sleep with me | chanmin ✓

4.0

Gözlerim duyduğum ufak hışırtılarla hafifçe aralandı ama anında tekrar kapanırken uyanmak yerine olduğum yere iyice yerleştim. Adımın seslenildiğini çok uzaktanmış gibi duyabiliyordum.

"Seungmin, geldik güzelim."

"Uyumak istiyorum..." Ağzımın içinde mırıldanmaktan öteye gidememiştim, çok yorgun hissediyordum. Göz kapaklarım ağırlaşmış gibiydi.

Bu cevabımın hemen ardından bacaklarımın ve sırtımın altından geçen ellerle ufak bir sarsıntı hissettim. Gözlerimi ufakça aralamama sebep oldu bu, araladığımda fark ettiğim şeyse uykumu açarken yanlış mı gördüğümü sorgulattı bir anlığına.

Chan'ın kucağındaydım.

Arkamızdan kapıyı kapatırken bana dönmemişti henüz bakışları. Şaşkınlıkla ona bakarken başıma giren ağrıyla yüzümü buruşturdum, kafam çok karışıktı. Uykum yeni yeni açıldığından olsa gerek, hiçbir şeye basmıyordu beynim.

Chan hâlâ bana dönmeden arabaya yönelik seslendiğinde sızlayan başımı istemsizce göğsüne doğru bastırdım, dehşet ağrıyordu.

"Sen de gelsene Felix, kapıyı açamam böyle."

Felix? O da mı buradaydı? Onun karşısında abisinin kucağında olduğumu düşünmek, gözlerimin kocaman açılmasına ve yanaklarıma kanın pompalanmasına sebep oldu.

"Böyle muhtaç olursun işte."

Kendi kendine söylenerek arabadan inen arkadaşımı gördüğüm gibi hızla gözlerimi birbirine bastırdım, kirpiklerim iç içe geçecek kadar sert yapmıştım bunu. Felix'in uyanık olduğumu gördüğünü sanmıyordum ancak yüzünde saniyelik de olsa gördüğüm makyaj, bana hiç güzel şeyleri çağrıştırmıyordu. Anında gecenin başını, Jisung'un zorla elime tutuşturduğu içkileri hatırlatmıştı. O içkilerden sonrasıysa bölük pörçüktü.

Işıklar, gürültü ve ağladığım aklımdaydı. Chan'ı gördüğüm anı da hatırlıyordum, her şey zihnimde bir filmden kareymiş gibi vardı. Başka pek bir şey hatırlayamıyordum.

İlerlemeye başladığımızı hissetmemle hafifçe gözlerimi araladım. Felix önde, biz arkasındaydık. Aklıma Hyunjin'in de bu arabada olduğu geldi kısa bir anlığına, onu da gördüğüme emindim. Ama hatırlamakta güçlük yaşıyordum çünkü Chan'ın kucağında olduğum gerçeği dikkatimi dağıtıyordu.

Felix önümüzde yürürken yaşadığım apartmanın şifresini tuşladı. Bir yandan da söylenmeye devam ediyordu. "Biliyor musun hyung?"

"Neyi?"

"Seungmin'le arasını yapmamı isteyen çok oluyor okulda."

Söylediği şey, benim gözlerimin kocaman açılmasına ve Chan'ın da olduğu yerde duraksamasına sebep oldu. Felix yüzündeki sırıtışla bize doğru döndüğünde hızla gözlerimi kapattım, o ise abisine bakarak kaşlarını havalandırmıştı. Chan'ın tepkisini göremiyordum, Felix'in bu dediğinin doğru olup olmadığınıysa asla bilmiyordum. Büyük ihtimalle yalandı, abisiyle uğraşmaya çalışıyor olmalıydı.

Chan'ın sırtımı saran eli sıkılaştığında yutkundum, o ise sakinleşmek ister gibi derin bir nefes almış ve öyle cevaplamıştı kardeşini.

"O bu kadar güzelken buna şaşırmam mı gerekiyordu?"

Sorusu kucağında olmasam oturup ağlamama sebep olacak gibi hissettirdi bir an, böyle mi düşünüyordu hakkımda? Üstelik ondan bekleyeceğim tarzda bir cevap değildi bu ve kalbimin deli gibi hızlanmasına sebep olmuştu. Başımı istemsizce göğsüne iyice yasladım, kurduğu ufacık cümle bile beni o kadar etkiliyordu ki ne yapsam bilemiyordum. O benim uyuduğumu düşünürken, ben ona kedi gibi sırnaşmak istiyordum bu cümlesi yüzünden.