Odamıza çıktığımızda onu zorla yatağa oturttum. Kalkmaya çalışıpta kendi kendine halledebileceğini söylüyordu. Ama olmaz, onu böyle bir durumda yalnız bırakamam.
Üstündeki tişörtünü yavaş hareketler ile çıkarmaya başladım. Artık susmuştu. İtiraz etmiyordu. Üstünden çıkardığım tişörtü öylece bir yere attım. Bu Kocaman, heybetli bedeni yaralıydı. Eksikti. Sargı bezi ile sarılmış, birazda kanamış koluna su değmemeliydi.
Bunu aklımın bir köşesine not ettim. Mutfaktan poşet ya da su değmesini önleyecek bir şey getirecektim.
Ellerim pantolonunun düğmesini buldu ve vakit kaybetmeden açtı. Bana yardımcı olabilmek için ayaklandı ve, bende hızla pantolonunu kalçasından aşağı indirdim. Ardından da, bacaklarından tamamen çıkardım. Boxer ile kalmıştı. Gözümü ona değdirmeden ayaklandım.
"Koluna su değmesin, işe yarayacak bir şeyler getireyim. Bekle beni." Diyerek çıktım. Adımlarım mutfağı buldu ve çekmeceleri kurcalamaya başladım. Sonunda aradığım şeyi bulmuştum. Büyük bir poşet. Bu iş görürdü.
Koşarak odaya geri döndüm. Marcos yatağa oturmuş kolunca bakıyordu. Canı yanıyor olsa gerek, kabullenemiyordu.
Benim geldiğimi görünce, koyu kahve gözleri gözlerimle buluştu. Hemen yanına gittim.
"Kaldır kolunu bunu saracağım ki su değmesin." Dediğimi yaparak kolunu kaldırdı. Bende oldukça yavaş ve dikkatli hareketlerle kolunu sarmaya başladım. En sonunda, omuzuna yakın bir yerde hafif bir düğüm attım.
"Hadi gel." Diyerek sağlam elini tuttum, ve banyoya doğru ilerledik. Marcosu küvetin içersine oturtmadan önce, ona sordum.
"Boxerini çıkarayım mı? Sorun olur mu?"
Koyu kahve gözleri kısılmaya başladı, ve cevap verdi.
"Sorun olmaz, çıkar." Acaba sormasamıydım ?
Hiç sormasaydım hiç çıkarmam gerekmezdi. Ama tertemiz olması gerek.
Ellerim boxerinin lastikelerini buldu, ve yavaşça belinden sıyırıdı. Hiç bir şekilde ne yüzüne ne de vücuduna bakıyordum.
"Hadi otur küvete." Diyerek ona yardımcı oldum. Dikkatlice küvete oturttum ve suyu ayarlamaya başladım. Yeteri kadar sıcak oldugunu anlayınca, musluğu kapattım.
Önce saçlarını ıslattım, ardından da şampuanı döktüm. Çok kirlenmişti, güzelce yıkamaya başladım. Saçlarını durulayınca vücuduna geçtim. Köpüklediğim lifi vücudunda gezdirmeye başladım. Yine çok dikkatliydim, vücudunun belli yerlerinde yaraları vardı.
Vücudunuda duruladıktan sonra, dolaptan aldığım havlu ile beklemeye başladım. Marcos ayağa kalktı, ve ona doğru tuttuğum havluya yaklaştı. Bende zaman kayıp etmeden vücuduna sardım havluyu.
***
Marcosu yıkamış, giydirmiştim. Şimdi ise tabakalara pilavı dolduruyordum. Kafam kazan gibiydi. O kadar fazla düşünce ile dolup taşmıştı ki patlayacaktı. Masayı dizdim, ve Marcosun hemen yanında yerimi aldım.
Bana gülümseyerek bakıyordu. İçim ısınmıştı, her şeyi birkaç saniyeliğine unutmuştum.
Elime aldığım kaşığı pilava daldırdım, ve Marcosa doğru uzattım.
"Aşkım ben sol kolumu kullanabiliyorum."
Demesi ile ağzına bir tane vurdum. Hafifçe vurdum. Hızlı değil.
"Olmaz. Ben varım, ben varken tek başına yemek yiyemezsin." Diyerek kaşığı dudaklarına dayadım. Ağzına açarak yedi pilavı. Yüzüne büyük bir beklenti ile bakıyordum.
"Nasıl olmuş?"
"Çok güzel." Diye cevap verdi. Hemen bir kaşık daha aldım ve yedirdim.
Öyle böyle tabağı bitirdi. Sıra bendeydi, hemen bir kaç kaşıkta bitirdim önümdeki tabağımı. Gerçekten de çok güzel yapmışım, ellerime sağlık.
"Marcos sen salona geç, bende kasabaya inipte şifacı çağırayım, koluna baksın bi."
"Olmaz! Tek başına nasıl ineceksin? Hemde gece gece, sabah olsun inersin kasabaya."
"Marcos koluna bi baksınlar olmaz böyle, ya enfeksiyon kaparsa."
"Bişey olmaz, savaştan yeni çıkmışken gece gece kasabaya tek inme."
"Asıl bana bişey olmaz, burda kal yemin ediyorum ki yarım saate geri döneceğim. Bana güven. Hatta dönüşüp giderim, Zoeyde benimle."
"Bak hayır dediysem hayır. Ya sana bir şey olursa, ya sana yetişemezsem, seni bu halimle koruyamazsam." Sözleri ile kalbim sıkışmaya başladı. Kendini yetersiz buluyordu.
"Saçmalama, sen çok güçlüsün. Sana koşulsuz güveniyorum. Kendini eksik hissetme."
________________________________
Bölümü nasıl buldunuz ?
Sürekli söz veriyorum daha uzun yazacağım diye, ama yapamıyorum. Daha öncede söylemiştim, belli bir kelime sayısına gelince tık duruyorum.
Daha fazla yazamıyorum yazdıkça batırıyorum :(
Finale yaklaştıkça yazma hevesim kaçıyor...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın.
Yazım yanlışlarım varsa affedin 💞
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURDA MÜHÜRLÜ
WerwolfEşini ilk kalp atışlarında bile hissetmişti Marcos Vidal. Peki mühür onları bir arada tutabilecek mi? Bunca zaman normal bir insan olduğunu düşünmüştü Vera. Ama aslında, Alaska sürüsünün lunasıydı. Marcosun biricik bebeğiydi. Vera gerçekleri öğren...
