The mafia's weakness

YALANCI-7

Sınır:20

_

Gözlerimi yavaş yavaş aralayıp etrafıma bakındığım da hastanede olduğumu görmüştüm. Kapının açılması ile kafamı o tarafa çevirmeye kalktım ama sanki uyuşmuş gibi hareket edememiştim.

"Jeon! Uyanmışsın."
"Ben doktoru çağırıp geliyorum."

Sesin tanıdık olması ile doktoru çağıran kişinin jimin olduğunu görmüştüm. Hobi yanıma vardığında endişeli gözüküyordu.

Jin'i şimdi görmüştüm koltukta uyuya kalmıştı. Hobi'ye az çok gülümseyip doğrulmaya yeltendigimde hızla bedenimi geri yatırmış uyarmıştı beni.

"Hayır jeon. Yatıyorsun."
"Noluyo be- AA jeon!"

Koltuktan düşüp ayağa hızla kalkan Jin ile gülümsemem artmış ne olduğunu hatırlamaya çalışıyordum.

"Ne oldu bana?"

J-hope koltuğa oturmuş Jin'e bakmıştı. Jin kenara çekilmiş ortalığı hobiye bırakmıştı.

"Beni aradın. Daha sonra sesin kesildi ulaşamadık sana konuşmadın. Bizde evine gitmeye karar verdik. Kapıyı çaldık ama açmadın. Bizde arkayı dolanıp balkon kapısını açık bulduk. İçeri girdiğimizde sen dış kapının önünde yerde baygındın."
"Ah, evet."

Hatıralar bir bir eklenirken hafızama uyurken gördüğüm o iki anı da gelmişti aklıma. Biz taehyung ile tanışıyor muyduk?

İçeri giren doktor ile oraya bakmış bana doğru gelişini izlemiştim.

"Evet tam düşündüğüm gibi. Sadece beyni tetiklendi. Ama son kontrolü de yaptıktan sonra eve gidebilirsiniz bay jeon."

Doktor iki gözüme de ışık tutmuş sonra bunları söyleyip odadan çıkmıştı. Bende biraz o fırsatta dikleşmiş sırtımı yatak başlığına yaslamıştım.

Komidinin üstünde telefonumu görüp elime alırken üçünün beni izlediğini görmüştüm.
Şuan onlara yaklaşmazdım. Eğer taehyung ile önceden tanışıp bir ilişkimiz bir arkadaşlığımız varsa bunu onlarında bilmesi gerekiyordu ve ben bunu unutmussam bana neden anlatmadilar?

Şuan onlar en son güveneceğim kişi olmuşlardı birden.

Telefonu açtığımda aramalar,mesajlar ardı ardına kesilmiyordu ve hepsi tek bir kişiye aitti. Kim Taehyung. Beni önemsediği her haliyle belliydi.

"Biz çıkalım hadi biraz kendine gelsin."

Jin'in söylediği sözler ile hepsi ayaklanmış hobim öpücüğünü eksik etmemişti giderken.

Telefondan rehbere girip Taehyung'u aramıştım direk.

Çalıyor..

Tek seferde açması üzerine sessizligimi korumaya devam ediyordum.

"Jungkook?"
"Burdayım.."
"Ah, nerdesin sen saatlerdir? Arıyorum, yazıyorum ne bakıyorsun ne geri dönüş yapıyorsun?"

Aşk böyle bir şey miydi? Herkesin yaşadığı tutuku,sevgi,nefret,merhamet,iyi niyet bu muydu? Yoksa herkes her canlı farklı aşklar mı yaşıyordu? Aşk bir tane değil miydi? Farklı farklı aşklar doğabilir miydi?

"Hastanedeyim."
"Ne!? Niye? Noldu? Biri bir şey mi yaptı? Jeon konuşsana!"

Endişeli sesi biraz olsa gülümsememe neden olurken ona sormam gereken birden fazla soru vardı.. ama hazır mıydım bilmiyordum..

"Taehyung.. Aya gidelim mi?"

Bu cümlem ile Taehyung'un nefes alış veriş sesi bile kesilmişti. Bu rüyamda duyduğum bir cümleydi ve ona söyleyerek bazı şeyleri netleştirmiştim onun gözünde.