Kölenin aslında kıyametin ta kendisi olacağını asla bilemezdin.
Ben yanarak kül oldum. Asla çiçeklenmedim.
İntikam yolunda çok yoruldum. Ama vazgeçmedim.
Biri beni çok sevdi. Ama ben sevemedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~
Karar bir anlığına verildi. Herşey yeniden yazılacak. Bambaşka satırlarda zeferin çınlamaları olacak. Ve o çınlamanın içinde boğulan insanlar.
Başlangıç anı kötü ola bilir. Şimdi belki sonu iyi olur. Gelecek?
İyi olmayacak.
Ayağa kalktım. Herkes şok olmuş şekilde olanlara bakıyordu. Ablamın cesetini indirdiler. Arkamı döndüm. Salondan çıkmak için yürümeye başladım. Midem kalkıyor. Bu olanlar iğrenç.
Bahçeye çıktım. Nasıl çıktım onu da bilmiyorum. Yere oturdum. Gözlerimden yaşlar süzülmeye devam etti.
Kendimi toparlamalıyım. Bunu yapmalıyım. Ama nasıl?
Arkamdan ses geldi. Baktığımda Paure Morte'i gördüm. Acaba o yapmış ola bilir mi?
Olamaz. Yapmamalı. Çünkü o zaman onunla evlenmem. Böylesine risk alamaz.
Kim? Ne? Nasıl? Neden?
"Kardeşini görmeyecek misin?" dedi. Derin nefes aldım. "Hangi kardeşimi? Nerede kardeşim?" dedim kısık sesle. Yanıma oturdu. Belki de kardeşimin katiliyle oturuyorum. "Sen mi yaptın?" diye sordum. Güldü. "Biliyordum bunu soracağını. Ben yapmadım. Yapsam planladığım evlilikten sonra yapardım. Bak." dedi ve bana taraf döndü. Bende ona bakıyordum. "Ablan benim elimdeydi. Nasıl oldu bilmiyorum ama kardeşini kaçırmışlar. Kardeşin sarayda değildi. O yüzden kolaylıkla kaçırmışlar. Sonra da öldürmüşler. Neden yaptılar bilmiyorum. Aslında bunu yapanın tek bir nedeni var. Benden intikam almak için benim sevdiğim birini kullanmalıydılar ve seni kullandılar. Kardeşini öldürecek seni üzecektiler ve bu da bana büyük darbe vuracaktı." Duraksadı sonra devam etti. "Ama bilmiyor ki, ve ben seni gerçekten sevmiyorum. Ve sen benim zaafım değilsin. O yüzden bu beni yıkamaz."
Acıyla güldüm. Bu hikayede beni oyuncak yapmışdılar. Ama oynamayı bilmiyordular. Bende oyuncak olarak onlara öğretecektim.
Ayağa kalktım. "O zaman planını gerçekleştirelim. Hadi ama evlenmemiz yarım kaldı. Ama bir sorum var." dedim. Tepkime şaşırdı. Şaşkınlıktan konuşamıyordu. "Neden benimle evlenmek istiyorsun?" diye sordum. O da ayağa kalktı. Karşımda durdu. "Çünkü benim hedeflerim var. Ve bunun için evlenmem gerek. Nedenine gelirsek yakında öğreneceksin. Sabret. Şimdi benim aklım karıştı. Ben seni ablan üzerinde tehdit ederek evlendiriyordum şimdi ablanda yok. Neden evlenmek istiyorsun?" dedi.
Ona yaklaştım. Boyu çok büyük olduğu için ayaklarım üzerinde yükseldim. Kulağına yaklaştım. "Benim de hedeflerim var. Bunun için evlenmem gerek. Nedenine gelirsek yakında öğreneceksin." diye kulağına bana söylediklerinin aynısını fısıldadım.
Yaptığım haraketten yana tepki vermedi. Salona geri döndüm.
Herkes az önce olanlar barede konuşuyordu. Kardeşimin cesetini götürmüştüler. Arkamdan Paure Morte'de girdi. Paure'in emriyle tacımı getirdiler. Herkes öyle şaşırmıştı ki tacım takıldığında alkışlayamadılar. Ama Mare Morte alkışladığında herkes alkışlamaya başladı. Olanları çabuk kabullendiğim için şaşkındılar.
Tacım elmaslarla işlenmişti. Sade ve şıktı. Zarif bir görüntüsü vardı. Çok güzel görünüyordu.
Tacım. Benim tacım.
Ablam öldü. Ama ben onun intikamını alarak onu kurtaracam.
Şarkı çalmaya başladı. Piano da güzel şarkı çalıyordu. Bugünün şarkısı yarınlara çığlığın gizlenmiş sırrını veriyordu.
Derin nefes aldım. Dans etmeye başladık.
Şimdi kraliçeye itaat zamanı. Ben Regina Rovina Morte.
⚔️
(Evlilikten 3 saat önce)
"Baba neden böyle bir şey yapıyoruz?" diye sordu Re Paure Morte. Mare Morte koltuğa oturdu. "Bak oğlum bunu yapmak zorundayız. Çünkü Rovina'ın babası Terra düşman ülke olan İnferno'da çalışıyormuş. Kızı Gocce'de. Sonra bizim sarayda çalışmaya başladı. Benim herşeyimi biliyor. Sonra anlaşmazlıklar oldu. Onu saraydan kovdum. Diğer kızı Rovina hiçbir zaman babasıyla yaşamadı. Sonralar yaşamaya başladı. Gocce öğrenirse ablası evlendiriliyor o zaman herşeyi İnferno hükümdarı Veleno'a yetiştirir. Kardeşini kurtarmak için yapar bunu. Bizim sonumuz olur." dedi Mare Morte.
Re Paure Morte elleriyle başını sıktı. "Bunu yapamayız. Yaparsak Veleno'dan sonra en büyük düşmanımız Rovina Margherita olur." dedi Re Paure Morte. Babası güldü. "O kız bize bir şey yapamaz. Sen bana güven." dedi.
"Tamam baba ben sana güveniyorum. Ama Rovina'ı hafife alma." dedi. Babası geçiştirircesine başını salladı.
Evet, doğru o genç kızın idamını Mare Morte düşledi, Re Paure Morte gerçekleştirdi.
Ama Mare Morte bir şeyi bilmiyordu. Oğlu Re Paure Morte kimseye güvenmiyor. Belki bir gün birine güvenir.
Onun oğlu kral. Ve kimsenin isteyini gerçekleştirecek biri değil. Ve bunu çok güzel şekilde herkese gösterecek.
⚔️
"Üzgünüm baba. Ama ben 3 yıldır aradığım hayatı senin bir cümlenle kaybedemem." dedi içinden mavi gözlere bakarak.
