Sold to Mr.Supremo

Chapter12

It's been 2 years simula ng maging secretary ako ng Cheon Company, sa tagal ng pamamalagi ko dito ay napamahal na ako sa aking trabaho lalo na sa mga co- workers ko, pero sabi nga nila,

"EVERY STORY HAS AN ENDING" it's either happy or sad, good or bad. Kaya habang nabubuhay pa tayo dapat gawan natin ng mabuti ang ating kapwa.
Cause that's only the legacy that we can give to our loved ones that never fade in their hearts and never steal by anyone.

Oh diba nag-ayos lang ako ng gamit ginawan pa ng hugot.

Btw..lahat kami ay nag-ayos ng aming gamit kasi iba na ang may-ari nito.
Bininta kasi ng anak ni sir tong kompanya dahil daw may katandaan na ang kanilang ama at dapat magpahinga na, balita ko doon na daw sila sa ibang bansa mamalagi. Nakapanghinayang man dahil sobrang bait na amo si boss ay dapat tanggapin nalang.

Habang abala ako sa aking ginawa ay biglang may nagsalita sa aking likuran..

"Oh iha andito ka na pala, pasensya ka na ha ayan tuloy nawalan na ka ng trabaho."

"Ayaw ko sanang ibinta ito kaso wala ng mamahala kasi nga ang anak ko ay busy rin sa kanyang business doon sa ibang bansa, kaya doon nalang ang naisipan naming palaguin para sama-sama na kaming pamilya."

"Ok lang po yun sir, ang mahalaga ay magkasama kayo."
"Maghanap nalang po ako sa ibang kompanya, ang mahalaga ay may experience na ako at may mga natutunan narin ako about business at laking pasasamalat ko po sa inyo dahil binigyan niyo ako ng chance na mapalago ang aking kaalaman. Di na po ako mahihirapan kong sakali man na magkaroon ulit ako ng trabaho"
Mahaba kong salaysay..

"Nga pala iha maiba lang, may i-recommend ako sayo, balita ko kasi naghanap sila ng mga empliyado at isa na doon ay secretary, doon kanalang mag-apply, alam ko tanggap ka doon agad sa galing mong yan, ito yung address punta ka nalang doon pag may time ka...Sige iha mauna na ako.. "

"Mag-ingat kayo palagi..Mamiss ko kayo"
Sabi ni boss sabay kaway sa amin.

"Ikaw din boss mag-ingat ka, happy trip and have a safe flight...ma miss ka rin namin" sabay sabay naming sabi..

Ng makaalis si boss ay nagsialisan na rin kami, pero bago kami naghiwalay ay kumain muna kami sa labas ng mga co-workers ko last bonding na kasi namin to dahil yung iba ay nakahanap na ng ibang work yung iba naman ay hindi pa kagaya ko, habang kumakain kami ay panay ang selfie namin pang remembrance na rin, may naiiyak na rin kasi nga mamimiss namin ang isa't-isa, pero kalaunan ay tumatawa rin ganyan kasi kami kabaliw minsan pagmagsama, lalo na nung tinignan kami ng mga kumakain sa ibang table, akala siguro nila ay nababaliw na kami(hahaha)

May mga panahon rin na pumunta kami sa beach at minsan ay mag mountain climbing depende lang kung ano ang maisipan ng bawat isa na sinang-ayunan naman ng lahat, syempre kasama rin si boss happy go lucky kaya yun kahit may katandaan na, pero lahat ng yun ay naging memories nalang ngayon.

But that memory never fades in my heart because that memory makes me feel stronger to moving on to the next episode of my life to make a better tomorrow.

-----------