Arkadaşlar geçen bölüm burağı eklemeyi unutmuşum esilanın en iyi arkadaşı yaşıtlar
İyi okumalar
########
"Unutursun için yana yana..."
"Esila biz seni uyu diye mi yetiştirdik ha? Dur babanı çağırıyım da gör sen."
Yine o kadının cırtlak sesiyle açtım gözlerimi o kadın diyorum çünkü anne kelimesini haketmiyor.
Hemen ayaklandım ve elimi yüzümü yıkadım. Tam lavabodan çıkacekken babamın sesiyle irkildim.
"Kızımız yeni izler istiyor anlaşılan."
Lavabonun kapısını açıp hemen mutfağa koştum.
"Uyku çok mu tatlıydı küçük pislik?"
Sustum cevap vermedim kafamı öne eğip azarlamasının bitmesini bekledim.
"Ne kadar ballısın var ya bu gün seni dövemeyeceğim hastaneye gitmemiz gerekiyor."
"Ne hastanesi bey yoksa bir yerine bir şey mi oldu? "
"Yok bu sürtük bizim kızımız degilmiş DNA testine gideceğiz. Zaten belliydi böyle maymun suratlı birşey benim kızım olabilir mi?"
"Kurtulduk desene bey."
Alışmıştım artık aşagılanmaya, duygularımı saklamaya. Sahi en zor şeyde alışmak değil miydi?
Herkese neşe saçan bir kız çocuğu boş boş bakan bir kız çocugu oldu.
"Ne dikiliyorsun kahvaltıyı hazırla bana da bir kahve yap uykum açılsın."
Zıkkım iç göt lalesi. İnşallah boğazına dizilir embesil suratlı.
Daha fazla durmadan mutfağa gittim. Kahvaltıyı pratikçe hazırlayıp kahve yapmaya geçtim
En eğlenceli kısım kahvenin içine güzelce tükürdüm. Zehir zıkkım olur inşallah.
Masayı hazırladıktan sonra odama çıktım. Kendime göre rahat birşeyler giydim. Ve aynaya baktım.
Gözlerim, gözlerimin içinde umut kırıntıları vardı. Minik minik belli ediyorlardı kendilerini. Sonra odaya birden o kadın girdi.
Elime fondöten ve kapatıcıyı tutuşturdu.
"Git yüzündekileri kapat da elaleme rezil etme bizi."
"Peki."
Tekrar aynanın karşısına geçtim. Yüzümdeki morlukları kapattım.
Bu fondöten bedenimdeki izleri kapatabilir belki ama ruhumdakinler onlara da fondöten sürersek kapanır mı?
Peki acılar onlar neyle kapanacak şefkatle mi?
Yavaş yavaş yaklaşıyordum umuda bu umut ta hayal kırıklığınla mı çıkacaktı karşıma yoksa mutlu sonla mı?
O kadın ve o adam beni beklememişti. Bende hastaneye doğru yürümeye başladım. Bir yandan da şarkı dinliyordum.
Hastaneye gelmiştim. Yavaşça 17 yılımın katillerinin yanına oturdum. Karşımda 40lı yaşlarda bir kadın vardı. Ama benim 20 yıl sonraki halimdi. Çok benziyorduk birbirimize..
Burukça bir tebessüm etti. Gözlerindeki duyguyu ilk defa görüyordum. Acıyor muydu bana yoksa şefkat miydi o gözlerini dolduran
"Kan verecek olanları içeriye alalım" dedi yaklaşık 20li yaşlarda esmer bir doktor.
