Everywhere 4 | Heejake

I Wanna Be Your Man

İşler bittiğinde yorgunluktan dalmıştı.

Elimi omzuna koydum.

Elimi hissettiğinde kendine geldi.

"Bitti işler. Sen de çık istersen."

"Mesaim bitmedi."

"Ben senin için hâllederim merak etme."

Bana döndü.

"Yapabilir misiniz?"

"Yaparım, tabii ki."

"Teşekkür ederim, bana çok yardımcı oluyosunuz."

"Ne demek, rica ederim. Eve git iyice dinlen olur mu?"

"Olur, teşekkür ederim tekrar." dedi ve gülümsedi.

Gülümsemesine gülümsedim.

Bilgisayarı kapattı ve eşyalarını toplayıp ayaklandı. Ben de ayaklandığımda önümde eğilicekti ki izin vermedim.

"İyi günler efendim."

"İyi günler Jaeyun."

Çantasını aldı ve uzaklaştı.

Hâlâ yüzümde gülümseme vardı. Sonra aklıma başkasının olduğu geldi.

"Nasıl izin verebilirim ki onun olmana Jaeyun?"

Ne olursa olsun bitireceğim o şansı.

Odama geri döndüm ve eşyalarımı topladım.

Yarım saate sonra mesaim bitecekti.

Oturdum ve bitmesini beklemeye başladım.

Beklerken telefonum çalmaya başladı. Telefonumu masadan aldım ve açtım.

"Ne oldu?"

"Akşam bara gidelim mi?"

"Olur gidelim. Kaçta?"

"İki saate gideriz."

"Tamam, kapat."

"Sana da görüşürüz."

Telefonu kapattım.

Mesaim bittiğinde çantamı aldım ve kalktım.

Çantamla şirketten çıktım.

Arabaya bindim ve arabayı çalıştırdım.

Yok edeceğim o şansı Jaeyun. Sonunda benim olacaksın. Yıllar sonunda olsa bile sonunda benim olacaksın. Yaşın falan umrumda değil.

Eve geldim çantamı kenara attım ve üstümü değiştirdim.

Taehyun'un aramasıyla evden çıktım.

Direkt attığı konumdaki bara gittim.

Arabayı park ettim ve içeri girdim. Girdiğimde Taehyun'u bulabilmek için etrafa bakındım.

Buldum Taehyun'u bulmasına ama yanında birkaç kişi daha vardı. Arkadaşlarıydı ama biri çok tanıdıktı.

Hayır Jaeyun değil bu Jaeyun'un o gün sarıldığı çocuk.