"Gidecek misin?" soluklarının ardından bir soru sordu, kulaklarımda uğuldayan seslerin hepsi bir bir sustu.
Konuşmasaydı dâhi duyardım zira onu.
Yalnız diller değil, gözler, ruhlar, yürekler de konuşurdu.
Endişesinin üzerine bir maske takmaya çal...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❆
Severim sevgilim. Severim de, İnerim dudaklarına, Bir tebessüm çiçeği gibi.
Ölürüm sevgilim. Ölürüm de, Yağarım üstüne, Kasvetli bir yağmur gibi.
Sen ise, Binlerce çiçek. Binlerce yağmur. Binlerce fırtına. Binlerce kalbin enkazı gibi, Geliverirsin bana.
❆
Umuyorum ki, dudaklarında bir tebessüm bulunuyordur.. Umuyorum ki huzur doludur günlerin, eğer öyle değilse paylaş birileriyle.
Suya taş ata ata taşırırsın, konuş, susma. Kendinle konuş, benimle konuş, duvarlarla dâhi konuş ama sakın tamamiyle susma, işte o vakit çözümlerden bir bir uzaklaşırsın fark etmemeksizin. İşte o vakit, kendi benliğinden bile bir dünya kadar uzaklaşmış oluverirsin.
♠
Gözlerim kara gökyüzüyle buluştu. Bütün bedenimde bir sancı vardı, en çoğu ise kalbimde idi. Sözcüklerin dâhi beyhude kaldığı o sancıyı anlatmaya kalksam, dilim sökülüverirdi ya. Susabiliyordum yalnızca.
Bakışlarım sert kavislere çarptı da yere düştü, yağmurlar yağdı gözlerime, gözlerim yağmurlar yağdırdı ona.
İrislerimi diktim bana silah doğrultan gence. "Gözlerin kapalı öleceksin." demişti lâkin gözlerim çoktan kapalıydı, göremiyor muydu?
Benden de mi kördü yoksa?
Fırtınalarım dizlerimde koptu, yığıldım olduğum yere. Öylesine büyüktü ki dünya omuzlarıma, gülümsedim ihtiyaçla. Yağmurlarım yanaklarıma savruldu, zira renksiz gördüğüm bu dünya daha da bulanıklaştı.
"Yanlış kişiyi seçtiniz.." bir ürperti misali titriyordu ses tonum. Ellerim uyuşmuştu. Kumlara sürtüyordum uyuşukluğu sökülsün diye.
Bakışları derinleşti. Kaşları yerinden oynadı usulca, aşağı eğildiler. Kibir kokuyordu her bir zerresi. Belki de solumaktan aciz olan bendim.
"Ben zaten ölüyüm." çiçekler savurdum onca acının içerisinden. Bu benim tek kaçış yolumdu, kendimden kaçışımdı.
Diplerimde saklanan çocuktan kaçış yolumdu.
Olduğum yerden doğruldum, bütün bir bedenimi kaplayan sızı ile. Kendimden oldukça uzaktım şimdi, her zaman olduğu gibi. Adım attım ona doğru, indirmemişti silahını. Suskundu yalnızca, konuşacak bir şeyi yoktu. Ölmüş olan bendim ya. Boşta duran eline attım parmaklarımı.
