Üvey Mafya'm )-( Arcen

+5+

Merabalar, iyi okumalar

დ .•*""*• ♡ •*""*•.დ

"Arif.. Ariif.. ARİF"

Arif gözlerini açıp etrafa baktı. Yumuşacık yatağı, odasının kokusu, tam başucundaki camdan içeri sızan güneş. İşte bu görüntüyü istiyordu. Rüya olduğunu düşündü ve gözlerini kapattı.

"ARİF KAÇ KERE UYAN DİYECEM YETER! "

Ama bu ses uyumasına izin vermedi. Kalktı. Birkaç saniye etrafta döndü. Dönmüştü. Evine dönmüştü. Sevinçten zıplayarak mutfağa en başından beri kendisini çağıran annesine ilerledi. Ama sonra ayaklarını durdurdu. Annesi asla ona bağırmazdı. Her zaman yanına gelip nazikçe uyandırırdı. Korktu. Geri geri gitti ama odasının kapısı kapanmıştı.

"ARİF MUTFAĞA GEL. "

"Arif! "

Duvarlar üstüne geliyordu. Etrafta o ses dönüyordu. Eğilip backalarına sarıldı ve ağlamaya başladı. Karanlık içinde sadece kendi ismi dolaşıyordu.

Bir anda kendini ayakta, kumsalda denize bakarken buldu. Deniz dalgalarıyla tam onu içine alacakken.

"ARİF"

Üstüne su dökülmesiyle uyandı. Hala olduğu sandalyede, küçük depoda, gördüğünde şaşırmadığı suratlarla beraberdi.

Elindeki bardağı masaya koyan Cemil, Arif'in omzuna koydu elini.

"İyi misin? "

Arif omzunu silkti. Böylece Cemil'in eli düşmüştü.

"Bak Arif. Sana bir şeyler demem gerek. Senin çeteden biri olmadığını düşünüyorum. O kadar masumsun ki içinden bir katil çıkacağına inanmıyorum. Ben o çetedeki insanları tanıyorum (hangi çete? Peçete) "

Arif sonunda derin nefes verdi. Ona inanan biri vardı.

"Beni burdan çıkarır mısın Cemil abi? "

"Şuan olmaz. Çok dikkat çeker. İlk önce kanıtlamalıyız. Patron gelmeden seni bırakmamız gerek. "

"İyi de ben patronu tanıyorum. "

"Ne? "

Cemil geri adım attı.

"O benim abim. Ama üvey. Yani benim aslında ailem yoktu falan uzun hikaye"

"Bizim patronumuz. Senin abin? Hah çocuk sen fazla safsın. Patronumuzun ailesi bile yok. "

"Ne? Yalan mı söylemiş? Hayır hayır. "

"Baksana. Seni kurtarıcam ama hiç kimseye bir şey demeyeceksin. Tamam mı? "

"Tamam."

Cemil gitti depodan. Arif acıktığını hissediyordu. Ne kadar zaman geçti hesaplayamamıştı. Ailesi onun için endişeli diye düşünmüştü. Ayrıca Cenan'ın cidden ailesi yok muydu? Her şey bir yalan mıydı?

Cemil yarım saat sonra geldi.

"Seni buradan çıkarmaya geldim.

Ellerini çözdü ve onu depodan çıkardı. Arif yürümekte zorlansada Cemil'in peşinden gitmek için bacaklarını zorladı. Nasıl yaptığını bilmiyordu ama çıkmıştı ya. Gerisi önemli değildi.

Sokağın başına geldiler. Cemil ona uzun uzun baktı.

" ş-şey ben teşekkür ederim. Bunun karşılığını nasıl verebilirim? "

"Seni yemeğe götürmeme ne dersin? "

Arif başta kabul etmek istemesede kabul etti. Cemil'i tanımak istemişti.

Son kez Cemil'e sarıldı. Cemil de onu belinden sararak sıkı bir sarılma verdi. Ve ayrıldılar. Arif bir taksi çevirdi ve evinin adresini verdi. Evine dönüyordu sonunda.