Üvey Mafya'm )-( Arcen

+3+

Yeni bölümmmm

➶➶➶➶➶ ♡ ➷➷➷➷➷

"Sende kimsin be çocuk? "

Arif bu sert sesli ve arkasında durmasına rağmen uzun olduğunu düşündüğü adamdan tırsmıştı. Vücudu titrerken bir şey söylemek için ağzını açtı ama adam onu sürükleyerek az önce dinlediği korumaların yanına getirince sustu.

"Bu kim Cem? "

"Bak eğer şu çocuk burada olmasaydı seni dövecektim. Cem değil adım yeter ya. Cemil Cemil! "

"İyi be Allah Allah. Bu kim onu söyle. "

"Bilmiyorum sizi dinlerken buldun. Diğer mafya çetesinin ajanlarından olmalı. "

"Vay vay demek bizim biricik düşmanımız Gökhan ajanlarını yakalanmayacak zannediyor. Bu kadar aptal olmamalı. "

Konuşan koruma Arif'in yakalarından tuttu ve yerden kaldırdı. Böylece Arif ve onun boyu eşitlendi. Arif ise sadece korkuyordu. çetelerle alakası olmadığını söyleyemedi. Sadece korkudan hızlanan nefesini düzene sokmaya çalışıyordu.

"Söyle! Nerede Gökhan?! "

Karşısındaki adam bağırınca titremeye başladı. Tanımadığı birinin yerini nasıl söyleyecekti?

"A-abi ben valla bil-"

"Sus! Kes sesini. Erdem, sen git patrona söyle. Cemil sende bunu depoya götür."

Cemil denen kişi Arif'i ensesinden tutup sürükleyerek götürürken Arif ona anlatmaya çalıştı.

"Abi cidden çeteden falan değilim. Cidden ya bırakın beni. Bilmiyorum Gökhan kim siz kim. Abi valla bırakın beni."

Cemil gözlerinden yaşlar akan Arif'i görünce durdu. Az daha ona inanacaktı. Ama çeteler arasındaki sorunu çözmesi gerekiyordu.

"Valla canım benim kim olsa öyle söyler. Şimdi kes sesini. Patronunun yerini söylemedikçe seni hırpalarlar burda."

Arif sessizce ağlamaya devam ederken Cemil onu depoda bir sandalyeye bağlamıştı. Arif'in bir ara suçlu olmadığını düşünsede vazgeçti. Duygularını bu işten uzak tutmalıydı.

Cemil başka bir sandalyeye oturdu ve başı eğik olan Arif'i izledi. Bu kadar duygusal bir ajan olduğuna karar vermişti. Ya da duygu sömürüsü yapıyordu. Birkaç dakika sonra diğer adam geldi. Arif'in karşısına geçerken sırıttı.

"Vallahi Gökhan'ı bulucaz. Patron bunu duyunca sevinçten uçacak. "

"Abi valla ben ajan değil-"

Arif'in sözü yanağına yediği sert yumrukla bölündü. Karşısındaki adamın yüzüğü yanağını çizmişti ve yumruğu çok sertti. Ağzından bir inleme çıktı.

"Kes be! Buna kim inanır? Söyleyeceksin onun yerini lan! Söyleyeceksin! "

Arif ağlayarak kafasını iki yana salladı. Bu duruma kendisini düşürdüğü için kötü hissediyordu. Daha birkaç saat önce sıcak evinde sakin mutlu yaşarken şimdi nerede olduğunu bile bilmiyordu.

"Söyleyene kadar buradasın. Eğer sabrımı zorlarsan işkence etmekten çekinmem haberin olsun. "

"Tamam Mert yeter. Patron gelecekse o ilgilensin. "

"Yok işim var demiş Erdem'e bana bırakmış bu işi. "

Cemil arkasına yaslandı. Rahat değildi. Arif'in yanağından akan ince kan çizgisi içini acıtıyordu. Nedenini bilmiyordu ama öyleydi.

Mert, Arif'in arkasına gitti. Orada daha önce kullanılan işkence aletleri vardı.

Eline birkaç tane alıp Arif'i in önüne geldi. Arif gözlerini kocaman açıp bir aletlere bir ona baktı. Suçlu olmamasına rağmen işkence mi edilecekti?!

Üzgünüm Arif...

Yeni fic mi yazsam bilemedim aaaaa