာတစ်ခါမှမမြင်ဘူးခဲ့ပေမဲ့ ကျတော်တကယ်ကျေးဇူတင်ပါတယ်ဗျာ
" ဟူးးးးးးးး "
အတွေးတွေအဆုံးကျွန်တော်လေပူတစ်ချက်မူတ်ထုပ်မိခဲ့တယ်
" ကိုကြီး ကောက်ရရေ ကိုကြီးကောက်ရ !!
အသံနက်ကြီးနဲ့အော်ခေါ်လာတာကြောင့် ကျွန်တော်လဲအိမ်ရှေကိုယ်အမြန်ထွက်ပြီးပြေးကြည့်လိုက်တော့နိုင်းနိုင်းဖြစ်နေခဲ့တယ် ချွေးတွေသန်တွေနဲ့ခြေထောက်မှာလဲဖီနပ်ကမပါ
" ရေးကြီးသုတ်ပြာနဲ့ပါလား နိုင်းနိုင်းဘာဖြစ်လို့လဲ "
" ကိုကြီးကောက်ရ သားနဲ့လိုက်ခဲ့ပေးပါလား မေ မေမေ "
" အန်တီဘာဖြစ်လို့လဲ "
" မေမေ ကိုယ်ခေါ်လို့မရတော့ဘူး လုပ်ပါအုံးဗျာ "
နိုင်းနိုင်းအပြောကြောင့် ကျွန်တော်နိုင်းနိုင်းလက်ကိုယ်ဆွဲကာအပြေးလေးသွားခဲ့မိတယ် သွားရင်းသွားရင်းနဲ့ ၀ါးထံရံတွေနဲ့အဖြစ်ဆောက်ထားတဲ့အိမ်လေး အပေါ်ကိုအမြန်တတ်သွားရင်ပြိုမှာစိုးရတဲ့အထိ အိမ်ထဲ့ကိုရောက်တော့အန်တီက ဖြူဖက်ဖြူဖက်ဖြစ်လို့နေပြီ ဘေးနားကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ အရက်ပုလင်းထောင်ပြီသောက်နေတဲ့အန်တီယောက်ကျား ဒီလူဘာမှမခံစားရဘူးလား သူနဲ့ဘာမှမသက်ဆိုင်သလိုပင်
" ကိုကြီးကောက်ရလုပ်ပါအုံးဗျာ သားမေမေကိုခေါ်လို့မရတော့ဘူး လုပ်ပါအုံး "
ကျွန်တော်အန်တီနှာခေါင်းကိုယ်လက်နဲစမ်းကြည့်လိုက်တော့အသက်ငွေ့ငွေ့လေးရှိနေသေးသည် ဆေးရုံကိုအခုသွားရင်အန်တီအသက်ရှင်နိုင်အုံးမည်
" နိုင်းနိုင်းအန်တီအသက်ရှုးနေသေးတယ် လာကိုကြီးတို့ဆေးရုံသွားရအောင် "
" သားတို့မှာပိုက်ဆံမှမရှိတာဗျာ "
အဲ့ဒါမှဒုက္ခပဲကျွန်တော်မနေ့ကပဲအိမ်လခရှင်းလိုက်ရတာကြောင့်လက်ထဲ့မှာပိုပိုလိုလိုတစ်သိန်းပဲရှိတာ အဆင်ပြေပါ့မလား မထူးဘူး အဓိက အန်တီအသက်ရှင်ဖို့ပဲ
YOU ARE READING
လရေး ူ ငင် ( လူ ) ( သို့မဟုတ် ) ကျတော်မိန်းမရှာတစ်ယောက်မဟုတ်ပါ
Fantasyကျွန်တော်နေတာ ဆင်းရဲသားရပ်ကွက် အန်တီတို့လိုဂုဏ်ဓနတွေပြည့်နေတဲ့လမ်းမှာကျွန်တော်မနေနိုင်သလို ဘုရားခန်းမှာချိင့်ဆွဲထားတဲ့ကျွန်တော်ရဲ့မွေးစားမေမေဒေါ်စောရဲ့ဓာတ်ပုံနေရာမှာအန်တီပုံကိုမချိင့်ပေးနိုင်တဲ့အတွက်စိတ်မကောင်းပါဘူး ဒီficကနေရာအတည်တကျမရှိပါဘူး စိတ်ကူ...
