467/minsung

9

Kafede otururken instagram da geziniyordum. Önüme sürekli tatlı çiftler çıkıyordu. Hepsini ayrı ayrı kıskanıyordum.
Telefonumu kapattım. Sıkılmış bir şekilde bizimkilere bakıyordum.

"Jisung sıkıldıysan kalkalım kanka."

"Yok ya sorun değil oturuyorum işte."

"Sen bilirsin. Sevgilim sen motorla gelmedin dimi çok üşürsün motorda."

"Hayır Lix'im motoru kaldıracak gücüm yoktu zaten. Bugün benimle kalamaz mısın? Hem yarın okul da yok. Sen yanımda olunca daha iyi hissediyorum."

"Sen iyi olucaksan kalırım tabii ki."

Anlaşılan yurda da tek başıma gidecektim. On, on beş dakika sonra kafeden çıktık. Biraz yürüdükten sonra yurda doğru gitmek için onlardan ayrıldım.

(...)

Odaya geleli bir saat oluyordu ama Minho hala gelmemişti. Merak etmiyordum onu aslında. Ama onsuz burası bomboştu.

Yatağımda uzanırken kapının açıldığını duydum. Kafamı kaldırıp baktığım da Minho içeri girmişti. Dudağı ve burnu kanamıştı. Birisiyle kavga etmiş olabilirmiydi ki? Kim yapmıştı bunu ona? Kim onun güzel yüzüne zarar vermişti?
Ona sinirli olduğum için sormadım. O da bana birşey dememişti zaten. Odaya geldiği gibi yatağına geçti. Başka da birşey yapmadı.

(...)

Sabah uyandığım da saat öğlen on ikiydi. Yüzümü yıkamaya giderken Minho'nun hala uyuduğunu gördüm. Yongbok mesaj atmıştı.

Wp

Brom:
Günaydın kanzi

Gunaydin bro hayırdır sabah sabah

Brom:
Ya Jeongin dün gece hastalanmış beni çağırmıştı ama ben hyunjin de hasta olduğu için geri döndüm bi baksana ona iyi mi

He tamam bakarım şimdi

Brom:
Bi de o sevgilisinden ayrilmis ondan üzgün yani haberin olsun

Tamammm

____________
Yongbok'la konuştuktan sonra hemen evden çıktım. Onların odalarına indim ve kapıyı çaldım. Biraz bekledikten sonra kapıyı açtı Jeongin.

"Kusura bakma Jisung beklettim."

"Sorun değil Jeongin sen iyimisin diyeceğim ama hiç iyi gözükmüyorsun."

"Halsizim biraz gelsene içeri."

İçeri girdim. Jeongin düşer gibi oldu. O yüzden koluna girdim ve yatağına götürdüm.

"Jeongin sen güzelce dinlen ben senin yemeğini ilacını falan halledicem tamam mı?"

"Gerek yok Jisung uğraşma sen ben yaparım."

"Nah yaparsın Jeongin daha ayakta duramıyorsun. Hem değer miydi hasta olmana."

"Jisung ben çok seviyordum onu." Dayanamayıp ağlamaya başladı. Elimi saçlarına götürdüm. Tıpkı abisiymişim gibi saçlarını okşayıp öğütler veriyordum.

"Neden ayrıldınız ki?"

"Beni sevmediğini söyleyip ayrıldı."