Lee Minho, bir pazar sabahı evinde haberlerde korkarak izlediği seri katillerin hedefi olacağını tahmin edemezdi.
Kan ve Vahşet ⚠︎
Cinsellik ⚠︎
Küfür ve Hakaret ⚠
Rahatsız olacaklar okumasın ⚠︎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gidemezsin!"
♫ Love and Rockets - So Alive ♫
5. Bölüm; Yeni Komşu
⭐
Lee Minho'nun Anlatımıyla;
Bir şeyin kırılma sesiyle uyandığımda panikle kendimi odadan dışarı attım. Daha henüz uyanamamış olmama rağmen evin içinde birisinin olduğundan korkuyordum.
Seungmin ve Felix, okullarındaki kayıt işlemlerini halletmek ve binayı biraz olsun tanıyabilmek için erkenden çıkmışlardı. Benimse bugün sadece bir dersim olduğu için gitmeye lüzum görmemiştim.
Bütün odaları kısaca kontrol ederken birden benzer bir ses daha duyuldu.
Ama bu seferki, kapının dışından geliyordu.
Saçımı başımı toparlayıp kapıyı açtığımda karşı dairenin kapısının önünün kolilerle kaplı olduğunu gördüm.
Bir kaç dakika sonra ise ince, güzel bir erkek sesi duydum.
"Ah, uyandırdım mı? Kusura bakmayın! Gerçekten."
Başımı sesin geldiği yöne doğru çevirdim. Orta boylu, ince belli, yüz hatlarıyla sincaba benzeyen biriydi bu. Tahminimce Felix ve Seungmin'le yaşıt olmalıydı.
"Yok, sadece ses gelince biraz irkildim." dedim normal bir şekilde. Bunu söylememle gülümsedi ve bana doğru yaklaştı. Bende tam olarak kapıyı açtım. Karşıma geçince elini uzattı ve "Han Jisung." dedi. Gülümseyerek uzattığı elini sıktım ve "Lee Minho." dedim.
"Memnun oldum Minho Hyung." dedi neşeyle. Sabahın köründe, bu kadar enerjik olması oldukça garibime gitmişti. Çok takılmayıp bende diye yanıtladım. Sonra aklıma üç gün önce ekmek alıp geldiğimde ki kiralık ilanı geldi. "Yeni mi taşındın?"
Sormamla affallasa da gülümseyerek "Evet, ailem Busan'da yaşıyor. Bense buranın ***** Özel Üniversitesi'nin bursunu kazandım. Eh öyle olunca da buraya gelmek zorunda kaldım." dedi. Bu beni şaşırttı, zira bahsettiği üniversite Felix ve Seungmin'in de burs kazandığı üniversiteydi. Şaşkınlıkla "Tesadüfe bak, benim kardeşim ve ev arkadışımız da orada okuyor. Üç gün önce yanıma aldım onları da." dedim.
Kıkırdadı ve yanaklarını şişirerek "Bu harika, sanırım kapı komşunuz oluyorum öyleyse." dedi. Başımı olumlu anlamda sallayıp kapının önündeki kutulara çevirdim. "İstersen, kutuları taşımanda yardımcı olabilirim." Bunu dememle hafiften yerinde zıplayarak "Çok minnettar olurum Hyung."
Gerçekten fazlasıyla neşeliydi. Bu tavrı garip bir şekilde bana da enerji vermişti. O, o bu apartmandaki kimseye benzemiyordu ki bu binada sadece dört daire doluydu. Alt kattaki dairelerden birinde bir kadın çocuğuyla birlikte yaşıyor, diğerinde ise karısını kaybetmiş ellili yaşlarında bir amca oturuyordu. İki komşumda onun kadar neşeli değildi.
